Quantcast
Channel: Άννα Αγγελοπούλου
Viewing all 472 articles
Browse latest View live
↧

Ο Χειμώνας Περίλαμπρος: Ένα ποίημα του Τάκη Βαρβιτσιώτη και πίνακες ζωγραφικής του Pekka Halonen

January 11, 2019, 12:03 am
$
0
0
O Xειμώνας στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ο Χειμώνας Περίλαμπρος

  Χωρίς αμφιβολία, βρισκόμαστε στην καρδιά του Χειμώνα. Για ακόμη μια χρονιά έφθασε "περίλαμπρος", όπως τον χαρακτηρίζει ένας ποιητής της Θεσσαλονίκης, ο Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011), κύριος εκπρόσωπος του σύγχρονου ελληνικού λυρισμού.  
Ας διαβάσουμε, λοιπόν, το ποίημα του Τάκη Βαρβιτσιώτη για τον "Περίλαμπρο Χειμώνα"και ας δούμε πίνακες του Φινλανδού ζωγράφου Pekka Halonen (1865-1933) με χιονισμένα τοπία από τον "Περίλαμπρο Χειμώνα"της χώρας του.

Pekka Halonen (1865-1933),  Καλυμμένα με χιόνια νεαρά πεύκα. 1899.

Pekka Halonen, Μια ημέρα του Χειμώνα. 1909.

Pekka Halonen, Mια μέρα του Χειμώνα. 1930.

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ο χειμώνας περίλαμπρος

Ο χειμώνας περίλαμπρος
Απλώνεται εδώ χάμου
Σαν ένα σώμα που ξεχειλίζει από άστρα
Σα μια λάμπα που φωτίζει
Ολοσκότεινους δρόμους όπου γυαλίζουν
Αποτυπώματα παγωμένα

Pekka Halonen, Χειμωνιάτικο τοπίο. 1900.

Pekka Halonen, Χειμωνιάτικο τοπίο. 1919.


Pekka Halonen,  Χειμωνιάτικη θέα από το Outokumpu. 1924.

Pekka Halonen (1865-1933), Κόκκινα σπίτια.

Όλα κρυστάλλινα λαμποκοπούν
Όλα περίτρομα φτερουγίζουν
Κι απομένει πάνω στους ώμους μας
Ένας μανδύας από χιόνι
Κι απομένει πάνω στα χείλη μας
Μια λάμψη φιλντισένια

Από τη συλλογή Όμως το χιόνι πάντα μένει (2002)

Pekka Halonen, Χειμωνιάτικο μοτίβο. 1920.

Pekka Halonen,  Χειμώνας στο Kinahmi. 1923.

Pekka Halonen, Δάσος καλυμένο με χιόνι. 1926.

https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=5608.0?topic=5608.0
https://en.wikipedia.org/wiki/Pekka_Halonen
http://www.artnet.com/artists/pekka-halonen/
https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=5608.msg109692#msg109692
↧
Search

Η νύχτα στη ζωγραφική και την ποίηση. Γιώργος Δροσίνης, Βαθιά, τη νύχτα και οι Νύχτες των Προραφαηλιτών ζωγράφων

January 14, 2019, 11:46 am
$
0
0

H νύχτα στους Προραφαηλίτες ζωγράφους και το ποίημα του Γιώργου Δροσίνη, Βαθιά τη νύχτα.

   
   Από τη γνήσια λυρική ποιητική φωνή του Γεώργιου Δροσίνη (1859-1951), ας διαβάσουμε ένα ποίημα για τη νύχτα, που πρόσφατα τυχαία ξαναδιάβασα και μου θύμισε τις αλληγορικές εικόνες για τη Νύχτα των αγαπημένων μου Προραφαηλιτών ζωγράφων. 

Mary L. Macomber, Η νύχτα και η θυγατέρα τηςΎπνος. 1902. Smithsonian American Art Museum.

Edward Burne Jones, Νύχτα. 1870.

Βαθιά, τὴ νύχτα τὰ μεσάνυχτα,
μὲ τ᾿ ἀνοιχτὰ φτερὰ τοῦ ὀνείρου,

πετᾷ ἡ ψυχή μου, σκλάβα ἐλεύθερη,

στοὺς μυστικοὺς κόσμους τοῦ Ἀπείρου,

τὴ νύχτα βλέπει ὅλα τ᾿ ἀθώρητα,

ποὺ ἀπόκρυβεν ἡ πλάνα μέρα

τὴ νύχτα ἀκούει ὅλα τ᾿ ἀκούσματα
στὸν ἀτρικύμιστον ἀέρα.
Βλέπει τῶν κάστρων τὰ φαντάσματα
καὶ τὰ λευκὰ στοιχειὰ τῶν κάστρων
κι ἀκούει τῶν δέντρων τὸ μεγάλωμα
καὶ τὸ περπάτημα τῶν ἄστρων.

Evelyn De Morgan, Η Νύχτα και ο Ύπνος. 1878.

Simeon Solomon, Η Νύχτα. 1890. Ιδιωτική Συλλογή.

Simeon Solomon, Το Φεγγάρι και ο Ύπνος. 1894. Tate Britain.

Edward Burne Jones, Νύχτα. 1870. Harvard Art Museums.

↧
↧

Φεβρουάριος. Παλιά Αrt Nouveau Hμερολόγια με τον μήνα Φεβρουάριο.

February 1, 2019, 2:28 pm
$
0
0
Φεβρουάριος

  Ας υποδεχτούμε τον Φεβρουάριο, τον 2ο μήνα του χρόνου και τον τελευταίο του Χειμώνα, με εικονογραφήσεις από παλιά Αrt Νouveau ημερολόγια της δεκαετίας του 1890. Τα περισσότερα προέρχονται από τα ημερολόγια τοίχου των αγγλικών εκδόσεων Tucks. Παραθέτω επίσης δύο εικόνες για τον μήνα Φεβρουάριο από δύο αγαπημένα μου ημερολόγια, του Alphonse Mucha και του Eugène Grasset.  Οι εικόνες για τον μήνα Φεβρουάριο αναπαριστούν κυρίως λουλούδια του Χειμώνα και χιονισμένα τοπία, γιατί ο Χειμώνας δεν έχει φύγει ακόμα. 

Ο μήνας Φεβρουάριος. Από το Ημερολόγιο με φράσεις του γνωστού Άγγλου ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. 1891.


Ο μήνας Φεβρουάριος. Από το Ημερολόγιο του Wordsworth. 1892. Eικονογράφηση: C. White, P. Barthel, Anderson E.A. Cook.


O μήνας Φεβρουάριος από το Ημερολόγιο με  "Χρυσές Λέξεις"του Αμερικανού νομικού Oliver Wendell Holmes. 1893.  

Ο μήνας Φεβρουάριος. Από το ημερολόγιο των λουλουδιών. 1894.

Ο μήνας Φεβρουάριος. Από το ημερολόγιο με φράσεις του Άγγλου ποιητή Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. 1894.

Ο μήνας Φεβρουάριος από το Ημερολόγιο "Χρυσές Λέξεις"του Άγγλου ποιητή Alfred Tennyson 1895.

Ο μήνας Φεβρουάριος. Από το ημερολόγιο φράσεις του Άγγλου ποιητή Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. 1896.

Eugène Grasset, Ο μήνας Φεβρουάριος. Από το Art Nouveau Ημερολόγιο "H Ωραία Κηπουρός". 1896.

O μήνας Φεβρουάριος από το Ημερολόγιο με "Χρυσές λέξεις"του Άγγλου ποιητή Alfred Tennyson. 1897.


Ο μήνας Φεβρουάριος από το Ημερολόγιο με φράσεις του Αμερικανού ποιητή και συγγραφέα Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882). Εικονογράφηση: C.K. Katherine Klein. 1898.

Αlphonse Mucha, Από το Art Nouveau Hμερολόγιο "Οι μήνες". Ο μήνας Φεβρουάριος. 1899.

Ο μήνας Ιανουάριος και ο μήνας Φεβρουάριος από το Ημερολόγιο της Αγγλίδας συγγραφέα γνωστής με το ψευδώνυμο George Eliot. 1899.


https://eph.tuckdb.org/items/7719/pictures/18240
https://eph.tuckdb.org/items/7619/pictures/17831
↧

Στη νύχτα που έρχεται...Ένα ποίημα της Μελισσάνθης με πίνακες ζωγραφικής για τη νύχτα

February 8, 2019, 3:27 pm
$
0
0
Η νύχτα στην ποίηση και τη ζωγραφική

Στη Νύχτα που έρχεται, ένα ποίημα από την τρυφερή λυρική φωνή της Μελισσάνθης. Το ποιητικό υποκείμενο μιλάει εκ μέρους της ομάδας, των πολλών... Εμείς ως δέντρα ριζώνουμε και περιμένουμε τη νύχτα που έρχεται...


Μελισσάνθη, Στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται...


Ivan Kramskoy, Νύχτα με φεγγάρι. 1880. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.

Ξεκινᾶμε ἀνάλαφροι καθὼς ἡ γύρη
ποὺ ταξιδεύει στὸν ἄνεμο
Γρήγορα πέφτουμε στὸ χῶμα
ρίχνουμε ρίζες, ρίχνουμε κλαδιὰ
γινόμαστε δέντρα ποὺ διψοῦν οὐρανὸ
κι ὅλο ἁρπαζόμαστε μὲ δύναμη ἀπ᾿ τὴ γῆ
Μᾶς βρίσκουν τ᾿ ἀτέλειωτα καλοκαίρια
τὰ μεγάλα κάματα.
Οἱ ἄνεμοι, τὰ νερὰ
παίρνουν τὰ φύλλα μας.


Edvard Munch, Κοπέλλα στο παράθυρο. 1893. Chicago Art Institute.


Wilfred Gabriel De Glehn, Νύχτα. 1897.

Ἀργότερα
πλακώνουν οἱ βαριὲς συννεφιὲς
μᾶς τυραννοῦν οἱ χειμῶνες κι οἱ καταιγίδες
Μὰ πάντα ἀντιστεκόμαστε,
ὀρθωνόμαστε
πάντα ντυνόμαστε μὲ νέο φύλλωμα
Ὡσότου, φτάνει ἕνας ἄνεμος παράξενος
-κανεὶς δὲ ξέρει πότε κι ἀπὸ ποὺ ξεκινᾶ-
μᾶς ρίχνει κάτω
μ᾿ ὅλες μας τὶς ρίζες στὸν ἀέρα.
Γιὰ λίγο ἀκόμα μὲς στὴ φυλλωσιά μας
κάθεται κρυμμένο
-νὰ πεῖ μία τρίλια του στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται-
↧

Tα τριαντάφυλλα στην ποίηση και τη ζωγραφική. Τίτος Πατρίκιος, Ρόδα αειθαλή

February 17, 2019, 5:05 am
$
0
0
Τα τριαντάφυλλα στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου και πίνακες του Pierre Bonnard

Τα τριαντάφυλλα υπήρξαν πηγή έμπνευσης για πολλούς παλιότερους και νεότερους καλλιτέχνες, ποιητές και ζωγράφους.  Στο παρακάτω ποίημα ο Τίτος Πατρίκιος αντιπαραβάλλει την ομορφιά των γυναικών, που σημάδεψαν τη ζωή του, με "ρόδα αειθαλή", με τριαντάφυλλα που διατηρούν για πάντα τα πέταλά τους, που ποτέ δεν χάνουν τη δροσιά και τη ζωή τους... Ας διαβάσουμε το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου και ας δούμε πίνακες του Γάλλου μεταϊμπρεσιονιστή ζωγράφου Pierre Bonnard (1867-1947).

Pierre Bonnard (1867-1947), Τριαντάφυλλα.

Pierre Bonnard (1867-1947), Γυναίκα στα μπλε μ'ένα τριαντάφυλλο. 1916.

Τίτος Πατρίκιος, Ρόδα αειθαλή

Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας
βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις 
δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια
όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες
όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.
Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν 
στα λόγια που έφτασαν έστω αργά
στην εξερεύνηση δίχως ασφάλεια της σάρκας
στα δράματα που δεν έγιναν δημόσια
στα καθρεφτίσματα χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις.
Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή
μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γιʼ αυτές
ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμά τους
ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές.

Από τη συλλογή Λυσιμελής πόθος, 2008.

↧
↧

Ο Έρωτας στους Προραφαηλίτες ζωγράφους. Edward Burne Jones, Το τραγούδι της Αγάπης

February 21, 2019, 12:30 pm
$
0
0
Edward Burne Jones, Το τραγούδι του Έρωτα

   "To τραγούδι του Έρωτα"είναι η ονομασία του υπέροχου πίνακα του Προραφαηλίτη Βρετανού ζωγράφου Edward Burne Jones (1833-1898). Αποδίδεται εικαστικά η ποίηση και η μουσική του Έρωτα. Ένας ιππότης ακούει μία νεαρή κοπέλα να παίζει μουσική και να τραγουδά. Πίσω από το μουσικό όργανο διακρίνεται μία φιγούρα που πρέπει να είναι η συμβολική απεικόνιση του Έρωτα. 
     Υποστηρίζεται ότι η σκηνή είναι εμπνευσμένη από το ρεφραίν μίας Γαλλικής μεσαιωνικής μπαλάντας από τη Βρετάνη. "Αλίμονο, γνωρίζω ένα τραγούδι του έρωτα, λυπημένο ή χαρούμενο, εναλλάσσεται".
  Ο Burne Jones ζωγράφισε τη σκηνή σε δύο παραλλαγές. Αίσθηση ονείρου, ποιητικότητα και λυρισμός χαρακτηρίζουν και τις δύο απεικονίσεις.

Edward Burne Jones, Το τραγούδι του Έρωτα. 1864. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη (Museum of Fine Arts. Boston). 

   Η σκηνή διαδραματίζεται σ'ένα ειδυλλιακό περιβάλλον υπό το ημίφως του σούρουπου. Οι τρεις φιγούρες βρίσκονται στην εξοχή, κάθονται στο γρασίδι ανάμεσα σε λουλούδια, ενώ πίσω τους διαγράφονται αχνά τα μεσαιωνικά τείχη μίας πολιτείας.  Το μεσαιωνικό θέμα, η γλυκύτητα των μορφών και τα απαλά χρώματα που θυμίζουν εικόνες της πρώιμης αναγεννησιακής φάσης, αποτελούν χαρακτηριστικά του κινήματος των Προραφαηλιτών ζωγράφων.

Edward Burne Jones, Το τραγούδι του Έρωτα. 1868-1877. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Νέα Υόρκη (Metropolitan Museum of Art. New York). 

Πρόκειται για την εικόνα μίας "Μεσαιωνικής Ουτοπίας". Οι τρεις μορφές βρίσκονται σε κατάσταση έκστασης, απομονωμένοι στο δικό τους ονειρικό κόσμο.

https://www.mfa.org/collections/object/the-love-song-le-chant-damour-4460
↧

Χιονισμένα Τοπία της Ηπείρου. Φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα και στίχοι του Μιχάλη Γκανά

February 28, 2019, 5:39 am
$
0
0
Χιονισμένα τοπία

    Εκπνέει ο Φεβρουάριος, ο τελευταίος μήνας του Χειμώνα. Η Άνοιξη είναι μπροστά μας...
   Ας αποχαιρετήσω, λοιπόν, τον φετινό Χειμώνα με φωτογραφίες ενός πολύ σημαντικού φωτογράφου, του Κώστα Μπαλάφα (1920-2011). Οι φωτογραφίες προέρχοναι από το Φωτογραφικό Λεύκωμα "Μέτσοβο"των εκδόσεων Ποταμός.  Οι φωτογραφίες απεικονίζουν χιονισμένα τοπία από την Ήπειρο και συγκεκριμένα την περιοχή του Μέτσοβου κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970. 
   Ηπειρώτης στην καταγωγή ο Μπαλάφας έχει φωτογραφίσει τοπία και ανθρώπους της Ηπείρου πάμπολλες φορές σε διάφορες εποχές και χρονικές στιγμές.  Τα ηπειρώτικα χιονισμένα τοπία του Μπαλάφα μου θύμισαν στίχους ενός επίσης Ηπειρώτη στην καταγωγή ποιητή, του Μιχάλη Γκανά (1944-).

Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Βαρύ Ύδωρ   

Έπεσε χιόνι
μόνον ο ήλιος
μπορεί να το σηκώσει
   
Μιχάλης Γκανάς

Μιχάλης Γκανά,Μικρά, εκδόσεις Καστανιώτη 2000.

Πράγματι, "μόνο ο ήλιος μπορεί να σηκώσει το χιόνι". Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Μητέρα και κόρες μέσα στα χιόνια. Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Γυάλινα Γιάννενα  ΙΙ

Μια τέτοια νύχτα, πριν από χρόνια, 
κάποιος περπάτησε μόνος, 
δεν ξέρω πόσα λασπωμένα χιλιόμετρα. 
Νύχτα και συννεφιά χωρίς άστρα. 
Ξημερώματα μπήκε στα Γιάννενα.


Μητέρα με βρέφος στην πλάτη περπατά στα χιόνια. Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Στα χιονισμένα δρομάκια του χωριού. Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Στο πρώτο χάνι έφαγε, και κοιμήθηκε 
τρία μερόνυχτα. Ξύπνησε απ'το χιόνι 
που έπεφτε μαλακά, στάθηκε στο παράθυρο 
κι άκουγε τα κλαρίνα. 
Πότε θαμπά και πότε δίπλα του, 
όπως τα 'φερνε ο άνεμος. 
Κι άκουσε μετά τη φωνή πεντακάθαρη, 
από κάπου κοντά, σαν αλύχτημα
 και σαν να την έσφαζαν τη γυναίκα
 κι ούτε καβγάς ούτε τίποτε άλλο, 
χιόνιζε όλη νύχτα στα Γιάννενα. 
Ξημερώματα πλήρωσε τι χρωστούσε 
και γύρισε στο χωριό του. 

Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Δύο παιδάκια στα χιόνια. Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Με τις υπέροχες υφαντές κάπες τους στέκονται μέσα στα χιόνια. Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Στα πενήντα του θα 'τανε
με γκρίζα μαλλιά και τρεις θυγατέρες
 ανύπαντρες, χήρος τέσσερα χρόνια, 
με τη μαύρη κάπα στις πλάτες, 
και τι χιόνι σήκωσαν τούτες οι πλάτες 
κανένας δεν το 'μαθε.
Μιχάλης Γκανάς

Μιχάλης Γκανάς, Γυάλινα Γιάννενα, εκδ. Καστανιώτη 1989.

Μητέρα με παιδιά μέσα στα χιόνια. Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Φορτωμένη μέσα στα χιόνια. Κώστας Μπαλάφας, Μέτσοβο. Δεκαετία 1960-1970.

Χιόνια θυμάμαι και βουνά 
και εξορίες που δεν έζησα ποτέ μου. 
Μιχάλης Γκανάς,

Aπό το ποίημα Αμνησία της ποιητικής συλλογής Γυάλινα Γιάννενα



↧

Μάρτιος. Ένα ποίημα της Ρένας Καρθαίου και πίνακες ζωγραφικής με θέμα τον Μάρτιο

March 2, 2019, 12:40 pm
$
0
0
Μάρτιος

   Ήλθε για ακόμη μια χρονιά ο Μάρτιος, ο πιο ευμετάβολος, ο πιο άστατος, ο πιο αλλοπρόσαλλος μήνας! Ο μήνας των μεταπτώσεων... 
Ο Χειμώνας απομακρύνεται σιγα σιγά ... και ήδη αρχίζουμε να αισθανόμαστε το άρωμα της Άνοιξης. Σε λίγο θα πρασινίσει η φύση, θα ανθίσουν  τα δέντρα και τα λουλούδια. 
 Ας τον υποδεχτούμε μ'ένα παιδικό ποιηματάκι της Ρένας Καρθαίου και πίνακες ζωγραφικής με τοπία του Μαρτίου.

John Atkinson Grimshaw, Ένα πρωινό του Μαρτίου. 1867.
Είναι ακόμα κρύα τα πρωινά του Μαρτίου.  Τα δέντρα δεν έχουν πρασινίσει...


Pένα Καρθαίου, Μάρτιος

Γδάρτη σε λεν, παλουκοκαύτη,
μα εσύ κρύβεις την άνοιξη στη στάχτη.

Στο τζάκι μπουμπουνίζουν τα κλαδιά
που οι γέροι παν να βάλουν στη φωτιά .

Φλόγες οι παπαρούνες στο χωράφι
και μαργαρίτες και χρυσάφι .

Πέρα για πέρα πανηγύρι ,
λάμπει ένα στέμμα του ήλιου η γύρη .

Το «χαίρε» του Ευαγγελισμού ,
σταλάζει από τα βάθη του ουρανού .

Και μήνυμα σκορπούν τα χελιδόνια ,
πως γίναν ανθοπέταλα τα κλώνια

Camille Pissarro,  Ήλιος του Μαρτίου. Pontoise. 1875. Kunsthalle. Βρέμη. 
Αδύναμες οι αχτίνες του ήλιου το πρωί του Μαρτίου...όμως έχει αρχίσει να πρασινίζει...

George Clausen, Ένα παγωμένο πρωινό του Μαρτίου. 1904. Πινακοθήκη Tate.  Αρχίζουν οι πρώτες ανοιξιάτικες γεωργικές εργασίες.

...Και δύο υπέροχοι πίνακες του Νορβηγού ζωγράφου Nikolai Astrup (1880-1928).

Nikolai Astrup,  Κατιφέδες μια βραδιά του Μαρτίου. 1915. KODE Art Museums (Mουσεία Τέχνης). Bergen. Oι κίτρινοι κατιφέδες (οι λεγόμενες καλεντούλες) έχουν ανθίσει...

Nikolai Astrup, Ένα πρωινό του Μαρτίου. 1920. KODE Art Museums (Mουσεία Τέχνης) Bergen.

↧
Search

Γυναίκα. Ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη και πορτρέτα γυναικών του William Henry Margetson

March 8, 2019, 1:53 pm
$
0
0
Γυναίκες σαν όνειρο


Για "Γυναίκες σαν όνειρο"μιλάει ο ποιητής Γιώργος Σαραντάρης...γυναίκες  φανταστικές, γυναίκες ινδάλματα, "άπιαστες"και άυλες... Εικόνες της φαντασίας του, πιο "αληθινές"από τις πραγματικές, γιατί ζουν στη φαντασία και το μυαλό του...γιατί είναι γυναίκες-ιδέες, απτές μόνο με τη σκέψη και ορατές μόνο με τα μάτια της ψυχής. Σε πολλά ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη είναι φανερή η παρουσία ή απουσία της γυναίκας
  Επιλέγω τέσσερα ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη για τη γυναίκα και τα πλαισιώνω με προσωπογραφίες γυναικών του Βρετανού ζωγράφου William Henry Margetson.


William Henry Margetson, Γυναίκα σε ανοιξιάτικο τοπίο ή οι κατιφέδες του Μαρτίου. 1924.

Γιώργος Σαραντάρης, Ἦταν γυναίκα, ἦταν όνειρο...


«J'i cueilli ce brin de bruyère»

G. Apollinaire



Ἦταν γυναῖκα ἦταν ὄνειρο ἤτανε καὶ τὰ δυὸ

Ὁ ὕπνος μ᾿ ἐμπόδιζε νὰ τὴ δῶ στὰ μάτια

Ἀλλὰ τῆς φιλοῦσα τὸ στόμα τὴν κράταγα
Σὰν νὰ ἦταν ἄνεμος καὶ νὰ ἦταν σάρκα
Μοῦ ῾λεγε πὼς μ᾿ ἀγαποῦσε ἀλλὰ δὲν τὸ ἄκουγα καθαρὰ
Μοῦ ῾λεγε πὼς πονοῦσε νὰ μὴ ζεῖ μαζί μου
Ἦταν ὠχρὴ καὶ κάποτε ἔτρεμα γιὰ τὸ χρῶμα της
Κάποτε ἀποροῦσα νιώθοντας τὴν ὑγεία της σὰν δική μου ὑγεία


Ὅταν χωρίζαμε ἤτανε πάντοτε νύχτα 

Τ᾿ ἀηδόνια σκέπαζαν τὸ περπάτημά της 

ἔφευγε καὶ ξεχνοῦσα πάντοτε τὸν τρόπο τῆς φυγῆς της 
Ἡ καινούρια μέρα ἄναβε μέσα μου προτοῦ ξημερώσει 
Ἦταν ἥλιος ἦταν πρωὶ ὅταν τραγουδοῦσα 
Ὅταν μόνος μου ἔσκαβα ἕνα δικό μου χῶμα 
Καὶ δὲν τὴ σκεφτόμουνα πιὰ ἐκείνη


William Henry Margetson (1861-1940), Οι νάρκισοι.


William Henry Margetson, H θάλασσα έχει τα μαργαριτάρια της. 1897. Εθνική Πινακοθήκη της Νέας Nότιας Ουαλίας. Σίδνεϋ.

Γιώργου Σαραντάρη, Εἶναι μία γυναῖκα

Εἶναι μία γυναῖκα καὶ τραγουδᾷ

Θὰ γίνω σὰν τὴ θάλασσα ποὺ βρέχει τὴ ζωή μας

Θὰ γίνω περιστέρι
Θὰ γίνω σὰν τὴ θάλασσα ποὺ εἶναι πάντα μπροστά μου
Καὶ μ᾿ ἀκλουθᾷ ὅταν περπατῶ
Καὶ μ᾿ ἀκλουθᾷ ὅταν κλαίω
Καὶ μὲ παρηγορεῖ τὴν ὥρα ποὺ δὲν φταίω
Τὴν ὥρα ποὺ τὴν πατρίδα μου νείρομαι
Τὸν ἔρωτα ἢ τὴ χαμένη ἀγάπη.


William Henry Margetson, Στην άμμο. 1900.


Γιώργου Σαραντάρη, Στη Γυναίκα

Εγώ που δεν μπορώ να σκοτώσω άνθρωπο
Εμπιστεύομαι σ'εσένα
Εγώ που δεν είμαι άγιος
Για να μείνω μοναχός
Και δεν είμαι αγνός
Και δεν είμαι αβρός
Ν'αγκαλιάσω να φιλήσω
Τον κόσμο που βλέπουν τα μάτια
Και οραματίζεται ο νους
Θα φιλήσω εσένα
Από ανεπάρκεια
Θα γλεντήσω μ'εσένα
Τη μικρή χαρά των αισθήσεων
Θα γλιτώσω μαζί σου
Από την άσπιλη ροή της ημέρας
Που φωνάζει στον άνεμο
Την αδικία που της γίνεται.

William Henry Margetson (1861-1940),  Kοπέλα με πανσέδες.

Γιώργος Σαραντάρης, Γυναίκα

Η γυναίκα σαν όνειρο από σάρκα
θλίβει την παρουσία μου μεσ'στον κόσμο
μ'όλα τα χαμογέλια της αγάπης.

Στα έργα της ψυχής μου
φέρνει την απουσία της,
και μέσ'στο γέλιο μου
μελαγχολικά γελάει
χωρίς καμμιά επαφή
ούτε κανένα ερωτικό ρυθμό...

Καμμιά αιθέρια ηδονή
δεν βρέχει τα χείλη μου
ή τα δικά της χείλη.


William Henry Margetson, Φρέσκια λεβάντα. 1909.

Γιώργου Σαραντάρη,Γιατὶ τὸν εἴχαμε λησμονήσει



Μπορεῖ ἕνας ἀπὸ μᾶς ν᾿ ἀγαπήσει μία γυναῖκα;
Ἂς βγεῖ ἔξω
Ἂς περπατήσει πρὸς τὴ θάλασσα
Ἂς τραγουδήσει
Ἀπὸ τὰ κύματα θ᾿ ἀνθίσουν γυναῖκες
Ὄχι μοναχὰ γιὰ κεῖνον ποὺ τραγουδᾷ
Ἀλλὰ γιὰ ὅλους μας
Ὅλοι θὰ μάθουμε ξανὰ τὸν ἔρωτα
Σὰν νὰ μὴν τὸν ξέραμε ποτὲ
Σὰν νὰ τὸν εἴχαμε λησμονήσει
Γιατὶ τὸν εἴχαμε λησμονήσει

(19.6.1938)


William Henry Margetson (1861-1940),  Αγριολούλουδα. 1900.

Γιώργου Σαραντάρη, Γυναίκα η μέρα

δίδεται σήμερα·
κίνησε
προχώρησ'ίσαμε μας
ξεκίνησε
από τη χίμαιρα της χαραυγής

Θαμπώνεται
η όραση
απλώνουμε τα χέρια
κι αγκαλιάζουμε το θαύμα

Το γυναικείο σώμα
αγγελικό μήνυμα!
απαλά ζυγώνει τον έρωτα
και την επιθυμία φαιδρύνει.

William Henry Margetson, Μια νέα ημέρα. 1930.


↧
↧

Εργαζόμενες Γυναίκες. Πορτρέτα υπηρετριών του William McGregor Paxton

March 9, 2019, 2:05 pm
$
0
0
Υπηρέτριες. Πορτρέτα του William McGregor Paxton

  Είναι γνωστό ότι οι οικιακές εργασίες είναι συνδεδεμένες κυρίως με το γυναικείο φύλο. Παραδοσιακά, οι γυναίκες απασχολούνταν αποκλειστικά με τις εργασίες εντός της οικίας. Από τα πρώτα επαγγέλματα που ανέλαβαν οι γυναίκες των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, όταν άρχισαν να εργάζονται εκτός του δικού τους σπιτιού, ήταν η προσφορά οικιακών υπηρεσιών σε ξένα νοικοκυριά. 
   Υπάρχουν πολλές απεικονίσεις με στιγμιότυπα οικιακών εργασιών από διάφορους ζωγράφους. Επιλέγω μία σειρά από πορτρέτα υπηρετριών από ένα ζωγράφο που αγαπώ πολύ, τον Αμερικανό William McGregor Paxton (1869-1941). Πρόκειται για εξιδανικευμένες εικόνες που θυμίζουν τα χρώματα και την ατμόσφαιρα των έργων του γνωστού Ολλανδού ζωγράφου Vermeer.
         Ξεκινώ με ένα πραγματικά υπέροχο για τον φωτισμό του πίνακα που παρουσιάζει μία νεαρή οικιακή υπηρέτρια να ξεσκονίζει με απόλυτη προσήλωση ένα κινέζικο αγαλματάκι. Πάνω από το ροζ φόρεμά της φορά μια μακριά λευκή ποδιά.

William McGregor Paxton, Το αγαλματάκι. 1921. Smithsonian American Art Museum. Το κινέζικο αγαλματάκι βρίσκεται σε προθήκη. Δίπλα του υπάρχει και ένα κινέζικο βάζο.

   Στον επόμενο πίνακα βλέπουμε την πίσω όψη μίας γυναίκας με μπλε φόρεμα να ξεσκονίζει ένα μεγάλο κινέζικο βάζο.

William McGregor Paxton, Lizzie, 1911.

 Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε στο τραπεζάκι διάφορα κινέζικα βάζα. Η υπηρέτρια κρατά ένα φτερό για ξεσκόνισμα και διαβάζει ένα βιβλίο που προφανώς πρέπει να βρήκε στο δωμάτιο. Στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα υπήρχε ένα μεγάλο ενδιαφέρον στους ευκατάστατους φιλότεχνους της Δύση για τους Ανατολικούς πολιτισμούς. Πολλοί από αυτούς συνήθιζαν να συλλέγουν διακοσμητικά είδη της Κινέζικης και Ιαπωνικής Τέχνης.

William McGregor Paxton, Η υπηρέτρια του σπιτιού. 1910.  National Art Gallery. Ουάσινγκτον. (Από τη συλλογή Corcoran Art Gallery).

   Μία υπηρέτρια ανεβαίνει με προσοχή τις σκάλες κρατώντας ένα δίσκο με σερβίτσιο τσαγιού. "Πρωινό στη Βενετία", ονομάζεται ο πίνακας. Προφανώς, είναι μία υπηρέτρια που σερβίρει πρωινό στη Βενετία.
William McGregor Paxton, Πρωινό στη Βενετία. 1910.

William McGregor Paxton, Tο πρωινό. 1911.  Ένα ζευγάρι παίρνει το πρωινό του. Ο άντρας διαβάζει εφημερίδα στο τραπέζι, ενώ η γυναίκα είναι βυθισμένη στις σκέψεις της. Διακρίνουμε τη φιγούρα της υπηρέτριας με δίσκο να βγαίνει από το δωμάτιο.

William McGregor Paxton, Η σερβιτόρα. 1929. Σερβίρισμα φαγητού από την υπηρέτρια.

Στον παρακάτω πίνακα η υπηρέτρια είναι μαγείρισσα.

William McGregor Paxton (1869-1941), Η υπηρέτρια της κουζίνας.

Στους δύο πίνακες που ακολουθούν μία νεαρή υπηρέτρια σκουπίζει το πάτωμα του δωματίου. Διακρίνονται κινέζικα βάζα, αγάλματα και τα έπιπλα των δωματίων.

William McGregor Paxton, Κοπέλα που σκουπίζει. 1912. Indianapolis Art Museum. Φοράει μία μακριά ποδιά και ένα σκουφάκι στα μαλλιά.

William McGregor Paxton, Κοπέλα που σκουπίζει. 1912. Pennsylvania Academy of the Fine Arts.

https://en.wikipedia.org/wiki/William_McGregor_Paxton
https://americanart.si.edu/artwork/figurine-19282
http://www.artnet.com/artists/william-mcgregor-paxton/
William McGregor Paxton American, 1869 - 1941 The House Maid 1910
http://art-now-and-then.blogspot.com/2015/05/william-mcgregor-paxton.html
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:William_McGregor_Paxton,_1910_-_The_house_maid.jpg
http://collection.imamuseum.org/artwork/78729/
https://www.corcoran.org/collection/house-maid
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:William_McGregor_Paxton,_1911_-_The_breakfast.jpg
https://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=53829
https://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=53829
https://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=53794
https://www.pafa.org/collection/girl-sweeping
↧

Πιερρότος και Κολομπίνα στο ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα, Χαλκίδα

March 10, 2019, 2:00 pm
$
0
0
Γιάννης Σκαρίμπας, Χαλκίδα και πίνακες με Πιερρότους και Κολομπίνες

    Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς...Για αυτό, μία ανάρτηση με αποκριάτικο άρωμα. 
Πίνακες ζωγραφικής με δύο φιγούρες του ιταλικού λαϊκού θεάτρου του Δρόμου, της γνωστής  Ιταλικής Κομέντια Ντελ Άρτε, τον Πιερρότο και την Κολομπίνα. Τα κοστούμια του Πιερρότου και της Κολομπίνα ήταν από τις πιο δημοφιλείς στολές μεταμφίεσης της Αποκριάς. 

Πάμπλο Πικάσσο, Πιερρότος και Κολομπίνα. 1900. Ιδιωτική Συλλογή. Ο θλιμμένος Πιερρότος ερωτεύτηκε την Κολομπίνα, η οποία όμως θα τον εγκαταλείψει για τον Αρλεκίνο.

Ο χαρακτήρας του Πιερρότου ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους και ποιητές. Ο ιδιότυπος ποιητής Γιάννης Σκαρίμπας αναφέρεται στον Πιερρότο και την Κολομπίνα στο ποίημά του Χαλκίδα από τη συλλογή Ουλαλούμ. ταυτίζεται στο ποίημά του "Χαλκίδα"με τον λυπημένο Πιερρότο που θρηνεί τη χαμένη του αγάπη, την Κολομπίνα.    

Zinaida Serabryakova, Αυτοπροσωπογραφία ως Πιερρότος. 1911.

Γιάννης Σκαρίμπας, Χαλκίδα

Νάν'σπασμένοι οι δρόμοι, νά φυσάει ο νότος
κι εγώ καταμονάχος καί νά λέω: τί πόλη!
νά μήν ξέρω άν είμαι –μέσα στήν ασβόλη–
ένας λυπημένος πιερότος!

Φύσαε –είπα– ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα,
ώ Χαλκίδα –πόλη (έλεγα) καί φέτος
ήμουν –στ'όνειρό μου είδα– Περικλέτος,
πάλι Περικλέτος ήμουν –είδα…

Edoardo Tofano (1838-1920), Κολομπίνα.

Έτσι έλεγα! Ήσαν μάταιοι μου οι κόποι
πάν'σέ ξύλο κούφιο, πρόστυχο, ανάρια,
Ως θερία, ως δέντρα –αναγλυμένοι– ως ψάρια
τά όνειρά μου (μούμιες) κι οι ανθρώποι.

Τώρα; Πόλη, τρέμω τά γητέματά σου
κι είμαι ακόμα ωραίος σάν τό Μάη μήνα,
κρίμα, λέω, θλιμμένη νάσαι κολομπίνα
καί νά κλαίω εγώ στά γόνατά σου.


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Έτσι νάν'σπασμένοι, νά φυσά απ'τό νότο
καί μέ πίλο κλόουν νά γελάς, Χαλκίδα:
Άχ, νεκρόν στό χώμα –νά φωνάζεις– είδα
έναν μου ακόμη πιερότο! . . .

Από τη συλλογή "Ουλαλούμ"



Πάμπλο Πικάσσο, Πιερρότος. 1918. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Νέα Υόρκη (MOMA)

Ουμβέρτος Αργυρός (1884-1963), Κολομπίνα.

↧

Γυναίκες με ομπρέλες. Πίνακες ζωγραφικής και ένα ποίημα του Τόλη Νικηφόρου

March 16, 2019, 6:52 pm
$
0
0
Τόλης Νικηφόρου, Έρωτας

   Αγαπημένος μου ποιητής ο Τόλης Νικηφόρου! Το τρυφερό ποίημα του Έρωτας μου θύμισε τους παρακάτω πίνακες που απεικονίζουν νεαρές γυναίκες με ομπρέλες στην εξοχή.

Mary Bradish Titcomb (American, 1858-1927), Κοπέλα με γαλάζια ομπρέλα.

Τόλης  Νικηφόρου, Έρωτας
τα χόρτα χάιδευαν τα πόδια της

ο αέρας τα μαλλιά της
η πρωινή δροσιά ριγούσε στην επιδερμίδα της

κι ο ουρανός;
μόλις την είδε στ’ ανοιξιάτικο λιβάδι

ο ουρανός
κατέβηκε αργά και μίκρυνε
και έγινε στο χέρι της γαλάζια ομπρέλα.


Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010) του Τόλη Νικηφόρου
Cl. Monet, Γυναίκα με ομπρέλα. 1886.
Cl. Monet, Η περιπατήτρια. 1887. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Νέα Υόρκη.
Guy Rose Orlando, Γυναίκα με πράσινη ομπρέλα. 1911.



↧

Η Άνοιξη στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα για την Άνοιξη και την Ποίηση.

March 20, 2019, 4:19 pm
$
0
0
Χρίστος Λάσκαρης, Διαβάζοντας ένα ποίημα


   Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα και Εαρινή ισημερία.Η Άνοιξη ήρθε για ακόμη μια χρονιά για να φέρει την Αναγέννηση και τον Έρωτα. Για αυτό, σκέφτηκα ένα ποίημα για την Άνοιξη και την Ποίηση, ένα ποίημα για τον Έρωτα. Διαβάζοντας ένα ποίημα, ενός σεμνού χαμηλόφωνου ποιητή του Χρίστου Λάσκαρη (1931-2008). Ένα ποίημα για την Άνοιξη-μία εικόνα για τη γυναίκα που ονειρεύεται ο δημιουργός και ο αναγνώστης της ποίησης. Η ποίηση έχει τεράστια δύναμη: κάνει το όνειρο να φαίνεται ως πραγματικότητα.


George Clausen (1852-1944), Κερασιές. St Catharine's College. University of Cambridge.

Victor Borisov Mutasov (1870-1905), Γυναίκα σε ανθισμένο κήπο. 1900.

Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη 


όταν την είδα 

να έρχεται από μακριά: 
μισή γυναίκα, 
μισή όνειρο. 
Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω 
στεφανωμένη 
με άνθη κερασιάς. 
Τότε κατάλαβα 
τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.



Από τη συλλογή Τέλος του προγράμματος, συγκεντρωτική έκδοση Χρίστος Λάσκαρης – Ποιήματα, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009.

Victor Borisov Mutasov (1870-1905), Άνοιξη. 1901.

↧
↧

H Άνοιξη στη ζωγραφική. Πίνακες του Δανού ζωγράφου Χ. Α. Μπρεντεκίλντε και οι ανεμώνες του Τ. Τράνστρεμερ

March 23, 2019, 2:59 pm
$
0
0
Άνοιξη και Ανεμώνες

Ανοιξιάτικο λουλούδι η ανεμώνη. Φύεται στα λιβάδια και τους αγρούς, αλλά και στα δάση ορεινών περιοχών. Συνήθως έχουμε ταυτίσει τις ανεμώνες με το μωβ ή γαλάζιο χρώμα. Στις βόρειες όμως ευρωπαϊκές χώρες συναντάμε κυρίως στα δάση άγριες ανεμώνες σε χρώμα λευκό. Ανθίζουν στην αρχή της Άνοιξης. Ο Δανός ζωγράφος Hans Andersen Brendekilde έχει απεικονίσει ανοιξιάτικα τοπία της πατρίδας του με ανεμώνες. Επέλεξα να σας παρουσιάσω κάποια από τα πολλά ανοιξιάτικα τοπία του Brendekilde.

Ηans Andersen Brendekilde (1857-1942), Άνοιξη.  Ένα μονοπάτι στο δάσος και δεξιά και αριστερά διακρίνονται λευκά αγριολούδα, είναι ανεμώνες.

Hans Andersen Brendekilde (1857-1942), Δρόμος μέσα σε ανεμώνες. Μία ηλικιωμένη  γυναίκα και ένα κοριτσάκι μαζεύουν ανεμώνες στο δάσος.

Ηans Andersen Brendekilde (1857-1942), Οι πρώτες ανεμώνες. 1889. Ένας πολύ αγαπημένος πίνακας. Μητέρα και κοριτσάκι μέσα στο δάσος...Διακρίνονται λευκές ανεμώνες...


H. Andersen Brendekilde (1857-1942), Ανοιξιάτικο τοπίο. 1886. Μία νεαρή γυναίκα μαζεύει λευκές ανεμώνες...

Ηans Andersen Brendekilde (1857-1942),  Ανοιξιάτικη μέρα.  Έχουν βγει περίπατο στο δάσος μια ανοιξιάτικη ημέρα. Περπατούν πάνω σε ανεμώνες.

Ο Σουηδός Νομπελίστας ποιητής Τούμας Τράνστρεμερ (1931-2015) έχει γράψει ένα ποίημα για τις "αναπάντεχες"ανεμώνες, "τα πιο παλιά τεχνάσματα της γης και της άνοιξης"...

Τούμας Τράνστρεμερ, Οι ανεμώνες

Τίποτε πιο απλό απ’ το να σε μαγεύουν. Είναι απ’ τα πιο παλιά τεχνάσματα της γης και της άνοιξης: οι ανεμώνες. Είναι κατά κάποιο τρόπο αναπάντεχες. Ξεπετάγονται μέσ’ απ’ το περσινό καφετί θρόισμα σε παραμελημένα μέρη, όπου ποτέ δεν πέφτει το βλέμμα σου. 
Φλέγονται και αιωρούνται, πράγματι αιωρούνται, εξαιτίας του χρώματος. Το έντονο μενεξεδί και μπλε χρώμα τους δεν έχει κανένα βάρος τώρα. 


Ηans Andersen Brendekikde (1857-1942), Παιδιά με ανεμώνες.

Hans Andersen Brendekilde (1857-1942), Μαζεύοντας ανεμώνες στο δάσος του Hunderup. Odense.

Εδώ βασιλεύει έκσταση, αλλά χαμηλών τόνων. «Καριέρα» -άσχετο! «Εξουσία» και «δημοσιότητα» -γελοίο! Διοργάνωσαν βέβαια μεγάλη δεξίωση πάνω στη Νινευί, «έκαναν φασαρία και μεγάλο σαματά». Ψηλοτάβανα – πάνω απ’ όλα τα κεφάλια κρέμονταν κρυστάλλινοι πολυέλαιοι σαν όρνια από γυαλί. Αντί για ένα τέτοιο παραστολισμένο και θορυβώδες αδιέξοδο οι ανεμώνες ανοίγουν ένα μυστικό πέρασμα που βγάζει στην πραγματική γιορτή, όπου επικρατεί νεκρική σιωπή.

 Από το ποιητικό έργο Η Άγρια Πλατεία (1983)

Τούμας Τράνστρεμερ, Τα Ποιήματα, εκδόσεις PRINTA, Αθήνα 2004. Μετάφραση του Βασίλη Παπαγεωργίου


Hans Andersen Brendekilde (1857-1942), Eποχή της Άνοιξης. 1888. Ένα ζευγάρ περπατά πάνω σε ανεμώνες.


Hans Andersen Brendekilde (1857-1942), Άνοιξη. Ζευγάρι σε βάρκα. 1896.


Hans Andersen Brendekilde (1857-1942), Άνοιξη στο δάσος.

Hans Andersen Brendekilde (1857-1942),  Ανοιξιάτικη σκηνή δίπλα σε ρυάκι με ανθισμένα αγριολούλουδα.

Ηans Andersen Brendekilde (1857-1942),  Ανοιξιάτικη μέρα στο χωριό.
↧

Ένα ποίημα του Τέλλου Άγρα για τη βροχή και πίνακες ζωγραφικής με θέμα τη βροχή.

April 12, 2019, 10:53 pm
$
0
0
Τ'έλλος Άγρας, Απογεμματινή

Αυτές τις μέρες βρέχει καθημερινά...Βροχή γλυκιά, μαλακή, τρυφερή...Βροχή ανοιξιάτικη. Βροχή του Απρίλη. Για αυτό, σκέφτηκα ένα ποίημα του λυρικού ποιητή Τέλλου Άγρου για τη βροχή που μιλά για τους ήχους της βροχής...

Norman Garstin (1847-1926), Η βροχή. Έβρεχε κάθε μέρα. 1889. Penlee House Gallery and Museum.

Frank Weston Benson, Μία βροχερή ημέρα. 1904.  
Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Διαβάζει μία βροχερή ημέρα δίπλα στο τζάκι.


Βρέχει – και κάν’ η φύσις
ήχους τόσο γλυκούς,
το διάβασμα ν'αφήσης
και να σταθής ν'ακούς...

Στις σκάλες, στο περβόλι,
στο γύρο της φραγής
βρέχει γλυκά– και σ'όλη
τη χώρα και τη γης.

Βρέχει στα παραμύθια
κ'εκείθε έχουν ερθεί
οι μάγοι οι αγαθοί
με τ'άσπρα γένεια πλήθεια.

Gustave Caillebotte (1848-1914), Το Γιάρ. Η επίδραση της βροχής. 1875.   Eskenazi Museum of Art. Indiana University Bloomington.IΑποδίδεται αριστοτεχνικά από τον Γάλλο ιμπρεσιονιστή ζωγράφο  το αποτέλεσμα από τις σταγόνες της βροχής στην επιφάνεια του νερού.
                        

Βρέχει– και ξέρει η φύσις
νότες τόσο γλυκές,
το φύλλο να τσακίσης
με τις στιχουργικές.

Στης λάσπης τ'άκρο χείλος,
λοξός και σερπετός,
διαβαίνει ο περιττός
της γειτονιάς ο σκύλλος

και του περιβολάρη
η σούστα ουδ'αντηχεί:
σα νάναι σε σφουγγάρι
βουλιάζουν οι τροχοί.

Απάνω στη βιτρίνα,
γραμμένα στα γυαλιά,
ξεπλένονται τα κρίνα
και τα τριανταφυλλιά,

μα έχει η πνοή φερμένα,
του κάμπου, μακρυνά,
όλα τ'αληθινά
τα φύτρα, χορτασμένα!

Theodore Clement Steele (American, 1847-1926), Οδός Meridien. Yγρός μαλακός καιρός. 1887.


John French Sloan (American, 1871-1951), Βροχή της Άνοιξης, 1912. Delaware Art Museum.

↧
Search

Μαρία Μαγδαληνή. πίνακες του Rogier Van Der Weyden και δύο ποιήματα για τη Μαρία Μαγδαληνή

April 24, 2019, 10:10 pm
$
0
0
Μαρία Μαγδαληνή

  Η Μαρία Μαγδαληνή υπήρξε ασφαλώς μία από τις πιο γνωστές γυναικείες μορφές που συνδέθηκε με το βίο του Χριστού, ιδιαίτερα με τις τελευταίες δραματικές στιγμές της ζωής και του θανάτου Του. Η παρουσία της στην ιστορία του Χριστιανισμού είναι αμφιλεγόμενη και διφορούμενη, αφού οι αναφορές του ονόματός της από τις χριστιανικές πηγές δημιουργεί σύγχυση στον αναγνώστη. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο όνομα, που το έφεραν και άλλες γυναίκες του περιβάλλοντος του Χριστού με προεξάρχουσα την ίδια τη μητέρα του, την Παναγία. Έτσι, θεωρείται ότι έχουν ταυτίσει εσφαλμένα τη Μαρία Μαγδαληνή με άλλες Μαρίες, όπως είναι η Μαρία, η αδελφή του γνωστού για την Ανάστασή του φίλου του Χριστού, του Λάζαρου, ή όπως μία πόρνη που μετάνιωσε για τον βίο της... 
   Ανεξάρτητα από το ποια ακριβώς ήταν η ταυτότητα της Μαρίας της Μαγδαληνής και πέρα από τις διάφορες θεωρίες μυστηρίου, που κυκλοφόρησαν για τη σχέση της με τον Χριστό και τον σημαντικό ρόλο στη ζωή του, η Μαρία Μαγδαληνή συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στις γυναίκες-μαθήτριες που γοητεύτηκαν από τη διδασκαλία του και αφοσιώθηκαν σ΄αυτόν, προσφέροντας την περιουσία και τον χρόνο τους στην υπηρεσία του.  Χωρίς αμφιβολία, η Μαρία Μαγδαληνή συνδέθηκε με την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Παρακολούθησε την τραγική πορεία του Χριστού στο Μαρτύριο και τον Γολγοθά, δίπλα στη μητέρα του, είδε και θρήνησε τη Σταύρωσή του, συμμετείχε στην αποκαθήλωση και στην ταφή του και έζησε τη μεγάλη χαρά της Ανάστασης.

Rogier Van Weyden, Μαρία η Μαγδαληνή. Λεπτομέρεια από το Τρίπτυχο "Η Σταύρωση". 1445. Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης. Βιέννη. Η Μαρία Μαγδαληνή συχνά απεικονίζεται μ'δοχείο Μύρου, γιατί ανήκει στις Μυροφόρες, τις γυναίκες που άλειψαν με μύρο το σώμα του Χριστού πριν την ταφή του.


 Υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλούς ζωγράφους (βλ. και) και ποιητές. Επιλέγω να σας παρουσιάσω πίνακες ζωγραφικής ενός πολύ σημαντικού ζωγράφου, του Rogier Van Weyden (1399/1400-1464) που ανήκει στην Πρώιμη Φλαμανδική Σχολή και δύο κείμενα Ελλήνων ποιητών, του Κώστα Βάρναλη (1884-1974) και του Ντίνου Χριστιανόπουλου (1931-) που θεωρώ ότι επικοινωνούν διακειμενικά.

Rogier Van Weyden, Η Σταύρωση. Αριστερά η Μαρία Μαγδαληνή. 1443-45. Μουσείο Ιστορίας Τέχνης. Βιέννη.

Κώστας Βάρναλης, Μαρία Μαγδαληνή

Μέσ᾿ σὲ παλάτια, ποὺ σὰ σπήλια ἀντήχαν ἀπ᾿ τὶς μουσικὲς
κι᾿ ἀστράβαν ἀπ᾿ τὰ μέταλλα καὶ τὰ δεμένα φῶτα,
στὰ μάγουλά μου, ποὺ κανεὶς δὲν τὰ εἶδεν ἥλιος, οἱ μοσκὲς
γλίστρααν μὲ λάγγεμα πολὺ καὶ τὰ δάγκωναν σὰν ὀχιὲς
στὴν κρουσταλλένια μου φωνὴ θαμπὴ ἐγλιστροῦσε νότα.

Στὴν τεσσεροβασίλεφτη Γιουδαία ἐγώ ῾μουν ἡ Πηγή:
τοῦ κόρφου μου τ᾿ ἀμάραντα καὶ μοσκοβόλᾳ κίτρα.
Ὡσὰν τὴ φλόγα τοῦ κορμιοῦ μου ἄλλη δὲ γνώρισεν ἡ Γῆ,
σὰν τῆς ἀγκάλης μου μεστὴ καμιὰ δὲν ὑπῆρχε σιγή.
Ὁ ἔρωτάς μου νίκαγε τὴ Ρώμη τὴ νικήτρα. . .

Σκοτάδια ἤτανε μέσα μου, ξέρα μεγάλη κι᾿ ἀμμουδιὰ
καὶ στὰ γλυκὰ τὰ χείλια μου πικρὰ πολὺ τὰ γέλια.
Καὶ μοῦ τινάζαν ἄξαφνα τ᾿ ἀγνώστου φόβοι τὴν καρδιὰ
καὶ μοῦ κοβόταν ἡ ἀναπνιὰ μέσ᾿ σὲ φορέματα φαρδιά-
ἀπ᾿ τοῦ θριάμβου τὴν κορφὴ μακριὰ ῾βλεπα συντέλεια.

Rogier Van Der Weyden, Η Μαρία Μαγδαληνή διαβάζει. Λεπτομέρεια. Πριν το 1438. Εθνική Πινακοθήκη. Λονδίνο. 

Δὲν ἦταν ἄξαφνη ἀστραψιά. Τοῦτο συνέβη ἀργά, σιγά. . .
Ὡραῖος δὲν ἤσουν, τίποτα δὲν εἶχες πάνω σου ἄξο!
Κοίταγες χάμου τὰ χαλίκια, ὡς μίλαγες σιγὰ κι᾿ ἀργά.
Τὴν τρίτη ἢ τέταρτη φορὰν ἄρχισε ὁ νοῦς μου νὰ ριγᾷ,
κι᾿ ὡς σήκωσες τὰ μάτια σου, δὲ βάσταα νὰ κοιτάξω.

Κι᾿ ἔνιωσα ὁρμὴ ἀσυγκράτητη στὰ πόδια σου νὰ κυλιστῶ.
Εἶδα νὰ σειέται μέσα μου ψυχὴ παρθένα ὡς τώρα.
Τὴν εὐτυχία τὴ γνώρισα στὸ δόσιμο χωρὶς μιστό,
τὴ λευτεριά-στὸ σκλάβωμα σὲ κάποιο ἰδανικὸ σωστὸ
καὶ τὴν ὑπέρτατ᾿ ἡδονὴ στὸν πόνον,-ἄξια γνώρα.

Rogier Van Der Weyden, Η Μαρία Μαγδαληνή διαβάζει. Πριν το 1438. Εθνική Πινακοθήκη. Λονδίνο. Στην άκρη δεξιά διακρίνουμε το αγγείο με το μύρο.

Καὶ στοὺς φτωχοὺς μοιράζοντας τὰ ὑπάρχοντά μου (ἀσημικά,

διαμαντικά, μεταξωτά, μπαξέδες καὶ παλάτια)
τὰ βήματά σου ἀκλούθησα, ποὺ κι᾿ ἂν τὰ σβηοῦσε ταχτικὰ
στὸν ἄμμ᾿ ὁ ἀγέρας τοῦ βραδιοῦ, σὰ φῶτα μένανε γλυκὰ
γιὰ πάντα σ᾿ ἄμμο καὶ ψυχῇ καὶ σ᾿ ἀκοὲς καὶ μάτια.


Πράματα νέα δὲν ἔλεγες κι᾿ οὔτε, μὲ λόγια νέα, παλιά.

Ἀπὸ πολλοὺς κι᾿ ἀπὸ καιροὺς ὅλα ἦταν εἰπωμένα.
Μά ῾χες τὴ δύναμη ν᾿ ἀκοῦς τῶν οὐρανῶν τὴ σιγαλιὰ
κι᾿ ὅλα γιὰ σένα (κι᾿ ἄψυχα κι᾿ ἄνθρωποι) διάφανα γιαλιὰ
καὶ διάφαν᾿ ἡ καρδιὰ τοῦ Θεοῦ γιὰ σένα - καὶ γιὰ μένα!


Κανεὶς (καὶ πλήθη καὶ σοφοὶ καὶ μαθητάδες καὶ γονιοί)

δὲν ξάνοιγε τὸ σπαραγμὸ στὰ θάματά σου πίσω.
Κι᾿ ἂν πρόσμενες τὸ λυτρωμό σου ἀπὸ τὴν ἄδικη θανή,
ἐγὼ μονάχα τό ῾νιωσα, ποὺ ἤμουνα λάσπη καὶ κοινή,
πόσο, Χριστέ ῾σουν ἄνθρωπος! Κι᾿ ἐγὼ θὰ σ᾿ ἀναστήσω!


Rogier Van Der Weyden, Η Μαρία Μαγδαληνή ως Μυροφόρα. Από το Τρίπτυχο της Οικογένειας Braque. 1452. Μουσείο Λούβρο. Παρίσι. Κρατά το αγγείο με το Μύρο.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μαγδαληνή

Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα ταχτική στα κηρύγματά του·

πούλησα κι ένα κτηματάκι της θειας μου για να τον ακολουθήσω.
Όμως όταν πια όλα τα ξόδεψα, αποφάσισα να πουλήσω και το κορμί μου,
στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι στους τελώνες·
κοιμήθηκα με σκληροτράχηλους Ρωμαίους κι οι Φαρισαίοι δε μου είναι άγνωστοι.
Κι όμως μέσα σ’ αυτά δεν ξεχνούσα τα μάτια του.
Μήνες για χάρη του έτρεχα απ’ το Ναό στο λιμάνι
κι από την πόλη στο Όρος των Ελαιών.


Rogier Van Der Weyden, Το Τρίπτυχο της Οικογένειας Braque. 1452. Μουσείο Λούβρο. Παρίσι. Αριστερά: ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Στο κέντρο: Η Παναγία, ο Χριστός και ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. Δεξιά: Μαρία η Μαγδαληνή.

Rogier Van Der Weyden, Η Αποκαθήλωση του Χριστού. Πριν το 1443. Μουσείο Prado. Μαδρίτη. Ένα αριστούργημα. Τέσσερις γυναικείες μορφές παρίστανται στη σκηνή. Στα αριστερά: η Μαρία, αδελφή του Λάζαρου και η Σαλώμη μαζί με τον Ιωάννη τον Μαθητή του Χριστού προσπαθούν να στηρίξουν την Παναγία που συνετριμμένη έχει καταρρεύσει. Στην άκρη δεξιά θρηνεί σπαραχτικά η Μαρία Μαγδαληνή.


Κύριε μυροπώλη, κάντε μου, σας παρακαλώ, μια μικρή έκπτωση.
Για ένα βάζο αλαβάστρου δε φτάνουν οι οικονομίες μου.
Κι όμως πρέπει να αποχτήσω αυτό το μύρο με τα σαράντα αρώματα.
Μ’ αυτό το μύρο θ’ αλείψω τα πόδια του,
μ’ αυτά τα μαλλιά θα σφουγγίσω τα πόδια του,
μ’ αυτά τα χείλη, τα πόδια του τα εξαίσια κι άχραντα θα φιλήσω.
Ξέρω, είναι πολύ αυτό το μύρο για τη μετάνοια,
ωστόσο για τον έρωτα είναι λίγο.
Κι αν μια μέρα ασπαστώ το χριστιανισμό, θα είναι για την αγάπη του·
κι αν μαρτυρήσω γι’ Αυτόν, θα ’ναι η αγάπη του που θα μ’ εμπνέει.
Γιατί, κύριε, ο έρωτας μου ανάβει την πίστη κι η αγάπη τη μετάνοια
κι ίσως μείνει αιώνια τ’ όνομά μου σα σύμβολο
εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν ότι ηγάπησαν πολύ.

Από τη συλλογή Η εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)

 Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποιήματα, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη 1985, σ. 14-15.

Rogier Van Der Weyden, Η Μαρία Μαγδαληνή θρηνεί σπαρακτικά.. Λεπτομέρεια από τον πίνακα Η Αποκαθήλωση του Χριστού. Πριν το 1443. Μουσείο Prado. Μαδρίτη












↧

Παπαρούνες. Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής

May 11, 2019, 1:20 am
$
0
0
Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής για τις παπαρούνες.

Ήρθε ο Μάης και έχουν ανθίσει πάλι, για ακόμη μια χρονιά,  οι παπαρούνες...

Robert Vonnoh (1858-1933), Παπαρούνες. 1888. Indianapolis Art Museum.

Robert Vonnoch,  Λιβάδια με Παπαρούνες στις Φλάνδες-Γαλλία. 1892, 1914.

Γιώργος Δροσίνης, Παπαρούνες

Οι παπαρούνες λυγερές
  στον κάμπο σαν κοπέλες,
με πράσινα φορέματα
  και κόκκινες ομπρέλες. 

Γεώργιος Δροσίνης, Σπίθες στη στάχτη, Eκδότης I.N. Σιδέρης, 1940.

Norman Garstin (1847-1926), Παπαρούνες.

Μαρία Πολυδούρη, Ζωή


Ξεχωριστὰ μέσ᾿ στἄλλα

δέντρα, δέντρα ὁλοΐσια,
βουβὰ τὰ κυπαρίσσια
στὸ μεσημέρι ντάλα.

Τρελλές, ξελογιασμένες

λεῦκες, τ᾿ ὡραῖο σας γέλιο
εἶνε σὰν περιγέλιο
στὶς νύχτες τὶς θλιμμένες.

Πεῦκα, κρυφὴ κατάρα

θρηνεῖ μέσ᾿ στὰ κλαδιά σας
κι᾿ ἀγγίζει στὴν καρδιά σας
τοῦ ἡλίου τὸ φῶς λαχτάρα.


Χλωρὴ στρωμνὴ στὸν ἥλιο

οἱ καρυδιὲς ποὺ δίνουν,
οἱ σκιὲς στὶς ρίζες στήνουν
τὸ μαῦρο τους βασίλειο.

Οἱ παπαροῦνες λαύρα,

φανταχτερὸ λουλούδι.
Φεύγει ἡ ζωή τους χνούδι
στὴν παιχνιδιάραν αὔρα.


Από την ποιητική συλλογή Ξεφάντωμα

Daniel Ridgway Knight, Κοπέλλα που μαζεύει παπαρούνες. 1898.

Μαρία Πολυδούρη, {Οι παπαρούνες άνθισαν ξανά...}


Οἱ παπαροῦνες ἄνθισαν ξανά. Στὰ ἴδια μέρη

τὶς ἔκοψα γεμίζοντας, ὡς τότε, τὴν ἀγκάλη.
Μονάχα τώρα θλιβερὸ κι᾿ ἂν ἔστηνα καρτέρι
δὲ σ᾿ εἶδα ξάφνου πλάι μου νὰ προσπερνᾶς καὶ πάλι.

Τὸ Δάσος σιγαλότατο στὸ λαῦρο μεσημέρι,

τὶς λεῦκες τὶς γλυκόλογες μὲ τὰ γιγάντια κάλλη,
μ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ σπιτάκι σου - καημὸ ποὺ μοὔχει φέρει,
τὰ βρῆκα δίχως σένανε καὶ δίχως ἐλπίδα ἄλλη


Νὰ σὲ ξαναβρῶ - θἄσωνα νὰ καρτεράω χρόνια.

Κ᾿ ἔκλαψα. Μὰ θυμήθηκα στερνὰ ποὺ ξεκινοῦσες
μὲ συνοδεία μουσικὴ τὰ δέντρα καὶ τ᾿ ἀηδόνια

Μὲ τὴ ματιὰ νοσταλγικιὰ στὰ γύρω ποὺ σκορποῦσες

καὶ στὴν καρδιά μου σ᾿ ἔκλεισα, μὲ σὲ νὰ χαιρετήσω
ὅλα ποὺ μ᾿ ἔκανες ἐσὺ νὰ ἰδῶ καὶ ν᾿ ἀγαπήσω.


Από την ποιητική συλλογή Ξεφάντωμα

Robert Vonnoh (1858-1933),  Koπέλλα σε λιβάδι με παπαρούνες.

Κωστής Παλαμάς, Επιστολή......Να ’ξερες… κάθε δειλινό, την ώρα που θα σβήσειο ήλιος μες στη θάλασσα, στο βράχο ανεβαίνω
και κάμπο, θάλασσα, ουρανό, βουνά, χωριά, τη φύσητου Μάη τη γιορτιάτικη κοιτάζω, και προσμένω.Αλλά του κάμπου οι εμορφιές μού λένε μ’ ένα στόμαπως λείπ’ η εμορφάδα σου, αγάπη μου, ακόμα.Και το γλυκάνισο, σπαρτό στ’ αλώνι’ αράδα αράδα,
η πιο χλωρή και πρόσχαρη απ’ όλες πρασινάδα,κι εκειά τα στάχυα τα ξανθά που όλο τα πειράζειτ’ αέρι ερωτικότατο κι είναι γεμάτα νάζι,κι οι παπαρούνες, ωσάν νιες τρελές και ξαναμμένεςμες στα ανθισμένα κλήματα, μητέρες προκομμένες,
και οι ελιές οι ταπεινές, μα πλούσιες περίσσια,κι οι λυγερές καλόγριες, τα μαύρα κυπαρίσσια,και το βουνό με τις ψηλές χιονόστρωτες κορφές τουκι ο βράχος με τα σχίνα του και τις αλισφασκιές τουκι η λιόκαφτη χωριάτισσα, και το λευκό κοπάδι,
και το χωριό το ήμερο, και τ’ άγριο λαγκάδι,όλες αυτές οι εμορφιές μού λένε μ’ ένα στόμαπως λείπ’ η εμορφάδα σου, αγάπη μου, ακόμαγια να μου δώσουνε σωστή του Μάη την εικόνα·τώρα δε φτάνουν από με να διώξουν το χειμώνα...
...

Léon Giran-Max (1867-1927), Γυναίκα που κρατά καλάθι με παπαρούνες.  


Robert Vonnoh, Λιβάδια με παπαρούνες στη Γαλλία. 1888.  Terra Foundation for American Art. Chicago.

↧
↧

Μητέρα και παιδί στη ζωγραφική και την ποίηση. Προραφαηλίτες ζωγράφοι και ένα ποίημα του Ραμπιντράνθ Ταγκόρ

May 12, 2019, 11:39 am
$
0
0
Μητέρα και Παιδί στους Προραφαηλίτες ζωγράφους και ένα ποίημα
του Ραμπιντράνθ Ταγκόρ

   Επιστρέφω στους αγαπημένους μου Προραφαηλίτες ζωγράφους.  Μία επιλογή από σκηνές μητρικής αγάπης μαζί μ'ένα λυρικό ποίημα του Ραμπιντράνθ Ταγκόρ για τη μητέρα.

Dante Gabriel Rossetti, Oι δύο μητέρες. 1850-1865. Μουσεία του Λίβερπουλ.

 Arthur Hughes (1832-1915),  H κυρία Leathart και τα τρία παιδιά της. 1863-1865. Laing Art Gallery.

Arthur Hughes, Μουσική Παρέα. 1861-1864.

Μαργαριταρένιο Περιδέραιο
Μητέρα, θα πλέξω μαργαριταρένιο περιδέραιο για το λαιμό μου

με τα δάκρυα της θλίψης μου.


Τ’ αστέρια κατεργάστηκαν αστραγαλίδες από φως 
για να στολίσουνε τα πόδια τους,

μα εμένα τα δικά μου θενά κρέμονται απ’ τα στήθια σου.


Πλούτη και δόξα τα χρωστώ σε σένα

κι είναι για σένα που τα δίνω ή τα κρατάω.
Όμως η θλίψη μου αυτή είν’ όλη δικιά μου,
Κι όταν σου την προσφέρω σαν αφιέρωση
συ μ’ ανταμείβεις με τη χάρη τη δική σου.

...
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Arthur Hughes (1832-1915), Μητέρα καθιστή με παιδί στον κήπο.  Orleans House Gallery.

Arthur Hughes, Η κ. Νorman Hill και τα παιδιά της. 1897. Bruce Castle Museum.

Edward Robert Hughes (1851-1914), Μητέρα και Κόρη.

Frederic Leighton, Μάθημα Μουσικής. 1877. Guildhall Art Gallery.

 
Frederick Leighton, Mητέρα και Παιδί (Κεράσια). 1865.  Blackburn Museum and Art Gallery.

Hugues Merle, Μητρική Στοργή. 1867.

Marianne Stokes, Μητέρα και παιδί. 1899.

Marianne Stokes, Μητέρα και Παιδί. 1909. Εικόνα από το βιβλίο "Ουγγαρία".

James Jebusa Shannon, Τα παραμύθια της ζούγκλας. 1895. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Νέα Υόρκη.

http://www.liverpoolmuseums.org.uk/collections/preraphaelites/item-235685.aspx
http://preraphaelitepaintings.blogspot.com/2010/10/marianne-stokes-mother-and-child-c1899.html
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Hugues_Merle_-_Maternal_Affection.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Hungary_(1909)_(14597411697).jpg/507px-Hungary_(1909)_(14597411697).jpg
https://books.google.gr/books/about/Hungary_Painted_by_Adrian_Marianne_Stoke.html?id=Hvq5MwEACAAJ&redir_esc=y
http://hoocher.com/lord_frederick_leighton/lord_frederick_leighton.htm
https://artuk.org/discover/artworks/mother-and-child-seated-in-a-garden-87323/search/actor:hughes-arthur-18321915/page/1/view_as/grid
https://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=170612
https://www.wikiart.org/en/arthur-hughes/a-music-party-1864
https://arthive.com/artists/6097~Edward_Robert_Hughes/works/229563~The_mother_and_daughter
Blackburn Museum and Art Gallery
https://www.wikiart.org/en/frederic-leighton/mother-and-child
https://artuk.org/discover/artworks/the-music-lesson-51240/search/actor:leighton-frederic-18301896/page/8
↧

Ο μήνας Ιούνιος. Το ποίημα "Ζούγκλα"της Κικής Δημουλά και πίνακες ζωγραφικής του Isaak Levitan

June 30, 2019, 11:15 am
$
0
0
O Ιούνιος της υπαίθρου

Τελευταία ημέρα του Ιουνίου σήμερα. Πότε πέρασε ο πρώτος μήνας του Καλοκαιριού; Αισθάνομαι την ανάγκη να τον αποχαιρετήσω με το ποίημα "Ζούγκλα"της Κικής Δημουλά και με τοπία της καλοκαιρινής υπαίθρου του Ρώσου ζωγράφου Isaak Levitan (1860-1900).

Isaak Levitan (1860-1900), Ημέρα του Ιουνίου. 1895.

Κική Δημουλά, Ζούγκλα


“Πρωί κι όλα του κόσμου/ στημένα
στην ιδεώδη απόσταση μιας μονομαχίας.
Τα όπλα έχουν διαλεχτεί
τα ίδια πάντα,
οι ανάγκες σου, οι ανάγκες μου.
Αυτός που θα μέτραγε ένα δύο τρία πυρ
καθυστερούσε,
κι ώσπου να ‘ρθει 
καθίσαμε στην ίδια καλημέρα
και χαζεύαμε τη φύση.

Η εξοχή βρισκόταν στην ήβη
και το πράσινο ασελγούσε.
Κραυγές τροπαιοφόρου θηριωδίας
 έσερνε ο Ιούνιος της υπαίθρου.
Πιανόταν και πηδούσε
από κλαδί δέντρων και αισθήσεων,
Ταρζάν ταινίας μικρού μήκους
 που κυνηγάει αθέατα θηρία
στη μικρή ζούγκλα μιας ιστορίας.
Το δάσος υποσχότανε πουλιά
και φίδια. Δηλητηριώδης αφθονία αντιθέτων.
Το φως έπεφτε καταπέλτης, σε ό, τι δεν ήταν φως,
κι η ερωτομανής λαμπρότης
παράφορα φιλούσε κι ό, τι δεν ήταν έρωτας,
μέχρι και τη δική σου συνοφρύωση.
Isaak Levitan (1860-1900), Λιβάδι στο τέλος του δάσους. 1898.

Isaak Levitan (1860-1900), Καλοκαίρι, 1917.

Στη μικρή εκκλησία άλλος κανείς
εκτός από το πολύ όνομά της, Ελευθερώτρια.
Ένας Χριστός περίφροντις
μέτραγε με το πάθος του φιλάργυρου
 το βιος του: καρφιά κι αγκάθια.
Επόμενο ήταν να μην έχει ακούσει
τους πυροβολισμούς.

Κική Δημουλά, Ποιήματα, Ίκαρος 


Isaak Levitan, Εκκλησία στο  Plyos. 1888.



Κική Δημουλά, Ποιήματα, Ίκαρος 

https://en.wikipedia.org/wiki/Isaac_Levitan
↧

Καλοκαιρινές νύχτες της Σκανδιναβίας. Πίνακες Σκανδιναβών ζωγράφων και ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου

July 25, 2019, 2:10 pm
$
0
0
Νύχτες Καλοκαιρινές

   Στις χώρες του Βορρά δεν πέφτει ποτέ βαθύ σκοτάδι το Καλοκαίρι. Το φως της ημέρας διατηρείται αχνό... Οι νύχτες είναι "λευκές"...νύχτες ονείρου... παραμυθένιες και μαγικές, νύχτες που αποπνέουν απόκοσμο ερωτισμό... 
 Οι Σκανδιναβοί ζωγράφοι έχουν προσπαθήσει να αποτυπώσουν εικόνες από τις καλοκαιρινές νύχτες του Βορρά, εικόνες ονείρου και μυστηρίου. Ιδού, μία επιλογή από αγαπημένους  μου πίνακες που μου θυμίζουν ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου.


Edvard Munch, Καλοκαιρινή Νύχτα στην παραλία. 1902-1903. Μουσείο Berberini. Πότσδαμ. Είναι ένα από τα πολλά καλοκαιρινά Νυχτερινά τοπία του Νορβηγού ζωγράφου.


Aksel Waldemar Johannessen (1880-1922), Καλοκαιρινή νύχτα. Γύρω στα 1920. Μία εξπρεσιονιστική νύχτα Καλοκαιριού. Σ'ένα πραγματικά απόκοσμο τοπίο οι φιγούρες ενός άνδρα και μίας γυναίκας συναντώνται στην άκρη του μονοπατιού που περνά μέσα από το άνοιγμα ενός φράκτη...


Richard Bergh, Καλοκαιρινό βράδυ. 1899-1900. Gothenburg Μουσείο Τέχνης. Ένας άνδρας και μία γυναίκα κοιτάζουν το "ελαφρό τοπίο που θαρρείς πως στηρίζεται στο φως...".

Νικηφόρος Βρεττάκος, Ένα βράδυ ο κόσμος

Ηρεμία, βαθιά, ελαφρό τοπίο
που θαρρείς πως στηρίζεται στο φως 
κ’ επιπλέει και μαζί του ο ουρανός
 μετακινιέται απάνω του όλος θείο 
χρώμα απ’ τη δύση. Τι ‘ναι ένα βιβλίο; 
Τι’ ναι ένας ποιητής εμπρός σ’ αυτό; 
Αεράκι έχει γίνει φωτεινό
το βαρύ που είχα πάνω μου φορτίο.
Και δεν ξέρω που πρέπει να στραφώ 
και δεν ξέρω σε ποιον πρέπει να ειπώ, 
στη ζωή ή στο θάνατο, αντίο. 


P. S. Krøyer (1851-1909), Καλοκαιρινό βράδυ στην παραλία του Σκάγκεν. Ο ζωγράφος και η γυναίκα του. 1899. Μουσείο του Σκάγκεν.  Ένα καλοκαιρινό βράδυ "Αεράκι έχει γίνει φωτεινό το βαρύ που είχα πάνω μου φορτίο".

Edvard Munch, Ερωτισμός ένα καλοκαιρινό βράδυ. 1891. Μουσείο Munch. Όσλο. Ένα καλοκαιρινό βράδυ οι φιγούρες μίας γυναίκας και ενός άνδρα στο βάθος του μονοπατιού... Σε πρώτο πλάνο μία ηλικιωμένη γυναίκα..."Και δεν ξέρω που πρέπει να στραφώ 
και δεν ξέρω σε ποιον πρέπει να ειπώ, 
στη ζωή ή στο θάνατο, αντίο"

Harald Sohlberg (1869-1935), Καλοκαιρινή Νύχτα. 1899.  Εθνική Πινακοθήκη της Νορβηγίας. Όσλο.  Ένα καλοκαιρινό βράδυ "Ηρεμία, βαθιά, ελαφρό τοπίο
που θαρρείς πως στηρίζεται στο φως 
κ’ επιπλέει και μαζί του ο ουρανός
 μετακινιέται απάνω του όλος θείο 
χρώμα απ’ τη δύση".

P. S. Krøyer (1851-1909), Καλοκαιρινό βράδυ στη βόρεια παραλία του Σκάγκεν. 1893. Μουσείο του Σκάγκεν. Σκάγκεν. Ένα βράδυ "ηρεμία, βαθιά..."


https://blogs.sch.gr/calliopeppd/files/2012/12/VRETTAKOS-ANAGNOSTAKIS.pdf
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Edvard_Munch_-_Summer_night_by_the_beach_(1902-03).jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Bergh_Richard_Nordic_Summer_Evening.jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Johannessen_-_Sommernacht_-_ca_1920.jpeg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:P_S_Kr%C3%B8yer_1899_-_Sommeraften_ved_Skagens_strand._Kunstneren_og_hans_hustru.jpg
https://www.pubhist.com/w24113
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Harald_Sohlberg_-_Summer_Night_-_Google_Art_Project.jpg

↧
Viewing all 472 articles
Browse latest View live
Search
<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>