Αποχαιρετισμός στον Μίκη Θεοδωράκη μ'ένα ποίημα του Σεργκέι Γεσένιν και πίνακες του Ισάακ Λεβιτάν για το Φθινόπωρο
O Mίκης Θεοδωράκης στη βεράντα του σπιτιού του με θέα την Ακρόπολη. Δεκαετία του 1990.
Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021), Φωτογραφία του Μίκη Θεοδωράκη. 1963. Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο.
Έφυγε για τον κόσμο της αιώνιας γαλήνης ο εμβληματικός Έλληνας μουσικός Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021) μία ηλιόλουστη γλυκιά ημέρα στις αρχές του Σεπτέμβρη, ακριβώς στην εποχή της μετάβασης από το Καλοκαίρι στο Φθινόπωρο.
Για αυτό, σκέφθηκα να τον "αποχαιρετήσω"με ένα ποίημα του Ρώσου λυρικού ποιητή Σεργκέι Γιεσένιν (1895-1925) και πίνακες ζωγραφικής του Ρώσου ζωγράφου Ισαάκ Λεβιτάν (1860-1900) με λυρικά φθινοπωρινά τοπία.
Isaak Levitan, Πάνω από τη αιώνια γαλήνη. 1894. Tretyakov Πινακοθήκη. Μόσχα.
Isaak Levitan, Χρυσό Φθινόπωρο, 1895. Tretyakov Gallery.
Σεργκέι Γεσένιν, Όχι φωνές, πικρίες και κλάματα
Όχι φωνές, πικρίες και κλάματα.
Αντίο, μηλιές πούχα αγαπήσει·
μ’ άγγιξε κιόλας το φθινόπωρο
κι η νιότη απόμακρα έχει σβήσει.
Τα καρδιοχτύπια, πάει, περάσανε·
ναι, λίγη ψύχρα – η πρώτη. Το ίσο
χαλί των χωραφιών που αγάπησα
γυμνόποδος δεν θα πατήσω.
Αντίο, ωραίες περιπλανήσεις μου,
των αισθημάτων μου άγρια δάση·
νιότη τρελή που τα τραγούδια μου
παράφορα είχες λαμπαδιάσει.
Isaak Levitan, Φθινόπωρο. Δάσος από βελανιδιές. 1880.
μη και μες στ’ όνειρο έχω ζήσει:
Καβάλα σ’ ένα ρόδινο άλογο
μια χαραυγή έχω διασχίσει.
Φύλλα από μαυρισμένο μέταλλο
σπορπάει τριγύρω το σφεντάνι.
Ευλογημένο ας είναι ό,τι άνθησε
πάνω στη γη και θα πεθάνει.
(Μετάφραση Γιάννη Ρίτσου)
Βλ. Σεργκέι Γεσένιν, Ποιήματα, μετάφραση Γ. Ρίτσου, 1981.
Isaak Levitan, Φθινόπωρο, 1889.
Isaak Levitan, Φθινόπωρο, 1886.