Quantcast
Channel: Άννα Αγγελοπούλου
Viewing all 472 articles
Browse latest View live
↧

Κυριακή Απόγευμα. Ένα ποίημα του Κλείτου Κύρου

July 16, 2017, 8:46 am
$
0
0
Κυριακή απόγευμα  

Είναι Καλοκαιρινή Κυριακή απόγευμα, για αυτό το ποίημα Κυριακή απόγευμα του Θεσσαλονικιού ποιητή Κλείτου Κύρου (1921-2005)


Georges Seurat, Μία Κυριακή (απόγευμα) στην Grande Jatte. 1884-1886 και 1889. Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. O εμβληματικός πίνακας για τον πουαντιγισμό του Γάλλου ζωγράφου απεικονίζει ένα καλοκαιρινό απόγευμα στις όχθες του Σηκουάνα όπου συγκεντρώνονταν οι Παριζιάνοι της μεσαίας τάξης.

Κλείτος Κύρου, Κυριακή Απόγευμα


Παραθαλάσσιο κέντρο
Καρέκλες και τραπέζια ξέχειλα από κόσμο
Μουσική χειροκροτήματα
Ο μαέστρος υποκλίνεται ευγενικά
Τα παιδιά τρέχουν
Στη θάλασσα σέρνονται φώτα
Τραγούδια
(Σκέφτεσαι αμέσως Καρυωτάκη)

Στους δρόμους διαβαίνουν κορίτσια

Βραδιάζει

Οι εκδρομείς επιστρέφουν

Με λουλούδια

Με λιοκαμένα πρόσωπα
Χαρούμενοι
(Θλίβεσαι που έχασες μια Κυριακή)

Άγγλοι αντιπαθητικοί
Ένα ζευγάρι όμορφες γάμπες
Μέσα σ'ένα βιαστικό λεωφορείο
Άλλος και φεύγουμε!
Λάμπες ασετυλίνης
Οι δρόμοι αδειάζουν
Κορμιά κολλημένα στους τοίχους
Λαχανιασμένοι ψίθυροι
(Νιώθουμε ξένοι
Νιώθουμε μόνοι πολύ μόνοι)

Ποιος θα μας σώσει
Ποιος θα μας ξεκουράσει
Κατά πού να γυρίσουμε
(Είμαστε νικημένοι
Και τόσες Κυριακές μπροστά μας)


Από τη Συλλογή Αναζήτηση (1949)


Pierre Auguste Renoir, Χορός στον Μύλο της Galette. 1876. Musée d'Orsay. Παρίσι. Απεικονίζει μία σκηνή διασκέδασης των Παριζιάνων της μεσαίας τάξης στη Μονμάρτη.

http://www.artic.edu/aic/collections/artwork/27992
http://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/notice.html?no_cache=1&zoom=1&tx_damzoom_pi1%5Bzoom%5D=0&tx_damzoom_pi1%5BxmlId%5D=000497&tx_damzoom_pi1%5Bback%5D=%2Fen%2Fcollections%2Findex-of-works%2Fnotice.html%3Fno_cache%3D1%26nnumid%3D497
↧
Search

Εισβολή στην Κύπρο. Ποιήματα του Κώστα Μόντη και παλιές κάρτες για την Κερήνεια

July 20, 2017, 2:56 am
$
0
0
Για την Κερήνεια

   Τον αγαπώ πολύ τον Ελληνοκύπριο ποιητή Κώστα Μόντη (1914-2004), έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της νεότερης λογοτεχνίας της Κύπρου.  ...Και σήμερα, 20 Ιουλίου, θλιβερή επέτειο, της εισβολής των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί-20 Ιουλίου του 1974 άρχισε η εισβολή-, σκέφτηκα αυτά τα δύο συγκινητικά ποιήματα του Μόντη για την Κερήνεια ή Κυρήνεια, το πανέμορφο λιμάνι της Κύπρου και φημισμένο τουριστικό θέρετρο από την περίοδο της Αγγλοκρατίας, που δυστυχώς έτυχε να βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού, το τμήμα που τότε χάθηκε, λόγω της κατοχής. Για την Κερύνεια, λοιπόν, που ακόμα παραμένει κατεχόμενη από τουρκικά στρατεύματα, αυτή η ανάρτηση για να μην ξεχνάμε...

Πολυφωτογραφημένη η Κερήνεια ήδη από την εποχή του Μεσοπολέμου. Κάρτ Ποστάλ με μία όψη της Κερήνειας. Διακρίνεται στο βάθος ξενοδοχείο της εποχής. Δεκαετία 1920.

Κερύνεια. Όψη του φημισμένου Αβαείου Μπέλα Παΐς (Λευκού Αβαείου). 1920-1930.

Κυρήνεια. Όψη της παραλίας. 1929.

Μία όψη του φημισμένου ξενοδοχείου της Κυρήνειας "Catsellis Dome Hotel". Διακρίνονται οι θόλοι του. 1920-1930.


Μία όψη της Κερύνειας από το Κάστρο. 1920-1930.


Κώστας Μόντης, Κερύνεια 1974

Έμοιαζες τόσο πολύ με παλιό πειρατικό καταφύγιο
που δεν μπορούσε παρά νά'ρθουν οι πειρατές


Το λιμάνι της Κερύνειας. 1930.

Βρετανικό γραμματόσημο του 1938 με το λιμάνι της Κερύνειας.

Κερύνεια. 1950. Τότε η Κύπρος ήταν ακόμα Βρετανική Αποικία.

Το κάστρο της Κερύνειας. 1957.

Κερύνεια. 1957.

Κερύνεια. Το κάστρο του Αγ. Ιλαρίωνα. 1957.


Το λιμάνι της Κερύνειας. 1950-1960.

Το λιμάνι της Κερύνειας. 1957.

Μεταπολεμικό Βρετανικό γραμματόσημο με το λιμάνι της Κερύνειας.

Κάρτα με όψεις της Κερύνειας για τους τουρίστες στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Λίγο πριν την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων και πριν η Κερύνεια γίνει "Κατεχόμενη".

Κώστας Μόντης, Στιγμές της εισβολής

Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
 
Πικρή θάλασσα της Κερύνειας
που πρέπει να αποσύρουμε πια
τους στίχους που σου γράψαμε.
 
Σκέψου να μας γίνει βραχνάς η οροσειρά της Κερύνειας
σκέψου να την κοιτάμε με τρόμο,
σκέψου να την υποψιαζόμαστε,
σκέψου να τη μισάμε!
 
Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου,
ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους.

Από τη συλλογή Πικραινόμενος εν εαυτώ (1975)


Ηλιοβασίλεμα στην Κερύνεια. 1974. Οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της περιοχής δεν ξαναείδαν αυτά τα ηλιοβασιλέματα.

Κερύνεια. 1950-1960.

Κερύνεια. 1950-1960.

Κερύνεια. Το Αβαείο του Μπέλα Παΐς. 1972. 

Κερύνεια. Δεκαετία 1960-1970. Πριν την εισβολή και την Κατοχή. Η πλειονότητα του πληθυσμού ήταν Ελληνοκύπριοι που αναγκάστηκαν να αφήσουν τον τόπο τους και να γίνουν πρόσφυγες στο νότιο τμήμα του νησιού.


↧
↧

John Everett Millais. Ένας πίνακας για τον πόλεμο και την ειρήνη

July 26, 2017, 1:19 am
$
0
0
Ο Κριμαϊκός Πόλεμος τελείωσε

  Ποια είναι η σχέση του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1856) με τον παρακάτω πίνακα του αγαπημένου μου Βρεττανού ζωγράφου, John Everett Millais, που ανήκε στον κύκλο των Προραφαηλιτών;

Sir John Everett Millais, Συνήφθη ειρήνη. 1856. Minneapolis Ινστιτούτο Τέχνης.
O άνδρας έχει αφήσει το βιβλίο του (πάνω αριστερά από το κεφάλι του) για να διαβάσει στην εφημερίδα "The Time"την είδηση της λήξης του πολέμου.


    Γλυκύτατη θλίψη αποπνέει η τρυφερή αυτή οικογενειακή σκηνή που απεικονίζει ο Μillais. Η χαρά για την ειρήνη και το τέλος του πολέμου δεν αποτυπώνεται στα πρόσωπα της οικογένειας. Ο πίνακας απεικονίζει έναν πληγωμένο Βρετανό στρατιώτη που έχει γυρίσει από το μέτωπο στο σπίτι του και βρίσκεται ανάμεσα στην οικογένειά του. Κρατά εφημερίδα με την είδηση ότι τελείωσε ο πόλεμος και έγινε ειρήνη. Τον αγκαλιάζει τρυφερά η θλιμμένη σύζυγός του, ενώ γύρω του βλέπουμε και τα δύο επίσης θλιμμένα κοριτσάκια τους. Το ένα ακουμπά στα γόνατα της μητέρας και κοιτάζει τον πατέρα του. Το άλλο στέκεται δίπλα στον πατέρα και κοιτάζει μπροστά. Στην αγκαλιά του πατέρα διακρίνουμε ζωάκια-φιγούρες, παιδικά παιχνίδια, ενώ στην άκρη αριστερά στο πάτωμα υπάρχει ανοιγμένο ένα ξύλινο κουτί με παιδικά παιχνίδια... Πίσω από τον άνδρα και τη γυναίκα υπάρχουν κλαδιά από μύρτιλα. 
   Η κεντρική γυναικεία μορφή είναι πορτρέτο της Effie Gray Millais, της γυναίκας του ζωγράφου,  η οποία πριν τον παντρευτεί ήταν σύζυγος του John Ruskin, του διάσημου κριτικού τέχνης και φίλου του Μillais. O Ruskin είχε αποδεχθεί με κατανόηση τη διάλυση του γάμου του και τον έρωτα της γυναίκας του με τον φίλο του...Αυτός ήταν ο πρώτος που εξύμνησε τον πίνακα και τον θεώρησε πραγματικό αριστούργημα...
   Υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες στον πίνακα, συμβολισμοί και υπαινιγμοί (δείτε σε μεγέθυνση τον πίνακα για να διακρίνετε τις λεπτομέρειες
στο https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/64/Sir_John_Everett_Millais_-_Peace_Concluded_-_Google_Art_Project.jpg):

 -Το βιβλίο που ο άνδρας άφησε για να διαβάσει την εφημερίδα είναι το μυθιστόρημα του William Makepeace Thackeray, The Newcomes (Οι νεοφερμένοι-δημοσιεύτηκε το 1855) που έχει ως θέμα τη ζωή ενός αξιοσέβαστου στρατιωτικού και της οικογένειάς του.
-Τα δύο παιδάκια παίζουν με τα ζωάκια-φιγούρες του ξύλινου κουτιού, ένα παιχνίδι ιδιαίτερα δημοφιλές στην εποχή του. Κάθε ζωάκι συμβολίζει μία από τις χώρες που συμμετείχαν στον Κριμαϊκό Πόλεμο. Για παράδειγμα, η αρκούδα τη Ρωσία, η γαλοπούλα την Τουρκία (Turkey στα αγγλικά σημαίνει Τουρκία και turkey σημαίνει γαλοπούλα), o γαλλικός κόκκορας τη Γαλλία. Το παιδί στα αριστερά κρατά μία φιγούρα-περιστέρι που συμβολίζει την ειρήνη, ενώ το παιδί στα δεξιά κρατά το μετάλλιο του πατέρα από τον πόλεμο.
-Τα μύρτιλα στη Βικτωριανή εποχή συμβόλιζαν την αιώνια αγάπη και τη συζυγική πίστη.
-Το κόκκινο υφαντό στο πάτωμα του δωματίου συμβολίζει το αίμα που χύνεται στον πόλεμο.
-Τα πόδια του άνδρα είναι σκεπασμένα...μήπως έχει τραυματισθεί στα πόδια; μήπως έχει ακρωτηριασθεί;
-Στο βάθος στο τοίχο υπάρχει ένα χαρακτικό με τον τίτλο "Ο θάνατος του Ταγματάρχη Peirson"του John Singleton Copley, που απεικονίζει το θάνατο του Βρετανού αξιωματισμού στη μάχη του Jersey (πατρίδας του Millais) το 1781.

John Singleton Copley, Ο θάνατος του Ταγματάρχη Peirson στη μάχη του Jersey, 6 Ιανουαρίου 1781. 1783. Tate Britain. 

http://www.tate.org.uk/art/artworks/copley-the-death-of-major-peirson-6-january-1781-n00733)





↧

Νυχτερινές ιστορίες της Sally Storch και Βραδυάζει του Νικηφόρου Βρεττάκου

July 27, 2017, 12:29 pm
$
0
0
Βραδυάζει...

   Καθώς βραδυάζει, ανακάλεσα την εικόνα ενός αγαπημένου πίνακα μίας σύγχρονης Αμερικανίδας ζωγράφου, της Sally Storch. 
    Βραδυάζει ή έχει βραδυάσει...Μία γυναίκα έχει αφήσει το βιβλίο της στο κρεβάτι και κοιτάζει από το παράθυρο, τα φωτισμένα παράθυρα των απέναντι κτιρίων. Δεν βλέπουμε το πρόσωπό της...είναι μόνη στο δωμάτιο...

Sally Storch, Νυχτερινές Ιστορίες. 2008.  Ιδιωτική Συλλογή.
Το βιβλίο ανοιγμένο... Μία γωνία ενός δωματίου με απαλό φως...Μπορεί να βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού της ή στο δωμάτιο ξενοδοχείου.  Γλυκύτατη μελαγχολία αποπνέει η σκηνή...


Νικηφόρος Βρεττάκος, Βραδιάζει

Βραδιάζει στόν κόσμο, τά παράθυρα κλείνουν
ἀνάβει τό φῶς καί τό ξένο δωμάτιο γίνεται
ὁ κόσμος. Τά λίγα βιβλία μου πᾶνε
κ’ ἔρχονται τότε, διασχίζουν τό χῶρο,
σά νἆναι πρόσωπα φιλικά πού στά χέρια τους
κρατᾶνε ψωμί, νερό φροῦτα, φάρμακα.
Κ’ ἕνα ἀπ’ ὅλα τή νύχτα, ἀνοιχτό στίς σελίδες
πού κλείνουν τά μάτια μου, μένει κοντά μου,
στήν κουβέρτα μου πάνω– φύλακας ἅγγελος
πού ἕπεσε μπρούμυτα κι ἀκούει τήν καρδιά μου.
Edward Hopper, Νυχτερινά παράθυρα. 1928. Ιδιωτική Συλλογή. 
Οι φωτορεαλιστικές εικόνες της Sally Storch έχουν εμφανείς αναφορές στο έργο του μεγάλου Αμερικανού ζωγράφου Edward Hopper (1888-1964), που έχει απεικονίσει στιγμιότυπα της μοναχικής ζωής των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων.

Edward Hopper, Δωμάτιο στο Μπρούκλιν. 1932. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

http://www.mfa.org/collections/object/room-in-brooklyn-32499
https://www.wikiart.org/en/edward-hopper/all-works
http://sallystorch.com/work/
http://nikiforosvrettakos.gr/post/vradiazei-2014-01-13

↧

Καλοκαιρινές Διακοπές. Φωτογραφίες του Robert Doisneau

July 30, 2017, 2:52 pm
$
0
0
Φωτογραφίες του Robert Doisneau για τις Διακοπές

   Επειδή βρισκόμαστε στην καρδιά του Καλοκαιριού και στην περίοδο των Καλοκαιρινών
Διακοπών, σκέφτηκα τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του διάσημου Γάλλου φωτογράφου
Robert Doisneau (1912-1994) με θέμα τις Διακοπές. 
  Ο Robert Doisneau αποτυπώνει καθημερινές σκηνές και στιγμιότυπα από τις Διακοπές συνηθισμένων ανθρώπων, της διπλανής πόρτας, στη Γαλλία της προπολεμικής μεταπολεμικής περιόδου.


Robert Doisneau, Στο σταθμό του Μον Παρνές. 1954. Η μητέρα και τα παιδιά με ταξιδιωτική ένδυση και αποσκευές πηγαίνουν στην εξοχή. 

Robert Doisneau, Οι αμμουδιές του Ολόν. 1959. Mε ψάθινα κάπελλα στην παραλία.

Robert Doisneau, Στις αμουδιές του Ολόν. 1959. Μία οικογένεια με τη σκηνή και το αυτοκινητάκι της χαίρεται το Καλοκαίρι...

Robert Doisneau, Κάνοντας ωτοστόπ στην Εθνική 7. 1954. Ήδη τη δεκαετία του 1950 οι νέοι στη Γαλλία έκαναν ωτοστόπ το Καλοκαίρι για να πάνε στις παραλίες.

Robert Doisneau, Κάνοντας ωτοστόπ στην Εθνική 7. 1954.

Robert Doisneau, Στην παραλία. 1959.  Συνωστισμός στην παραλία. 

Robert Doisneau, Το φανταστικό ιστιοφόρο. Τουλών. 1949. ... Πλέει με το πανί...ονειρεύεται ταξίδια μακρινά σε ωκεανούς...γιατί όλα είναι ζήτημα φαντασίας...

Robert Doisneau, Kaτασκήνωση στην παραλία του Ντορντόν. 1938. Χαίρονται την ξεγνοιασιά των Καλοκαιρινών Διακοπών στη φύση...Η σκια του Πολέμου, όμως, σύντομα θα σκεπάσει την Ευρώπη.

Robert Doisneau, Στις ακτές του Μάρνη.  1945.  Ο Πόλεμος έχει τελειώσει...

Robert Doisneau, Οι μεγάλες διακοπές. 1945.  Χαμόγελα και καλή διάθεση. Κοιτάζουν χαρούμενοι τον φακό και μας γνέφουν...Έχουν επιβιώσει από Πόλεμο και ετοιμάζονται για τις "μεγάλες διακοπές".

https://laphotographiehumaniste.wordpress.com/2014/04/06/les-vacances/
http://monsieurcocosse.blogspot.gr/2014/08/summer-1959-robert-doisneau.html
https://www.icp.org/browse/archive/constituents/robert-doisneau?all/all/all/all/0
https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Doisneau
↧
↧

Φως και Ελληνικό Καλοκαίρι. Νικόλαος Λύτρας και Οδυσσέας Ελύτης

August 3, 2017, 1:58 am
$
0
0
Από το Ψάθινο Καπέλο στο Φως του Ελληνικού καλοκαιριού.

  Κατακαλόκαιρο! Μία θερμή Αυγουστιάτικη ημέρα είναι η σημερινή. Βρισκόμαστε στην "καρδιά"του ελληνικού Καλοκαιριού. Οι εκτυφλωτικές ακτίνες του ήλιου περιβάλλουν τα πάντα...όλα μεταμορφώνονται ή παραμορφώνονται και γίνονται ΦΩΣ. 
  Για αυτό, σκέφτηκα ένα πίνακα σύμβολο της ιδέας του φωτεινού ελληνικού καλοκαιριού, ένα έργο που αποτελεί εξαιρετικό δείγμα του πρώιμου μοντερνισμού στην ελληνική ζωγραφική δια χειρός ενός μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, του Νικόλαου ή Νίκου Λύτρα (1883-1927). "Το ψάθινο καπέλο", ένα έργο ιδιότυπου ελληνικού εξπρεσιονισμού, αποπνέει την αίσθηση της θερμότητας από τον δυνατό ήλιο μίας καλοκαιρινής ημέρας σ'ένα ελληνικό νησί. 
Νίκος Λύτρας, Το ψάθινο καπέλο. Περίπου 1925. Εθνική Πινακοθήκη. Μια ηλιοκαμμένη μορφή (είναι γυναικεία) με λευκό-ιώδη πουκάμισο φορά ψάθινο καπέλο για να προστατευθεί από το φώς του κατακαλόκαιρου. Πίσω της ένα ξερό ελληνικό τοπίο με λευκά σπίτια που θυμίζουν αιγιοπελαγίτικο νησί. Πιθανόν πρόκειται για την Τήνο, το νησί από όπου καταγόταν ο ζωγράφος, ο οποίος ήταν γιος του επίσης μεγάλου ζωγράφου, του Νικηφόρου Λύτρα. Οι εξπρεσιονιστικές πινελιές μεταδίδουν περισσότερο τη διάθεση της παραίτησης και της γαλήνης από την καλοκαιρινή ραστώνη, παρά δημιουργούν αισθήματα αγωνίας, όπως συμβαίνει με τα έργα του ευρωπαϊκού εξπρεσιονισμού.

Νίκος Λύτρας, Βάρκα με πανί. 1925. Εθνική Πινακοθήκη.  Ένας ακόμα πίνακας με φωτεινό ελληνικό νησιωτικό τοπίο. Εικόνα μάλλον από την Τήνο.

   Οι εικόνες του ελληνικού καλοκαιρινού φωτός από τον Νικόλαο Λύτρα μου θύμισαν το παρακάτω απόσπασμα του Οδυσσέα Ελύτη, από το "Εν Λευκώ"

   "...Σιγά σιγά, μες στο κατακαλόκαιρο, το φως αφανίζει την Ελλάδα. Χωνεύει τα νησιά, εξουδετερώνει τις θάλασσες, αχρηστεύει τους ουρανούς. Μήτε που βλέπεις πια βουνά, μήτε δέντρα, μήτε πολιτείες, μήτε χώμα και νερό. Άφαντα όλα.
Πιωμένος φως – μονάχα μια σκιά μαύρη – ο άνθρωπος. Μια σκιά που μεγαλώνει, δυσανάλογα προστατευμένη από την ίδια του τη θυσία...


Νίκος Λύτρας, Θαλασσογραφία. Περίπου 1925. Εθνική Πινακοθήκη.

Νίκος Λύτρας, Άγιος Δημήτριος. Καριά. 1923. Εθνική Πινακοθήκη.


  Η αντίσταση σ’ ένα τέτοιο φως: να ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της ελληνικής αρχιτεκτονικής.
Μέσα στη διαφάνεια, πιο διάφανος ακόμη, πιο λευκός, ο Παρθενώνας δικαιώνει μυστηριακά την ύπαρξή του την ώρα που το μεσημέρι το αττικό φτάνει στη μεγαλύτερή του ένταση κι όπου μονάχα νεράιδες τριγυρνάν μες στο θαμπωτικό διάστημα.
Η Ελλάδα στους χάρτες ανύπαρχτη.
Λες και βρήκε ο κόσμος το μακαρισμένο τέλος του σ’ αυτή την απόλυτη ισότητα...


Νίκος Λύτρας, Φάρος. 1925-1927. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα


Νίκος Λύτρας, Χωράφια με στάχυα. 1920. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα.

  Κι όμως, το ίδιο αυτό φως, το αστραφταβόλο, το καταιγιστικό, που αναιρεί την Ελλάδα μες στα μεσημέρια, την αποκαθιστά πάλι το ηλιοβασίλεμα κάτω από τα φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα του δειλινού και αργότερα κάτω από την τρυφερή παρουσία της Σελήνης.

Τότε ξαναβρίσκει τον εαυτό της η Ελλάδα. Ξαναγίνεται αυτό που πραγματικά είναι. Ξαναπαίρνει στους χάρτες τη θέση που της αξίζει. Θέλω να πω τη θέση των ονείρων.”


(Απόσπασμα από το Ο. Ελύτης, Εν λευκώ, εκδ. Ίκαρος)


Νίκος Λύτρας, Άποψη της Ακρόπολης το Ηλιοβασίλεμα. Πινακοθήκη Λεβέντη.


↧

Ο έρωτας στη ζωγραφική. Ένας πίνακας του Ιρλανδού ζωγράφου Frederic William Burton.

August 5, 2017, 6:50 pm
$
0
0
Frederic William Burton, H συνάντηση στις σκάλες του πύργου

   Επειδή μας αρέσουν οι σκοτεινές μεσαιωνικές ιστορίες με ιππότες και βασιλοπούλες, σας παρουσιάζω τον πίνακα του  Ιρλανδού ζωγράφου Frederic William Burton, Η συνάντηση στις σκάλες του πύργου.  Θεωρείται ο πιο αγαπημένος πίνακας των Ιρλανδών. Απεικονίζει μία δραματική στιγμή έντασης ανάμεσα σ'ένα ερωτευμένο ζευγάρι, την Hellelil και τον Hildebrand, τη στιγμή της τελευταίας συνάντησης και του αποχαιρετισμού των δύο νέων.

  O  Burton εμπνέεται το θέμα του από μία μεσαιωνική Δανέζικη μπαλάντα που αφηγείται την ερωτική ιστορία της βασιλοπούλας Hellelil, η οποία ερωτεύτηκε τον προσωπικό της φρουρό Hinderband,  Πρίγκιπα του Engelland. Ο πατέρας της, όμως, δεν αποδέχτηκε την ερωτική σχέση και διέταξε τους εφτά αδελφούς της να σκοτώσουν τον νεαρό πρίγκιπα. Το ενδιαφέρον για τη μεσαιωνική θεματολογία αποτελεί χαρακτηριστικό του ρομαντισμού των Προραφαηλιτών ζωγράφων της Βικτωριανής εποχής.

Frederic William Burton (1816-1900), Η συνάντηση στις σκάλες του πύργου. 1864. Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας. Δουβλίνο.  Ίσως, το πιο δημοφιλές έργο της Πινακοθήκης. Ένα ρομαντικό στιγμιότυπο που γοητεύει και συναρπάζει τους σύγχρονους θεατές. 

↧

'Ονειρα. Ένα ποίημα του William Butler Yeats και πίνακες των Προραφαηλιτών ζωγράφων Dante Gabriel Rossetti και του Frederic William Burton

August 9, 2017, 5:45 pm
$
0
0
Τα ουράνια μεταξωτά. Ένα ποίημα του  Γέητς για τα όνειρα

   Σκέφτομαι ότι χωρίς όνειρα δεν υπάρχει έρωτας, δεν υπάρχει ζωή...Το ποιητικό υποκείμενο το μόνο που έχει να προσφέρει στο ερωτικό εσύ είναι τα όνειρά του... Πρόκειται για μία υπέροχη ποιητική σύλληψη από τον  Ιρλανδό ποιητή Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς που μου θύμισε πίνακες του Προραφαηλίτη Βρετανού ζωγράφου Dante Gabriel Rossetti και του Ιρλανδού Frederic William Burton.

Dante Gabriel Rossetti, Η ονειροπόλος της ημέρας. 1878. Ashmolean Μουσείο. Οξφόρδη.


Τα ουράνια τα μεταξωτά τα χιλιοπλουμισμένα
Που'ναι με μάθημα από φως κι ασήμι δουλεμένα

Τα γαλάζια τα διάφανα και τα βαθιά βαμένα

Με φως, νύχτα και μούχρωμα, δικά μου αν τα 'χα ωστόσο

Θα 'θελα κάτω από τα δυο σου πόδια να τ'απλώσω.

Μα είμαι φτωχός και δεν κατέχω άλλο τι από τα όνειρά μου
Για να διαβαίνεις τ'άπλωσα στα πόδια σου Κυρά μου,
Πάτα ελαφρά, γιατί πατάς απάνω στα όνειρά μου.
Σε μετάφραση της Μελισσάνθης


Dante Gabriel Rossetti, Η ονειροπόλος της ημέρας. 1880. Victoria and Albert Μουσείο. Λονδίνο.

Frederic William Burton, Όνειρα. 1861.


↧
Search

H Παναγία στην ποίηση και τη ζωγραφική. Η Παναγία της Ρεματιάς της Νίνας Κάσδαγλη και Μαντόνες της Marianne Stokes

August 15, 2017, 1:06 am
$
0
0

Η Παναγιά της Ρεματιάς

Δεκαπενταύγουστος σήμερα...Μεγάλη γιορτή της Παναγίας! Σκέφτηκα τις Μαντόνες μίαε ιδιότυπης ζωγράφου με επιρροές από το κίνημα των Προραφαηλιτών, της Marianne Stokes  (1855-1927), και ένα ποίημα της Λίνας Κάσδαγλη (1921-2009) που με συγκινεί πολύ, όταν το διαβάζω για την τρυφερή προσέγγιση του θέματος.

Marianne Stokes (1855-1927), Μαντόνα με παιδί. 1905. Wolverhampton Art Gallery. 


Ο παλιός ζωγράφος νήστεψε πολύ,
έκανε την προσευχή του κατά την ανατολή,
έπιασε με κατάνυξη το πινέλο και χάραξε
τα κερένια χέρια και τα χαμηλωμένα μάτια της
και το στρογγυλό μάγουλο του Βρέφους.

Είχε όμως στα πόδια του ένα σκύλο μ'αγαθή ματιά,
ο κότσυφας σφύριζε τον όρθρο στην ιτιά,
κ'η καλόγρια έβγαζε νερό από το πηγάδι
κ'έψελνε ένα τροπάριο στή Χαριτωμένη.

Ο ζωγράφος έκανε το σταυρό του κ'έγραψε: Μήτηρ Θεού.
Και δεν ήξερε πώς είχε ζωγραφίσει μια μητερούλα ταπεινή,
που σκυμμένη νανουρίζει το μωρό της με ψιλή παιδιάτικη φωνή.

Χωρίς άλλο η Παναγιά σηκώνεται πρωί-πρωί
και γυρνάει τη ρόκα της ως την ώρα που σημαίνει εσπερινός.
Η μια μέρα πλάι στην άλλη πάει στρωτά
σαν τα γράμματα του Οκτώηχου -
κ'η βδομάδα αρχίζει μ'ένα κόκκινο μεγάλο κεφαλαίο:την Κυριακή.)

Χωρίς άλλο το μωρό της παίζει με μια γίδα κανελλιά,
κ'εκείνη το κοιτάζει με πελώρια μάτια εκστατικά,
που δεν πίστεψαν ακόμα ολότελα το μήνυμα του Αγγέλου.

Κι όπως είναι απλή κι ανήξερη, και δε φοβάται το κακό,
λέει στην προσευχή της να γεμίσουνε καρπό oι δαμασκηνιές,
να γιάνουν τα μικρά, που τα πείραξε της καρυδιάς το αγερικό.

Μοναχά την ώρα που μακραίνουν οι ίσκιοι στις γωνιές
απλώνεται και στην άσπρη ψυχή της ο άγνωστος ίσκιος του Σταυρού
και τότε μπορείς ν'ακουμπήσης στην ποδιά της και να φωνάξης σιωπηλά
τον πλούσιο πόνο, τον ατέλειωτο καημό του κόσμου,
το μεγάλο σου φόβο,το μεγάλο φόβο της αγάπης...

Κ'η Παναγιά θα σε νανουρίζη, μαζί με το μωρό της, χωρίς να μιλά...

Marianne Stokes, Μητέρα και παιδί. Περίπου 1899.


Marianne Stokes (1855-1927), Μαντόνα με το παιδί. 

Marianne Stokes (1855-1927), Μαντόνα με παιδί και σύμβολα. Περίπου 1905. Ιδιωτική Συλλογή.

Κράτα τοΚράτα το
↧
↧

Η Βαρκελώνη του Πάμπλο Πικάσο

August 21, 2017, 2:19 pm
$
0
0
Η Βαρκελώνη  και οι στέγες της στο έργο του Πάμπλο Πικάσο

 O Πικάσο γεννήθηκε στη Μάλαγα της Νοτίου Ισπανίας το 1881 και από το 1905 που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στη Γαλλία. Από τα παιδικά του χρόνια ο Πικάσο άλλαξε διάφορους τόπους διαμονής, ακολουθώντας τον πατέρα του που ήταν επίσης ζωγράφος και καθηγητής καλών τεχνών. Το 1891 η οικογένεια του Πικάσο μετακόμισε στην Κορούνια της Β. Ισπανίας (στη Γαλικία) και το 1895 άλλαξε και πάλι διαμονή. Εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη όπου άρχισε να διακρίνεται ξεκάθαρα το ταλέντό του στη ζωγραφική και να διαμορφώνεται η καλλιτεχνική του ταυτότητα.

Πάμπλο Πικάσσο, Αυτοπροσωπογραφία. 1896. Μουσείο Πικάσο. Βαρκελώνη.

   Μία σειρά από τα νεανικά του έργα έχουν ως θέμα όψεις της πόλης, από την παραλία και από μνημεία. 

Πάμπλο Πικάσο, Μπαρτσελονέτα (παραλία της Βαρκελώνης). 1896. Μουσείο Πικάσο. Βαρκελώνη.

Πάμπλο Πικάσο, Ιστιοφόρο στην παραλία της Βαρκελώνης. 1896. Mουσείο Πικάσο Βαρκελώνης.

Πάμπλο Πικάσο, Γωνία στο παρεκκλήσι του Αγ. Pau del Camp. 1896. Mουσείο Πικάσο Βαρκελώνης.

Πάμπλο Πικάσο, Το παρεκκλήσι του καθεδρικού της Βαρκελώνης. 1896. Mουσείο Πικάσο Βαρκελώνης.

Χαρακτηριστικά είναι τα έργα του που απεικονίζουν εικόνες από τις στέγες της Βαρκελώνης, έτσι όπως τις έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου- εργαστηρίου του.

 Πάμπλο Πικάσο, Στέγες και δεξαμενή νερού στη Βαρκελώνη. 1896. Mουσείο Πικάσο Βαρκελώνης.

 Πάμπλο Πικάσο, Στέγες και δεξαμενή νερού στη Βαρκελώνη. 1896. Mουσείο Πικάσο Βαρκελώνης.
Πάμπλο Πικάσο, Στέγες και δεξαμενή νερού στη Βαρκελώνη. 1896. Mουσείο Πικάσο Βαρκελώνης.

Πάμπλο Πικάσο, Οι στέγες της Βαρκελώνης και η εκκλησία της Aγ. Μάρθας. 1900. Μουσείο Πικάσο. Βαρκελώνη.

Πάμπλο Πικάσο, Οι στέγες της Βαρκελώνης. 1902. Μουσείο Πικάσο. Βαρκελώνη.

Πάμπλο Πικάσο, Οι στέγες της Βαρκελώνης. 1903. Μουσείο Πικάσο. Βαρκελώνη.


http://www.bcn.cat/museupicasso/en/picasso/barcelona-chronology.html
http://colleccio.museupicasso.bcn.cat/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultDetailView/moduleContextFunctionBar.navigator.next&sp=10&sp=Scollection&sp=SfieldValue&sp=0&sp=9&sp=3&sp=SdetailView&sp=102&sp=Sdetail&sp=3&sp=F&sp=103
http://colleccio.museupicasso.bcn.cat/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultDetailView/moduleContextFunctionBar.navigator.next&sp=10&sp=Scollection&sp=SfieldValue&sp=0&sp=9&sp=3&sp=SdetailView&sp=98&sp=Sdetail&sp=3&sp=F&sp=99
http://colleccio.museupicasso.bcn.cat/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultDetailView/moduleContextFunctionBar.navigator.back&sp=10&sp=Scollection&sp=SfieldValue&sp=0&sp=9&sp=3&sp=SdetailView&sp=73&sp=Sdetail&sp=3&sp=F&sp=72
http://colleccio.museupicasso.bcn.cat/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultDetailView/moduleContextFunctionBar.navigator.next&sp=10&sp=Scollection&sp=SfieldValue&sp=0&sp=9&sp=3&sp=SdetailView&sp=67&sp=Sdetail&sp=3&sp=F&sp=68
http://colleccio.museupicasso.bcn.cat/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultListView/result.t1.collection_list.$TspTitleImageLink.link&sp=10&sp=Scollection&sp=SfieldValue&sp=0&sp=8&sp=3&sp=SdetailList&sp=345&sp=Sdetail&sp=3&sp=F&sp=T&sp=356

http://colleccio.museupicasso.bcn.cat/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultListView/result.t1.collection_list.$TspTitleImageLink.link&sp=10&sp=Scollection&sp=SfieldValue&sp=0&sp=6&sp=3&sp=SdetailList&sp=0&sp=Sdetail&sp=0&sp=F&sp=T&sp=11
http://www.bcn.cat/museupicasso/en/collection/chronology.html
↧

Το καλοκαίρι στη ζωγραφική και την ποίηση.

August 26, 2017, 7:59 am
$
0
0
Παλιά Καλοκαίρια. Ένα ποίημα της Λένας Παππά και πίνακες της Zinaida Serebriakova

   Τελευταίες ημέρες του Αυγούστου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το Καλοκαίρι τελειώνει  με τον ερχομό του Σεπτεμβρίου. Παραμένει "καλοκαιρινός"μήνας ο Σεπτέμβριος... Αυτό τουλάχιστον θέλω να πιστεύω. Ωστόσο, είμαστε για ακόμη μια φορά κοντά στο "τέλος εποχής".  Το φετινό Καλοκαίρι σε λίγο θα γίνει ακόμα ένα από τα περασμένα καλοκαίρια, ένα από τα παλιά Καλοκαίρια...

Zinaida Serebriakova (1884-1967), Menton. Παραλία με ομπρέλλες. 1931.

   Για αυτό, ένα ποίημα της Λένας Παππά με τον τίτλο "Παλιά Καλοκαίρια", που αγαπώ πολύ με καλοκαιρινούς πίνακες της Ρωσίδας ζωγράφου Zinaida Serebriakova (1884-1967).

Zinaida Serebriakova (1884-1967), Στην τουαλέτα.  1909. Αυτοπροσωπογραφία της ζωγράφου. Mετά τη Ρωσική Επανάσταση η Serebriakova έφυγε από τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία,  όπου πολιτογραφήθηκε ως Γαλλίδα.


Παλιά Καλοκαίρια

Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια
ανάβουνε βλέμματα αλλότινα
θροίζουν αγγίγματα

Τίποτα, τίποτα δεν χάθηκε στ΄ αλήθεια
όλα είναι εδώ, όλα είναι εδώ

Zinaida Serebriakova (1884-1967), Η Κάτυα στο μπαλκόνι. 1931. Η νεαρή κοπέλα είναι η κόρη της ζωγράφου.

Μια σπίθα μόνο ανάβει πυρκαγιές
στις θημωνιές της μνήμης 
πυρκαγιές στις θημωνιές της μνήμης

κι αν η ελπίδα το μέλλον συντηρεί
η μνήμη τρέφει το παρόν
το παρελθόν μας δικαιώνοντας

γιατί ό, τι υπήρξε μια φορά
δεν γίνεται να πάψει να εχει υπάρξει.

Για τη βιογραφία και το έργο της Λένας Παππά, βλ. http://www.biblionet.gr/author/13565/%CE%9B%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%AC


Zinaida Serebriakova (1884-1967), Στην παραλία. 1927.


Zinaida Serebriakova (1884-1967), Καλοκαίρι. 1910. 

https://en.wikipedia.org/wiki/Zinaida_Serebriakovahttps://www.wikiart.org/en/zinaida-serebriakova
http://www.rusartist.org/zinaida-yevgenyevna-serebryakova-1884-1967/#.WaGMwsd7w1g
↧

Καλοκαιρινοί πίνακες του Sergei Vinogradov και το Τελευταίο Καλοκαίρι του Γιάννη Ρίτσου

August 30, 2017, 3:36 pm
$
0
0
Το Καλοκαίρι στη ζωγραφική και την ποίηση. Sergei Vinogradov και Γιάννης Ρίτσος

  Πέρασε και ο Αύγουστος! Aς τον αποχαιρετήσουμε, λοιπόν, με το "Τελευταίο Καλοκαίρι"του Γιάννη Ρίτσου και με καλοκαιρινούς πίνακες του Ρώσου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Sergei Αrsenievich Vinogradov (1869-1938). Τοπία της και σκηνές της καθημερινότητας από τη ρωσική ύπαιθρο, γυναίκες σε κήπους, σε εσωτερικούς χώρους, σε μπαλκόνια, στην εξοχή και την παραλία είναι τα αγαπημένα του θέματα. 

Sergej Vinogradov, Καλοκαίρι. 1907. Κρατικό Ρωσικό Μουσείο. Αγ. Πετρούπολη.

Sergei Vinogradov, Ηλιόλουστη ημέρα. 1908. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.

Γιάννης Ρίτσος, Το τελευταίο καλοκαίρι

Αποχαιρετιστήρια χρώματα των δειλινών. Καιρός να ετοιμάσεις
τις τρεις βαλίτσες — τα βιβλία, τα χαρτιά, τα πουκάμισα —
και μην ξεχάσεις εκείνο το ρόδινο φόρεμα που τόσο σου πήγαινε
παρ'ότι το χειμώνα δε θα το φορέσεις.
 Εγώ, 
τις λίγες μέρες που μας μένουν ακόμη, θα ξανακοιτάξω 
τούς στίχους που έγραψα Ιούλιο κι Αύγουστο
αν και φοβάμαι πως τίποτα δεν πρόσθεσα, μάλλον
πως έχω αφαιρέσει πολλά, καθώς ανάμεσα τους διαφαίνεται
η σκοτεινή υποψία πως αυτό το καλοκαίρι
με τα τζιτζίκια του, τα δέντρα του, τη θάλασσά του, 
με τα σφυρίγματα των πλοίων του στα ένδοξα λιογέρματα,
με τις βαρκάδες του στο φεγγαρόφωτο κάτω απ'τα μπαλκονάκια
και με την υποκριτική ευσπλαχνία του, θα 'ναι το τελευταίο.
Καρλόβασι, 3.ΙΧ.89

Sergei Vinogradov, Καλοκαίρι στην ντάτσα (ρωσική εξοχική κατοικία).

Sergei Vinogradov, Γυναίκες στην παραλία. 1915.

Sergei Vinogradov, Καλοκαιρινή ημέρα. 1917.

Sergei Vinogradov, Kαλοκαιρινά όνειρα. 1915. Έχει αφήσει το βιβλίο της και ονειρεύεται...

Sergei Vinogradov,  Πρωινό. 1925.

Sergei Vinogradov, Ένας καλοκαιρινός κήπος.

Sergej Vinogradov, Κυρία στο μπαλκόνι. 1916. Μουσείο Καλών Τεχνών του Omsk. 

Sergeι Vinogradov, Καλοκαιρινή νύχτα. 1899.

https://www.the-athenaeum.org/art/list.php?m=a&s=tu&aid=4313
↧

Καράβια. Ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου και πίνακες του Ρώσου Ivan Konstantinovich Aivazovski

September 9, 2017, 10:45 am
$
0
0
Καράβια. 

  Έχει ζωγραφίσει πολύ μεγάλο αριθμό έργων, γύρω στους 6.000 πίνακες, ο Ρώσος Ivan Konstantinovich Aivazovski (1817-1900), o oποίος θεωρείται από τους σημαντικότερους θαλασσογράφους του ρομαντισμού. Οι θαλασσογραφίες του διακρίνονται από  πνεύμα μυστικισμού, ονειρική και μυστηριώδη ατμόσφαιρα, λυρισμό και ποιητικότητα.
 Θαλασσινά τοπία και όψεις των λιμανιών από τα διάφορα ταξίδια του στην Κριμαία και τη Μαύρη Θάλασσα, τον Βόσπορο (Κωνσταντινούπολη), τη Μεσόγειο (Ιταλία, Ελλάδα, Αίγυπτο), μεγάλα ιστιοφόρα και κομψές φρεγάτες που πλέουν την ανατολή και τη δύση, στο φως του ήλιου και της σελήνης, στην ομίχλη και τα σύννεφα, τη μέρα και τη νύχτα, σε ήρεμη και ταραγμένη θάλασσα, αλλά και σεμνές βάρκες και ταπεινά ψαροκάικα είναι τα αγαπημένα του θέματα.  Η ανθρώπινη παρουσία φαντάζει μικρή, ασήμαντη και αδύναμη μπροστά στην απεραντοσύνη και το μεγαλείο της θάλασσας και του ουρανού, ενώ οι απεικονίσεις των καραβιών ανυψώνονται σε εικόνες οραματικές και σύμβολα. 
   Ας δούμε μία επιλογή από το έργο του  και ας διαβάσουμε το ποίημα "Τα καράβια"του συμβολιστή ποιητή Κωνσταντίνου Χατζόπουλου.

                           
                               Ivan Konstantinovich Aivazovski, Στόλος στη θάλασσα. 1838.
Τα καράβια 

Και τα μάτια στο θάμπωμα ανοιχτά
και τα μάτια σα σε όραμα χαμένα,
και τα μάτια στο θάμπωμα πνιχτά
τα καράβια κοιτάζουνε μακριά,
τα καράβια σαν όραμα χαμένα.
Μιάν αυγή είχαν αφήσει τη στεριά,
τα πανιά τους σαν όραμα απλωμένα,
και μπροστά τους γελούσαν τα νερά
και τριγύρο σκιρτούσανε φτερά
στα πανιά τους στον άνεμο απλωμένα.

Ivan Konstantinovich Aivazovski (1817-1900),  Ο πλους του στόλου της Μαύρης Θάλασσας. 1848.

Και ήταν όνειρο εμπρός τους το γλαυκό
και ήταν όνειρο που έφευγαν λευκό,
τα πανιά τους σαν όραμα απλωμένα,
μα στα μάκρη τα βρήκε η καταχνιά
με απλωμένα τα βρήκε τα πανιά
και με απλωμένα απόμειναν πανιά
τα καράβια σαν όραμα χαμένα –

Ivan Konstantinovich Aivazovski, Πρωινό. 1851.

Ivan Konstantinovich Aivazovski, Καράβι το πρωί. 1849.
Χαμένα στην ξένη την αυγή,
στην ασάλευτη ολόγυρα σιγή
μα ασάλευτα απλωμένα σα νεκρά
τα πανιά τους στα ολόθαμπα νερά
τα μάτια κοιτάζουνε μακρά
τα καράβια σαν όνειρα χαμένα

Ivan Konstantinovich Aivazovski,  Στην παραλία. 1843.

Ιvan Konstantinovich Aivazovski, Δύση στην Κριμαία. 1865.

Ιvan Aivazovski, Nύχτα με φεγγάρι. 1857.


https://www.wikiart.org/en/ivan-aivazovsky
https://en.wikipedia.org/wiki/Ivan_Aivazovsky
↧
↧

Μαθητές και μαθήτριες . Ένα ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ και παλιές φωτογραφίες του David Seymour

September 13, 2017, 12:46 am
$
0
0
Για το σχολείο και τη μάθηση. Ένα ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ και παλιές φωτογραφίες με  Έλληνες μαθητές από τον David Seymour

David Seymour, Μαθητές. Ελλάδα. 1948. © David Seymour/Magnum Photos.

  Σεπτέμβριος! Ο μήνας της επιστροφής στο σχολείο για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Άνοιξαν ακόμα μία χρονιά τα σχολεία...Όπως κάθε χρόνο, αρχίζουν τα μαθήματα... 
   Για αυτό, ένα ποίημα του Γερμανού θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Μπερτολτ Μπρεχτ, που απευθύνεται στους μαθητές που "τίποτα δε θέλουν να μάθουν", σ'αυτούς που δε θέλουν να πάνε στο σχολείο. ...Και μαζί με τους στίχους του Μπρεχτ, φωτογραφίες του Πολωνοαμερικανού φωτογράφου David Seymour (1911-1959) που διασώζουν εικόνες μαθητών και σχολείων από τη μεταπολεμική Ελλάδα, την Ελλάδα της Περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο της φωτογραφικoύ Πρακτορείου Μagnum με έδρα το Παρίσι, στην οποία ανήκε ο Seymour και μάλιστα υπήρξε  από τα ιδρυτικά της μέλη. 

David Seymour, Μαθητής. Ελλάδα. 1948.  © David Seymour/Magnum Photos.
Ένα κουρεμένο κεφαλάκι προσπαθεί να μάθει ανάγνωση...

David Seymour, Μαθητής. Ελλάδα. 1948. © David Seymour/Magnum Photos.
Στο ξύλινο τραπέζι προσπαθεί να γράψει στην πλάκα...Μπροστά μας, σε πρώτο πλάνο η πάνινη σάκα, η σχολική τσάντα των φτωχών.

Μπ. Μπρεχτ, Aκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε
Aκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε.
Απ’ αυτό βγάζω το συμπέρασμα πως είσαστε εκατομμυριούχοι.
Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο – το βλέπετε
μπροστά σας σ’ άπλετο φως. Φρόντισαν
οι γονείς σας για να μη σκοντάψουνε τα πόδια σας
σε πέτρα.. Γι’ αυτό τίποτα δε χρειάζεται
να μάθεις. Έτσι όπως είσαι
εσύ μπορείς να μείνεις.


 David Seymour,  Aίθουσα σχολείου σε χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη. 1948. © David Seymour/Magnum Photos.

David Seymour,  Aίθουσα σχολείου σε χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη. 1948.  © David Seymour/Magnum Photos.
Μαθητές στριμωγμένοι σε μικρά ξύλινα θρανία προσπαθούν να μάθουν γράμματα...


Κι έτσι κι υπάρχουνε ακόμα δυσκολίες, μιας κι οι καιροί
όπως έχω ακούσει είναι ανασφαλείς,
τους ηγέτες σου έχεις, που σου λένε ακριβώς
τι έχεις να κάνεις για να πας καλά.
Έχουνε μαθητέψει πλάι σε κείνους
που ξέρουν τις αλήθειες που ισχύουνε
για όλους τους καιρούς
μα και τις συνταγές που πάντα βοηθάνε.
David Seymour, Μαθήτρια. Ελλάδα. 1948. © David Seymour/Magnum Photos.

David Seymour, μαθητές πρόσφυγες από τον Εμφύλιο Πόλεμο διαβάζουν γράμματα. Ελλάδα. 1948. © David Seymour/Magnum Photos.

Μιας και για σένα γίνονται τόσο πολλά
δε χρειάζεται ούτε δαχτυλάκι να κουνήσεις.
Βέβαια, αν τα πράματα ήταν διαφορετικά
Η μάθηση θα ‘τανε υποχρέωσή σου.
Αυτό θέλω να τους πω

David Seymour, Μαθητές. Ελλάδα. 1948. © David Seymour/Magnum Photos.
Αναρωτιέμαι: γιατί να συζητάω μαζί τους;
ψωνίζουνε τη γνώση για να την πουλήσουν.
θέλουν να μάθουνε πού υπάρχει γνώση φτηνή
που να μπορούνε ακριβά να την πουλήσουν. Γιατί
να ενδιαφερθούνε να γνωρίσουν ό,τι
ενάντια στην αγοραπωλησία μιλάει;
Θέλουνε να νικήσουν.
Στη νίκη ενάντια τίποτα δε θέλουνε να ξέρουν.
Δε Θέλουνε άλλοι να τους καταπιέζουν,
Θέλουνε να καταπιέζουνε οι ίδιοι.
Δε θέλουνε την πρόοδο.
Θέλουνε την υπεροχή.
Πειθαρχούνε σ’ όποιον
τους υπόσχεται πως θα μπορούνε να διατάζουν.
Θυσιάζονται
για να μπορέσει να μείνει όρθιος ο βωμός της θυσίας.
Τι να τους πω, σκέφτηκα. Αυτό
θέλω να τους πω, αποφάσισα.»
(Από τη συλλογή «Ποιήματα», σε μετάφραση Νάντιας Βαλαβάνη) 

 David Seymour, Ελληνικό σχολείο χωριού. 1948.  © David Seymour/Magnum Photos. Παιδιά φτωχοντυμένα στις σκάλες του χωριού τους.

David Seymour, παιδιά με τις σάκες επιστρέφουν από το σχολείο στο χωριό. Ελλάδα. 1948. © David Seymour/Magnum Photos.

David Seymour, Γυμναστικές επιδείξεις των μαθητών μπροστά στο κατεστραμμένο σχολείο του χωριού Χορτιάτης της Θεσσαλονίκης. 1948. © David Seymour/Magnum Photos. Ο Seymour είχε επισκεφθεί και το χωριό Χορτιάτης, το οποίο είχαν καταστρέψειτα τάγματα ασφαλείας και οι Γερμανοί το 1944, λίγο πριν εγκαταλείψουν την περιοχή. Η καταστροφή και η σφαγή μεγάλου αριθμού άμαχου πληθυσμού του χωριού αποτελεί μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες της περιόδου της Κατοχής. Το 1948 το κτίριο του σχολείου ήταν ακόμα ερείπιο, όπως δείχνει η φωτογραφία του Seymour. 

O πολωνικής καταγωγής φωτογράφος και ρεπόρτερ David Seymour (1911-1956).  Υπέγραφε τις φωτογραφίες του με το όνομα Chim. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Κάλυψε φωτογραφικά τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο από την πλευρά των Δημοκρατικών. Στην περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχε εγκατασταθεί στις Η.Π.Α.
To 1947 ίδρυσε μαζί με τους φίλους φωτογράφους Henri Cartier Bresson, Robert Capa και George Rodger το Φωτογραφικό Πρακτορείο "The Magmum. Το 1948 ανέλαβε να καλύψει φωτογραφικά την εκστρατεία της Γιούνισεφ για μέριμνα, περίθαλψη, στέγαση, διατροφή και εκπαίδευση των παιδιών της Μεταπολεμικής Ευρώπης. Οι φωτογραφίες του μεταφέρουν θλιβερές εικόνες της κατεστραμμένης Ευρώπης από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Βομβαρδισμένες πόλεις, κατεστραμμένα χωριά από τους Γερμανούς αλλά και τις εμφύλιες διαμάχες, εξαθλιωμένοι πληθυσμοί, πρόσφυγες, φτώχεια, υποσιτισμός, αρρώστιες...Τα μεγάλα θύματα ήταν βέβαια τα παιδιά του Πολέμου, πολλά από τα οποία είχαν στερηθεί τα σπίτια και τη θαλπωρή της οικογένειας τους, αφού οι γονείς τους είχαν χαθεί ...Το 1956 σκοτώθηκε από ελεύθερο σκοπευτή στο Σουέζ, όπου βρισκόταν για φωτορεπορτάζ.
↧

Το σχολείο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Μαθητής και Μαθητεία

September 14, 2017, 4:06 pm
$
0
0
Μαθητεία του Τόλη Νικηφόρου και πίνακες με μαθητές

Σκέφτομαι ότι ποτέ δεν θα σταματήσουμε να πηγαίνουμε σχολείο...ποτέ δε θα σταματήσουμε να μαθητεύουμε...Μια ζωή θα σπουδάζουμε, θα μελετάμε και θα μαθαίνουμε τη ζωή...Για αυτό, δύο ποιήματα με θέμα τη "μαθητεία", από ένα αγαπημένο ποιητή, τον  Τόλη Νικηφόρου.

Pierre Auguste Renoir, Μικρός μαθητής. 1879. Ιδιωτική Συλλογή.


Τόλης Νικηφόρου, Μαθητεία 

μαθαίνω μια ζωή την αλφαβήτα
γλυστράω στην επιφάνεια των γραμμάτων 
με την παρήγορη ψευδαίσθηση
ότι θα φτάσω στο ωμέγα κάποτε
όπου ενεδρεύει όμως αναπόφευκτα
το ωκεάνιο και πάλι άλφα

με τις καμπύλες του
τον κύκλο του
τον πρώτο κι ίσως τελευταίο βηματισμό του
τις απροσμέτρητες στον χωροχρόνο 
διαστάσεις του

γύρω απ'το άλφα περιστρέφομαι
στο αιμοσφαίριο αυτό βυθίζομαι
όπως σε προαιώνια μήτρα
πύλη του κόσμου και του άδη
έσχατο όριο της δικής μου επίγνωσης

η αρχή της μαθητείας μου 
δεν έχει τέλος

Από τη συλλογή "Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας" (1997).

Ιωάννης Δούκας, Ο μαθητής. 1868.

Τόλης Νικηφόρου, Μαθητεία, 2

και πάλι υπέβαλα στο άγνωστο τις πέντε αισθήσεις μου και την ψυχή μου, 
και έγινα δεκτός στην πρώτη τάξη του σύμπαντος 
σχολείου της αγάπης, τα τραύματά μου γράφοντας σαν όνομα στο 
εξώφυλλο της καθημερινής ζωής. είναι καλός για άνθρωπος, λένε οι 
δάσκαλοι μου με τον τρόπο τους, μια φλαμουριά που αγγίζει το
 μπαλκόνι μου, ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο, θά μάθει
 γρήγορα, όσα μπορεί να μάθει κι εγώ επιμένω, αφού δεν έχω πού 
αλλού να πάω, μερόνυχτα εγκύπτω και λέω πως συνεχίζω τις 
σπουδές μου, σ'αυτό το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο, απ'το 
οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση

Από τη συλλογή "Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο" (1999)

Όθων Περβολαράκης (1887-1974), Ο Δημήτρη Π. μελετάει.





↧
Search

Το Φθινόπωρο στην ποίηση. Ένα ποίημα του Γιώργου Σεφέρη από την Κορυτσά

September 20, 2017, 2:28 pm
$
0
0
Το Φθινόπωρο στην ποίηση. Γιώργος Σεφέρης, Ωραίο φθινοπωρινό πρωί

   Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης (1900-1971), όπως είναι γνωστό, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη νομική στο Παρίσι και το Λονδίνο, διορίστηκε ως διπλωματικός ακόλουθος του Υπουργείου των Εξωτερικών. Την περίοδο από Φθινόπωρο του 1936 έως το Φθινόπωρο του 1937  υπηρετεί ως Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά της Αλβανίας. Εκεί θα γράψει το ποίημά του "Ωραίο φθινοπωρινό πρωί".

Ο Γιώργος Σεφέρης στο μπαλκόνι του νεοκλασικού κτιρίου όπου στεγαζόταν το προξενείο και η προξενική κατοικία στην Κορυτσά. 

Το νεοκλασικό κτίριο του ελληνικού προξενείου της Κορυτσάς όπου έμεινε ο Σεφέρης το 1936-1937. Εδώ έγραψε και το ποίημα "Ωραίο φθινοπωρινό πρωί".

Ὡραῖο φθινοπωρινὸ πρωί

γιὰ τὴν κυρία Ντονογκά


Νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσουν ἐπὶ τέλους αὐτὰ τὰ βουνὰ μ᾿ αὐτὸ τὸ φῶς

μὲ δέρμα ρυτιδωμένο σὰν τὴν κοιλιὰ τοῦ ἐλέφαντα
ὅταν τὰ μάτια του στενεύουν ἀπ᾿ τὰ χρόνια.
Νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσουν αὐτὲς οἱ λεῦκες, δὲν εἶναι πολλὲς
σηκώνοντας τοὺς ὤμους μέσα στὸν ἥλιο.
Οἱ ἀψηλοὶ γκέγκηδες οἱ κοντοὶ τόσκηδες
τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ δρεπάνια καὶ τὸ χειμώνα μὲ τὰ τσεκούρια
κι ὅλο τὰ ἴδια ξανὰ καὶ ξανά, ἴδιες κινήσεις
στὰ ἴδια σώματα κόπηκε ἡ μονοτονία.

Σκηνή από το παζάρι της Κορυτσάς. 1937.  Φωτογραφία του Γιώργου Σεφέρη. Ο Σεφέρης φωτογράφισε σκηνές της καθημερινότητας από τη ζωή των κατοίκων της Κορυτσάς. Ήταν δεινός ερασιτέχνης φωτογράφος, λάτρης της ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Οι φωτογραφίες του από τα  διάφορα ταξίδια του έχουν δημοσιευτεί.  
(Βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2012/01/blog-post_09.html)



Σκηνή από το παζάρι της Κορυτσάς. 1937.  Φωτογραφία του Γιώργου Σεφέρη.

Σκηνή από το παζάρι της Κορυτσάς. 1937.  Φωτογραφία του Γιώργου Σεφέρη.



Τί λέει ὁ Μουεζίνης στὴν ἄκρη τοῦ μιναρέ; γιὰ πρόσεξε

Ἔσκυψε ν᾿ ἀγκαλιάσει μία ξανθὴ κούκλα στὸ πλαϊνὸ μπαλκόνι.
Αὐτὴ ἀνεμίζει δυὸ ρόδινα χεράκια στὸν οὐρανὸ
δὲν παραδέχεται νὰ τὴ βιάζουν
Ὡστόσο γέρνει ὁ μιναρὲς καὶ τὸ μπαλκόνι σὰν τὸν πύργο τῆς Πίζας
ἀκοῦς μονάχα ψιθυρίσματα, δὲν εἶναι τὰ φύλλα μήτε τὸ νερὸ
«ἀλλάχ! ἀλλάχ!» δὲν εἶναι μήτε τ᾿ ἀγεράκι, παράξενη προσευχὴ
ἕνας κόκορας λάλησε, πρέπει νά᾿ ναι ξανθὸς
ὢ ψυχὴ ἐρωτευμένη ποὺ πέταξες στὰ ὕψη!

Σκηνή από το παζάρι της Κορυτσάς. 1937. Φωτογραφία του Γιώργου Σεφέρη. 



Νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσουν ἐπὶ τέλους αὐτὰ τὰ βουνά, ἔτσι κουλουριασμένα

τὸ γερασμένο κοπάδι τριγύρω μου μ᾿ αὐτὲς τὶς ρυτίδες
σκέφτηκε κανεὶς νὰ πεῖ τὴ μοίρα ἑνὸς βουνοῦ ὅπως κοιτάζει μία παλάμη
σκέφτηκε κανείς;...
Ὢ ἐκείνη ἡ ἐπίμονη σκέψη
κλεισμένη σ᾿ ἕνα κουτὶ ἀδειανό, θεληματικὴ
χτυπώντας ἀδιάκοπα τὸ χαρτόνι, ὅλη τὴ νύχτα
σὰν ποντικὸς ποὺ ροκανίζει τὸ πάτωμα.

Κορυτσά. 1937. Φωτογραφία του Γιώργου Σεφέρη.




Κόπηκε ἡ μονοτονία, ὦ ἐσὺ ποὺ πέταξες στὰ ὕψη

νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσει
κι αὐτὸ τὸ βουβάλι τοῦ μακεδονίτικου κάμπου τόσο ὑπομονετικὸ
τόσο ἀβίαστο, σὰ νὰ τὸ ξέρει πὼς δὲν φτάνει κανεὶς πουθενὰ
θυμίζει τ᾿ ἀγέρωχο κεφάλι τοῦ πολεμόχαρου Βερκινγετόριξ
Tel qu᾿en lui-même enfin l᾿éternité le change.


Κορυτσὰ 1937

Ο Γιώργος Σεφέρης στις σκάλες του προξενείου της Κορυτσάς. 1937.





Κράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα τοΚράτα το
↧

Τέλος εποχής. Γυρίσαμε πάλι στο Φθινόπωρο.

September 23, 2017, 12:31 pm
$
0
0
Γιώργος Σεφέρης,  Ένας λόγος για το καλοκαίρι

    Νομίζω ότι γυρίσαμε για τα καλά στο Φθινόπωρο. Για ακόμη μια φορά ακολουθούμε τον κύκλο εποχών...για ακόμα μια φορά αφήνουμε πίσω τις μέρες του Καλοκαιριού... Το Φθινόπωρο του 1936 ο Γιώργος Σεφέρης αναπολεί τις καλοκαιρινές ημέρες, γράφοντας το ποίημα "Ένας λόγος για το καλοκαίρι".

William Merrit Chase, Τέλος εποχής. 1884.

Λόγος για το Καλοκαίρι

Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι
σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει
γεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδια
στο περιθώριο κι ερωτηματικά, γυρίσαμε
στην εποχή των ματιών που κοιτάζουν
στον καθρέφτη μέσα στο ηλεχτρικό φως
σφιγμένα χείλια κι οι άνθρωποι ξένοι
στις κάμαρες στους δρόμους κάτω απ'τις πιπεριές
καθώς οι φάροι των αυτοκινήτων σκοτώνουν
χιλιάδες χλωμές προσωπίδες.
Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε
στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες.


Thomas Pollock Anshutz, Άνδρας και γυναίκα στην παραλία. 1893.

Κι όμως αγάπησα κάποτε τη λεωφόρο Συγγρού
το διπλό λίκνισμα του μεγάλου δρόμου
που μας άφηνε θαματουργά στη θάλασσα
την παντοτινή για να μας πλύνει από τις αμαρτίες·
αγάπησα κάποιους ανθρώπους άγνωστους
απαντημένους ξαφνικά στο έβγα της μέρας,
μονολογώντας σαν καπετάνιοι βουλιαγμένης αρμάδας,
σημάδια πως ο κόσμος είναι μεγάλος.
Κι όμως αγάπησα τους δρόμους τούς εδώ, αυτές τις κολόνες·
κι ας γεννήθηκα στην άλλη ακρογιαλιά κοντά
σε βούρλα και σε καλάμια νησιά
που είχαν νερό στην άμμο να ξεδιψάει
ο κουπολάτης, κι ας γεννήθηκα κοντά
στη θάλασσα που ξετυλίγω και τυλίγω στα δάχτυλά μου
σαν είμαι κουρασμένος - δεν ξέρω πια πού γεννήθηκα.

Μένει ακόμα το κίτρινο απόσταγμα το καλοκαίρι
και τα χέρια σου γγίζοντας μέδουσες πάνω στο νερό
τα μάτια σου ξεσκεπασμένα ξαφνικά, τα πρώτα
μάτια του κόσμου, κι οι θαλασσινές σπηλιές·
πόδια γυμνά στο κόκκινο χώμα.
Μένει ακόμα ο ξανθός μαρμαρωμένος έφηβος το καλοκαίρι
λίγο αλάτι που στέγνωσε στη γούβα ενός βράχου
λίγες βελόνες πεύκου ύστερα απ'τη βροχή
σκόρπιες και κόκκινες σα χαλασμένα δίχτυα.

Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πρόσωπα δεν τα καταλαβαίνω
μιμούνται κάποτε το θάνατο κι έπειτα ξανά
φέγγουν με μια ζωή πυγολαμπίδας χαμηλή
με μια προσπάθεια περιορισμένη ανέλπιδη
σφιγμένη ανάμεσα σε δυο ρυτίδες
σε δυο τραπεζάκια καφενείου κηλιδωμένα
σκοτώνουνται το ένα με τ'άλλο λιγοστεύουν
κολλούν σα γραμματόσημα στα τζάμια
τα πρόσωπα της άλλης φυλής.

Περπατήσαμε μαζί μοιραστήκαμε το ψωμί και τον ύπνο
δοκιμάσαμε την ίδια πίκρα του αποχωρισμού
χτίσαμε με τις πέτρες που είχαμε τα σπίτια μας
πήραμε τα καράβια ξενιτευτήκαμε γυρίσαμε
βρήκαμε τις γυναίκες μας να περιμένουν
μας γνώρισαν δύσκολα, κανείς δε μας γνωρίζει.
Κι οι σύντροφοι φόρεσαν τ'αγάλματα φόρεσαν τις γυμνές
άδειες καρέκλες του φθινοπώρου, κι οι σύντροφοι
σκοτώσανε τα πρόσωπά τους· δεν τα καταλαβαίνω.
Μένει ακόμα η κίτρινη έρημο το καλοκαίρι
κύματα της άμμου φεύγοντας ως τον τελευταίο κύκλο
ένας ρυθμός τυμπάνου αλύπητος ατέλειωτος
μάτια φλογισμένα βουλιάζοντας μέσα στον ήλιο
χέρια με φερσίματα πουλιών χαράζοντας τον ουρανό
χαιρετώντας στίχους νεκρών σε στάση προσοχής
χαμένα σ'ένα σημείο που δεν τ'ορίζω και με κυβερνά·
τα χέρια σου γγίζοντας το ελεύθερο κύμα.

Φθινόπωρο, 1936


Γιάννης Τσαρούχης, Οι τέσσερις εποχές. 1969.



Γιάννης Τσαρούχης, Φθινόπωρο και Χειμώνας. 1969. Λεπτομέρεια από τον πίνακα "Οι τέσσερις εποχές".


http://www.elniplex.com/οι-τέσσερις-εποχές-του-γιάννη-τσαρούχ
https://www.wikiart.org/en/william-merritt-chase/end-of-the-season-sun
https://www.wikiart.org/en/thomas-pollock-anshutz/man-and-woman-on-the-beach-1893
http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=1&text_id=1781
↧
↧

To Φθινόπωρο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη και πίνακες του Isaac Levitan

September 28, 2017, 1:00 pm
$
0
0
Του Φθινοπώρου. Μαρία Πολυδούρη και Isaac Levitan

  Ήρθε για τα καλά το Φθινόπωρο. Νομίζω πως δεν μπορούμε πια να παρατείνουμε τις μέρες του Καλοκαιριού. Ας αποδεχθούμε ότι ήρθε του "Φθινοπώρου η Ώρα"με δύο σονέττα μίας "Φθινοπωρινής"ποιήτριας, της Μαρίας Πολυδούρη, που προέρχονται από τη συλλογή "Οι τρίλλιες που σβήνουν".    
Η μελαγχολική διάθεση και η συμβολική ταύτιση της ψυχικής κατάστασης με την εποχή του Φθινοπώρου, ο αναβλύζων λυρισμός, η σχεδόν θρησκευτική λατρεία της φύσης και εν τέλει ο νεορομαντισμός της ποιήτριας, μου θύμισαν τα φθινοπωρινά τοπία του Ρωσοεβραίου ρομαντικού ζωγράφου Ιsaac Levitan (1860-1900). 

                                        Isaac Levitan, Φθινοπωρινές ημέρες. Sokolniki. 1879.

Μαρία Πολυδούρη, Αφιέρωση



Φίλε, τοῦ φθινοπώρου ἦρθεν ἡ Ὥρα
στὴν πόρτα μου ἔξω. Κίτρινο φορεῖ
στεφάνι ἀπὸ μυρτιά. Στὰ νικηφόρα
χέρια της μία κιθάρα θλιβερή,



Κιθάρα παλαιϊκὴ ποὺ κλεῖ πληθώρα
μέσα της ἤχους καὶ ἤχους. Ἱερὴ
κοιτίδα. Κάθε πόνος, κάθε γνώρα
ποὺ ἦταν γλυκιὰ καὶ γίνηκε πικρή,



Ἦχος μέσ᾿ στὴν καρδιά της ἀποστάζει.
Φίλε, τοῦ φθινοπώρου ἡ Ὥρα ἐκεῖ
στὴν πόρτα μου ἦρθε δίχως νὰ διστάζη



Καὶ τὸ κιθάρισμά της πότε πότε
σὰ νἄτανε ἡ φωνή σου ἡ μυστικὴ
τοὺς στίχους σου ποὺ μοῦ τραγούδαες τότε.

Isaac Levitan, Φθινοπωρινό τοπίο. Κ. 1880.

...

Μαρία Πολυδούρη, Τοῦ φθινοπώρου ἡ Ὥρα



Τοῦ φθινοπώρου ἡ Ὥρα ἔχει καθήσει
στὴν πόρτα μου. Τὸ βλέμμα της ὑγρὸ
γεμάτο ἀπὸ τὸ ἀπόκοσμο μεθύσι,
πλανιέται σὲ ἀσφοδέλων τὸν ἀγρό.



Τί σκέψη στὴ ματιά της νἄχῃ ἀνθίσει,
τί ὀνειροπόλημα λυπητερό;
Στὴν ὄψη της σκιὲς ἔχουν μαδήσει
Κ᾿ εἶνε τὸ στόμα της τόσο πικρό...



Μὰ ὅταν κατέβη τὸ γαλήνιο βράδι
θὰ μὲ καλέση ἀμίλητα, γλυκά,
νὰ τὴν ἀκολουθήσω στὸ σκοτάδι.



Τὸ βῆμα της βουβὸ καὶ βέβαιο θἆναι,
μὰ ἡ πίστη μου θερμή, πὼς μυστικὰ
τὰ βήματά μου σένα ἀκολουθᾶνε.

Από τη συλλογή "Οι τρίλλιες που σβήνουν"

↧

Το Φθινόπωρο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ναπολέων Λαπαθιώτης και Robert Louis Reid

September 30, 2017, 1:39 pm
$
0
0
Ένα Φθινοπωρινό ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και 
Φθινοπωρινοί πίνακες του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή Robert Lewis Reid

Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινό τοπίο στη Νέα Αγγλία με εκκλησία. 1889. Ιδιωτική Συλλογή.

Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινόπωρο. Ιδιωτική Συλλογή.

Ναπολέων Λαπαθιώτης, Πόθος


Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσον καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές, βαριές σου στάλες·
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις προάλλες...

Τα καλοκαίρια μ'έψησαν, και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζιοι:
απόψε μου ποθεί η καρδιά, πότε να ρθή, μες στα κλαριά,
ο θείος βοριάς και το χαλάζι!

Τότε, γερτός κι εγώ, ξανά, μες στα μουγκά τα δειλινά,
θ'αναπολώ γλυκά, –ποιός ξέρει-,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι...


Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινό τοπίο. Ιδιωτική Συλλογή.


Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινή Λιακάδα. Ιδιωτική Συλλογή.


http://www.sarantakos.com/liter/lapathiotis/poqos.html
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/napolewn_lapa8iwths_poems.htm#ΠΟΘΟΣ
https://www.the-athenaeum.org/art/list.php?m=a&s=tu&aid=1109
↧

Οκτώβριος. Ένα ποίημα της Ρένας Καρθαίου

October 1, 2017, 8:54 am
$
0
0
Ρένα Καρθαίου, Οκτώβριος

   Η "παράταση"του Καλοκαιριού που μας προσφέρει ο μήνας Σεπτέμβριος έληξε για ακόμη μία χρονιά. Με το τέλος του Σεπτεμβρίου, αποχαιρετούμε οριστικά για ακόμη χρονιά το Καλοκαίρι.   Ο καθαρά "φθινοπωρινός"μήνας Οκτώβριος είναι εδώ...H πρώτη ημέρα του Οκτωβρίου πορεύεται προς το τέλος της...

Winslow Homer (1836-1910), Μία ημέρα του Οκτωβρίου. 1889. The Clark Art Institute Museum.

   Ας τον υποδεχθούμε, λοιπόν,  με το ομώνυμο τρυφερό "παιδικό"ποιηματάκι της Ρένας
Καρθαίου.

Ρένα Καρθαίου, Οκτώβριος 

Τα χαλκώματα  αγοράζει 
και τα φύλλα όλα σκεπάζει .

Με το σάκο του στον ώμο 
τριγυρίζει μες στο δρόμο . 

Όπου ο Οκτώβρης κι αν αγγίζει 
το τοπίο κοκκινίζει . 

Ως και τ’ Αη – Δημήτρη το άτι 
από μπρούτζο ένα κομμάτι .

Στα χρυσάνθεμα πατάει , 
βρέχει , αστράφτει όπου περνάει . 

Με την πρώτη ανατριχίλα 
πέφτουν χάλκινα τα φύλλα 

James Tissot, Οκτώβριος. 1877. Μουσείο Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ.

↧
Viewing all 472 articles
Browse latest View live
Search
<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>