Η σιωπή του έρωτα στην εξοχή.
Ο Jules Bastien Lepage (1848-1884) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους της τελευταίας περιόδου του ρεαλισμού και της πρώτης φάσης του νατουραλισμού. Γόνος αγροτικής οικογένειας αμπελουργών απεικονίζει με "ποιητικό"ρεαλισμό στιγμιότυπα της γαλλικής αγροτικής υπαίθρου και ζωής, μεταφέροντας προσωπικά βιώματα και εμπειρίες από τη ζωή του στην επαρχία.
Επιλέγω τον παρακάτω πίνακα που αναπαριστά μία τρυφερή ερωτική σκηνή στο χωριό. Συνάντηση δύο ερωτευμένων κάπου απόμερα. Aνάμεσά τους, τους συνδέει και τους διαχωρίζει ταυτόχρονα, ο φράκτης του κήπου. Ο νεαρός έχει σκύψει ελαφρά προς το μέρος της και της μιλά με πάθος. Βλέπουμε μόνο το δικό του σοβαρό πρόσωπο. Εκείνη έχει γυρισμένη την πλάτη της προς τους θεατές, κρατά ένα λουλούδι και τον ακούει σιωπηλή με συστολή. Στο βάθος τα σπίτια και η εκκλησία του χωριού.
Jules Bastien Lepage (1848-1884), Ό έρωτας στο χωριό. 1882. Κρατικό Μουσείο του Πούσκιν. Μόσχα. Ένα υπέροχο λυρικό στιγμιότυπο μίας ερωτικής στιγμής. Η ερωτική συνάντηση δύο νέων ανθρώπων στη φύση. Τον ακούει σιωπηλή, κρατώντας ένα λουλούδι. Υπέροχες λεπτομέρειες: η έκφραση του προσώπου, τα χέρια και η κλίση του σώματος του νεαρού άντρα, οι πλεξίδες και τα ρούχα της κοπέλας, το μικρό άνθος που κρατά.
Ο πίνακας αυτός αγαπήθηκε πολύ από τους Ρώσους ζωγράφους στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, όπως ο Ρώσος συμβολιστής ζωγράφος Mikhail Nestorov (1842-1962).
Mikhail Nestorov (1842-1962), Ζευγάρι στον ποταμό Βόλγα. 1905. Σιωπηλοί και οι δύο της, ένα σούρουπο στο Βόλγα ποταμό. Εκείνη καθισμένη, κοιτάζει ένα λουλούδι που κρατά. Εκείνος όρθιος ατενίζει πέρα μακριά στο ποτάμι.
Mikhail Nestorov (1842-1862), Ερωτική αρμονία. Δύο χορδές. 1905. Κρατικό Μουσείο του Nizhny Novgorod. Σαν δύο χορδές οι ερωτευμένοι στην άκρη της λίμνης κοιτάζουν σιωπηλα ...στη λίμνη ένα ζευγάρι κύκνων... Ο πίνακας είναι χαρακτηριστικό δείγμα του ρωσικού συμβολισμού και art nouveau.
Oscar Wilde, Η σιωπή του Έρωτα
Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια
Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή
Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν σου έδωσα, τραγούδια που δεν σου είπα...