Φθινόπωρο
Πορευόμαστε στο Φθινόπωρο. Αρνιέμαι ακόμα να φορέσω μάλλινα...Οι μέρες μικραίνουν, όμως παραμένουν ακόμα γλυκές...τα φύλλα έχουν αρχίσει να πέφτουν... Πάντα αυτή την εποχή πέφτουν...Θυμάμαι το τρυφερό ποίημα ενός ποιητή από τη Θεσσαλονίκη, του Γιάννη Καρατζόγλου...Και βέβαια τα φθινοπωρινά τοπία του Ρώσου Isaac Levitan (1860-1900) ταιριάζουν με τη μελαγχολική διάθεση του ποιητικού υποκείμενου...
Isaak Levitan, Φθινοπωρινά φύλλα. 1879. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.
Γιάννης Καρατζόγλου, Φθινόπωρο
Φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν.
Δηλαδή, πάντα τα φύλλα πέφτανε τούτη την εποχή,
οι μέρες μικρές, το φως λιγοστεύει, πρωί σκοτάδι ακόμη,
αρνιέσαι να φορέσεις μάλλινα, ελπίζεις σε μέρες γλυκές,
αλλά, φθινόπωρο. Τα φύλλα πάντα πέφτουν.
Αδήριτα φθινόπωρο. Κι αν δεν το λέγανε οι όψεις και τα χρώματα
το λέει το βάσανο της καθημερινής επιστροφής στα περασμένα
τους μίτους που πας να διασώσεις κι αυτοί ξεφτίζουν βαθμιαία
πέφτοντας με τις γκρι βροχές σε λασπωμένες μνήμες.
Φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν. Σαπίζουνε τα φύλλα
στις μακρινές αλέες των βόρειων πόλεων που συνήθισες
κι ένας κρύος αέρας τα παρασέρνει στα χαντάκια.
Φθινοπωριάζει. Η λέξη αγάπη σε έκπτωση.
Το μόνο μέλλον σου, χειμώνας.
Από τη συλλογή "Αποτελέσματα χρήσεως" (2006).
Ιsaac Levitan, Φθινοπωρινό τοπίο με ποτάμι. 1895.
Isaak Levitan, Φθινοπωρινό τοπίο με εκκλησία. 1895.
Isaac Levitan, Φθινόπωρο. Δρόμο προς το χωριό. 1877. Πινακοθήκη Tretyakov. Mόσχα.
Isaac Levitan, Φθινόπωρο. 1889.
Ιsaac Levitan, Φθινόπωρο στο δάσος. 1894.