Ένα ποίημα του Γεώργιου Βιζυηνού για τη μητέρα
![]()
Νικόλαος Γύζης (1842-1901), μάνα με παιδί.
Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν κυρίως ως πεζογράφο και είναι πράγματι ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της νεοελληνικής λογοτεχνίας, εισηγητής του ηθογραφικού και ρεαλιστικού ψυχογραφικού διηγήματος. Τον αγαπώ πολύ για τα εξαιρετικά κείμενά του, αλλά και για τη θλιμμένη, μοναχική ζωή του. Μιλάω για τον Γεώργιο Βιζυηνό (1849-1896). Σήμερα θυμήθηκα ένα τρυφερό παιδικό ποίημα που μαθαίνουμε στο δημοτικό. Ένα ποίημα για τη μητέρα, με την οποία ο ποιητής ήταν βαθύτατα συνδεδεμένος.
Πλαισιώνω το ποίημα με αντιπροσωπευτικούς πίνακες των γνωστών ζωγράφων της νεοελληνικής τέχνης, Ν. Λύτρα, Ν. Γύζη, Γ. Ιακωβίδη, οι οποίοι, όπως και ο Βιζυηνός, διακρίνονται για τον ψυχογραφικό ρεαλισμό και τα ηθογραφικά θέματα.
Πλαισιώνω το ποίημα με αντιπροσωπευτικούς πίνακες των γνωστών ζωγράφων της νεοελληνικής τέχνης, Ν. Λύτρα, Ν. Γύζη, Γ. Ιακωβίδη, οι οποίοι, όπως και ο Βιζυηνός, διακρίνονται για τον ψυχογραφικό ρεαλισμό και τα ηθογραφικά θέματα.
Έμεινε ορφανός σε ηλικία έξι ετών και συνδέθηκε στενά με τη μητέρα του, από την αγκαλιά της οποίας έφυγε γρήγορα μακριά...Ξενιτεύτηκε από μικρή ηλικία για να σπουδάσει και δεν επέστρεψε στην πατρίδα του. Τα κείμενά του χαρακτηρίζονται από έντονη νοσταλγία για τη χαμένη παιδική του ηλικία, το χωριό του, τη μητέρα και τα συγγενικά του πρόσωπα. Οι τίτλοι κάποιων από τα πιο γνωστά διηγήματά του είναι ενδεικτικοί. "To αμάρτημα της μητρός μου", "Ποίος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου", ενώ "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον"αναφέρεται στον αγαπημένο του παππού...
Η μητέρα
Πώς να πειράξω τη μητέρα
να κάμω να μου λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα,
για το καλό μου προσπαθεί;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της
με είχε βρεφος απαλό,
μ'εκαθισε στα γόνατά της
και μ'έμαθε για να μιλώ..
για το καλό μου προσπαθεί;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της
με είχε βρεφος απαλό,
μ'εκαθισε στα γόνατά της
και μ'έμαθε για να μιλώ..
Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904), μητέρα με παιδί. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα.
Γεώργιος Ιακωβίδης (1853-1932), Μητρική στοργή.
Γεώργιος Ιακωβίδης (1853-1932), Στην αγκαλιά της μητέρας. Τρία παιδιά με τη μητέρα τους. Το μωρό στην αγκαλιά κοιμάται μακάρια, το κοριτσάκι την φιλάει και το αγοράκι ζητά και αυτό αγκαλιά.
Αυτή με τρεφει και με ντύνει
όλο το χρόνο που γυρνάκαι διπλα στη μικρή μου κλίνη,
σαν αρρωστήσω , ξαγρυπνά.
Αυτή, σαν πέσω και χτυπήσω,
φιλά, να γιάνει, την πληγή
αυτή τι πρέπει να αφήσω
και τι να κάμω, μ'οδηγεί.
Πώς το 'λοιπόν τέτοια μητέρα
να κάμω να μου λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα,
για το καλό μου προσπαθεί;
Γεώργιος Ιακωβίδης (1853-1932), μητέρα και παιδί.