Ανθισμένη Αμυγδαλιά
Έχω ξεχάσει ότι είναι ακόμα Άνοιξη...ότι βρισκόμαστε στην "καρδιά"της Άνοιξης. Οι αμυγδαλιές, όπως και άλλα δένδρα, έχουν ανθίσει εδώ και εβδομάδες...
Δύο πίνακες και δύο ποιήματα με αμυγδαλιές...
Ο Βρεττανός ζωγράφος της Βικτωριανής εποχής Henry Ryland (1856-1924) ζωγραφίζει μία γλυκιά κοπέλα σε νεοκλασικό πλαίσιο να κρατά και κοιτάζει τρυφερά ένα κλαδί ανθισμένης αμυγδαλιας.
Henry Ryland, Άνθος αμυγδαλιάς. Γύρω στα 1890. Οι επιδρασεις του νεοκλασικισμού του S. L. Tadema και η ατμόσφαιρα των Προραφαηλιτών είναι εμφανείς
Ένα τρυφερό λυρικό ποίημα του Καρυωτάκη που αντανακλά γλυκιά θλίψη και εκφράζει νοσταλγία για το αγαπημένο πρόσωπο που έχει χαθεί. Το εγώ (ποιητικό υποκείμενο) εξομολογείται τον έρωτά του σε μία γυναίκα που έχει πεθάνει... Η ευαίσθητη και ευάλωτη αμυγδαλιά γίνεται σύμβολο της γυναικείας μορφής, του ερωτικού αντικείμενου πάθους του ποιητή.
Κ. Καρυωτάκη, Μυγδαλιά
Κι ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.
Εχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν'έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει·
μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου δώσει.
κι είν'έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει·
μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου δώσει.
Κι αλίμονό μου! εγώ της έχω αγάπη τόση...
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.
Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει·
όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα
και τα κλαράκια της θε ν'απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου δώσει
όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα
και τα κλαράκια της θε ν'απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου δώσει
Κι όμως εγώ ο φτωχός της είχ'αγάπη τόση...
Κ. Δ. Καρυωτάκης, Oπόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων (1919)
΄Ενα ακόμα ποίημα-του Νικηφόρου Βρεττάκου) με χαρούμενη ατμόσφαιρα και αισιόδοξη διάθεση. Η γυναικεία μορφή του ερωτικού αντικειμένου ταυτίζεται με το ανθισμένο δέντρο, την αμυγδαλιά.
Νικηφόρος Βρεττάκος, μια μυγδαλιά και δίπλα της εσύ
Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.
Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
ὅλες τὶς στέρνες τ'οὐρανοῦ
νὰ στὶς γιομίσω.
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.
Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
ὅλες τὶς στέρνες τ'οὐρανοῦ
νὰ στὶς γιομίσω.
Henry Ryland, Primavera (Άνοιξη). Με φόντο μία ανθισμένη αμυγδαλιά η γυναίκα δείχνει σε περισυλλογή. Τι να σκέφτεται, άραγε;