Quantcast
Channel: Άννα Αγγελοπούλου
Viewing all 472 articles
Browse latest View live

Θεοφάνεια και Αγιασμός των Υδάτων στη Θεσσαλονίκη. Παλιές φωτογραφίες και κάρτες

$
0
0
Τα Θεοφάνεια στην παλιά Θεσσαλονίκη

   Θεοφάνεια σήμερα! Η ημέρα του Αγιασμού των Υδάτων. Για αυτό, κάποιες παλιές φωτογραφίες και κάρτες των αρχών του 20ού αιώνα με σκηνές από τον Αγιασμό των Υδάτων της παλιάς Θεσσαλονίκης.

Ημέρα Θεοφανείων στη Θεσσαλονίκη. Έχουν πέσει στη θάλασσα, στα κρύα νερά του Θερμαϊκού για να αναζητήσουν τον Σταυρό. Γύρω τους βάρκες πλήρεις θεατών.


 Ημέρα των Θεοφανείων στη Θεσσαλονίκη. 1916. Ο  Μεγάλος (Α Παγκόσμιος) Πόλεμος έχει ξεκινήσει (από το 1914) και ο Εθνικός Διχασμός για το ελληνικό κράτος. Η Θεσσαλονίκη θα γίνει έδρα των συμμαχικών στρατευμάτων της Entente και κέντρο του Μακεδονικού Μετώπου. Είναι επίσης το κέντρο της κυβέρνησης της Εθνικής Άμυνας του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ημέρα Θεοφανείων στη Θεσσαλονίκη. 1917. Ανάμεσα στους ιερωμένους ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

   Τα στιγμιότυπα από τον εορτασμό του Αγιασμού των Υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων γίνονται εικόνες των καρτ ποστάλ που έστελναν οι στρατιώτες των συμμαχικών στρατευμάτων στα αγαπημένα τους πρόσωπα με χαιρετίσματα από τη Θεσσαλονίκη.

Κάρτα με  σκηνή από τον Αγιασμό των Υδάτων στη Θεσσαλονίκη. Απεικονίζει σκηνή μετά το 1912 και την ένωση της πόλης με την Ελλάδα, γιατί οι βάρκες και τα καράβια φέρουν την ελληνική σημαία.

Επιχρωματισμένη κάρτα με την ίδια σκηνή από τον Αγιασμό των Υδάτων στη Θεσσαλονίκη. 

Κάρτα με σκηνή από τον Αγιασμό των Υδάτων στη Θεσσαλονίκη. Φέρει σφραγίδα και ελληνικό γραμματόσημο με χρονολογία 1918.

…και δύο παλιές φωτογραφίες με σκηνές από τον Αγιασμό των Υδάτων στην πόλη που ζω το τελευταίο διάστημα, στην Ξάνθη. Από το 1900 ο Αγιασμός των Υδάτων γίνεται στο ίδιο σημείο στη γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου.

Πλήθος πάνω και κάτω από τη γέφυρα παρακολουθεί την τελετή. Στο βάθος διακρίνονται τα σπίτια της παλιάς πόλης.


http://culture.thessaloniki.gr/gr/streets.asp?page=3
http://www.thetoc.gr/politismos/article/theofaneia-sti-thessaloniki-mias-allis-epoxis
http://culture.thessaloniki.gr/gr/figures.asp?page=3
http://www.xanthipress.gr/theofania-apo-to-1900-mexri-simera-sto-idio-simio-stin-xanthi/

Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. Έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco)

$
0
0
Έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου για τον Αγ. Ιωάννη

Είναι προσωπογραφίες δύο ιερών προσώπων δια χειρός ενός μεγάλου καλλιτέχνη, του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (του επονομαζόμενου El Greco). Aπεικονίζουν τον προφήτη Άγιο Ιωάννη Πρόδρομο ή Βαπτιστή και τον μαθητή και Απόστολο του Χριστού, Άγ. Ιωάννη τον Ευαγγελιστή.

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), O Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. 1578. Καθρεδικός Ναός του Τολέδο.

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), O Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Γύρω στα 1600. Μουσείο Καλών Τεχνών του Σαν Φραντσίσκο. Ο υπέροχος ουρανός με τα παλλόμενα σύννεφα και η σοβαρότητα της μορφής εντείνουν την υποβλητική ατμόσφαιρα της σκηνής.

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), Το όραμα του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή, γνωστό και ως η πέμπτη σφραγίδα της Αποκάλυψης. 1609-1614. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Ν. Υόρκης. Ένα εμβληματικό έργο του Θεοτοκόπουλου, πραγματικά μοντέρνο και πρωτοποριακό για την εποχή του, αφού απεικονίζει γυμνές μορφές. Από τη δραματική κίνηση των μορφών επηρεάστηκε ο Πάμπλο Πικάσο για ένα επίσης εμβληματικό έργο, τις Δεσποινίδες της Αβινιόν.

Pablo Picasso, Οι δεσποινίδες της Αβινιόν. 1907. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Ν. Υόρκης.

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), O Απόστολος Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. Γύρω στα 1605. Μουσείο Πράδο. Μαδρίτη. Γλυκύτατη και σχεδόν αισθαντική η μορφή του αγαπημένου μαθητή του Χριστού. Η εκφραστική κίνηση του δακτύλων του χεριού είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του Θεοτοκόπουλου.


Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), O Απόστολος Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. 1610-1614. Μουσείο El Greco στο Τολέδο. 

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), O Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και  O  Απόστολος Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. 1605-1610. Απεικόνιση και των δύο αγίων με φόντο τον δραματικό ουρανό του Θεοτοκόπουλου.

Περίπατος στα χιόνια. Πίνακες της Γαλλίδας ζωγράφου Louise Abbéma

$
0
0

Περίπατος στα χιόνια

Επειδή σε κάποιους/ες δόθηκε η ευκαιρία μέσα στις γιορτές να περπατήσουν στο χιόνι, αν και η σημερινή ημέρα είναι ηλιόλουστη και φωτεινή, ιδού τρία εικόνες με χειμερινά-χιονισμένα στιγμιότυπα της Γαλλίδας ζωγράφου Louise Abbéma (1853 ή 1858-1927), η οποία συνήθιζε να απεικονίζει κομψές κυρίες της Μπέλ Επόκ. 

Louise Abbéma (1853 ή 1858-1927), Ένας χειμωνιάτικος περίπατος. Ιδιωτική Συλλογή. Κάνει βόλτα σ'ένα παραμυθένιο χιονισμένο τοπίο, φορώντας ένα κομψότατο παλτό.

Louise Abbéma (1853 ή 1858-1927), Χειμωνιάτικος περίπατος μίας κομψής γυναίκας. Θεωρείται ότι είναι η διάσημη ηθοποιός Σάρα Μπαρνάρ. Ιδιωτική Συλλογή. Μία γυναικεία οπτασία στο χιόνι...

Louise Abbéma (1853 ή 1858-1927), Το μαντώ από γούνα βίδρας. Ιδιωτική Συλλογή. Στο χιόνι με γούνινο παλτό...


Louise Abbéma (1853 ή 1858-1927), Προσωπογραφία της Σάρας Μπερνάρ με ενδυμασία περιπάτου. 1876. Ιδιωτική Συλλογή. Το κομψότατο ένδυμα πρωταγωνιστεί….


   Η Louise Abbéma (1853 ή 1858-1927) ήταν στενή φίλη της Γαλλίδας ηθοποιού Σάρας Μπαρνάρ και έγινε γνωστή στους καλλιτεχνικούς κύκλους της γαλλικής πρωτεύουσας με τον παραπάνω πίνακα που ήταν προσωπογραφία της Σάρας Μπερνάρ.


Η Louise Abbéma στο εργαστήριο της σε φωτογραφία του 1914. Εκκεντρική και φεμινίστρια καλλιτέχνης. Ήταν ζωγράφος, γλύπτρια, σχεδιάστρια και εικονογράφος σε διάφορα περιοδικά.


Victor Gabriel Gilbert, Η Γέφυρα Nuit. 1890-1895. Ιδιωτική Συλλογή.

   Δεν έκαναν όμως όλες οι Γαλλίδες περιπάτους ντυμένες με γούνινα παλτό. Την ίδια εποχή υπήρχαν Γάλλοι καλλιτέχνες που ζωγράφιζαν ρεαλιστικές εικόνες και σκηνές με εργαζόμενες γυναίκες στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας.


Τα φτωχά παιδιά των δρόμων μπροστά σε βιτρίνες παιχνιδιών. Εικόνες φτώχειας και παιδικής εργασίας από πίνακες ζωγραφικής και παλιές φωτογραφίες της Βικτωριανής εποχής

$
0
0
Η φτώχεια και η παιδική εργασία στη ζωγραφική. Εικόνες με φτωχά παιδιά των δρόμων 

    Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανείων έχουν πια τελειώσει…Μαζεύουμε τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τακτοποιούμε τα δώρα που μας χάρισαν…Σκέφτομαι, όμως, τα παιδιά που δεν πέρασαν εορταστικά αυτές τις ημέρες, που δεν έλαβαν δώρα και που δεν χάρηκαν τη θαλπωρή της οικογένειας γύρω από το τραπέζι των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
   Για αυτό, μία ανάρτηση με πίνακες από τη Βικτωριανή και Μεταβικτωριανή εποχή (19ος αιώνας-αρχές του 20ού αιώνα) που απεικονίζουν σκηνές και στιγμιότυπα με φτωχά παιδιά του Λονδίνου. Σκηνές που θυμίζουν τα κείμενα του Βρεττανού συγγραφέα Κ. Ντίκενς, ο οποίος έζησε την ίδια εποχή.
    Δεν γιόρταζαν όλοι με χαρά τα Χριστούγεννα όπως δείχνουν οι πίνακες που ακολουθούν.

Viggo Johanson, Χαρούμενα Χριστούγεννα γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ή η Άγια Νύχτα. 1891. Τα πεινασμένα παιδιά των δρόμων του Λονδίνου ονειρεύονταν ένα τέτοιο χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Albert Chevallier Tayler, Χριστουγεννιάτικο δέντρο. 1911.

    Στο Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής και της βιομηχανικής επανάστασης υπήρχαν οι πλούσιοι και οι φτωχοί…και οι φτωχοί ήταν ασφαλώς πολύ περισσότεροι.

William Powell Frith, Πλούτος και φτώχεια. 1888. Ιδιωτική Συλλογή. Σ'ένα δρόμο του Λονδίνου δύο παράλληλοι κόσμοι συναντώνται. Στην αριστερή πλευρά του πίνακα απεικονίζεται μία σκηνή με τους πλούσιους και στη δεξιά μία σκηνή με τους φτωχούς.

Ο Βρεττανός ζωγράφος Augustus Edwin Mulready (1844-1904) έχει ζωγραφίσει μεγάλο αριθμό έργων που απεικονίζουν σκηνές με φτωχά παιδιά στους δρόμους του Λονδίνου (βλ. και http://annagelopoulou.blogspot.gr/2014/05/augustus-edwin-mulready.html). Οι περισσότεροι πίνακες βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.

Augustus Edwing Mulready, Το κατάστημα με τις κούκλες. 1873. Η μικρούλα έχει αφήσει το καλάθι με την πραμάτειά της και κοιτάζει τις κούκλες στη βιτρίνα. Θα ήθελε δώρο για τα Χριστούγεννα μία κούκλα.

Augustus Edwing Mulready, Έξω στο κρύο.  

   Παιδιά βιοπαλαιστές των δρόμων του Λονδίνου προσπαθούν να δουν από τα φωτισμένα παράθυρα των ζεστών σπιτιών. Κάνει κρύο και θα ήθελαν να βρίσκονται σ'ένα ζεστό δωμάτιο.

Augustus Edwing Mulready, Οι μικροί κατάσκοποι. 1886.

Thomas Kennington, Το κατάστημα παιχνιδιών. 1891. Ο Kennington ζωγραφίζει μία ομάδα παιδιών να κοιτάζουν τη βιτρίνα ενός καταστήματος παιχνιδιών. Άραγε θα τους χαρίσει κάποιος ένα δώρο, έστω και μικρό;

Timoleon Lobrichon (1831-1914), H βιτρίνα του καταστήματος παιχνιδιών. Ένα συγκινητικό στιγμιότυπο. Προσωπάκια και χεράκια μικρών και μεγαλύτερων παιδιών, κολλημένα στο τζάμι της βιτρίνας ενός καταστήματος παιχνιδιών.

Κατάστημα παιχνιδιών της Βικτωριανής εποχής. Ο πατέρας και η μητέρα έχουν την οικονομική ευχέρεια να αγοράσουν δώρα για τα παιδιά τους. Πολλοί γονείς, όμως, δεν είχαν δυνατότητα για δώρα...

Ηenri Jules Jean Jeoffroy (1853-1924), Η βιτρίνα. Κοιτάζουν τα παιχνίδια…Άραγε, θα αποκτήσουν κάποιο από αυτά;

   Ο Augustus Edwing Mulready έχει ζωγραφίσει πολλές σκηνές με μικρά παιδιά-βιοπαλαιστές στους δρόμους του Λονδίνου. Η παιδική εργασία δεν ήταν απαγορευμένη. Παιδιά και έφηβοι-αγόρια και κορίτσια-πολλές φορές ξυπόλητα προσπαθούσαν να κερδίσουν λιγοστά χρήματα, πουλώντας λουλούδια, εφημερίδες και διάφορα μικροπράγματα, παίζοντας μουσική, καθαρίζοντας δρόμους και καμινάδες…Πολλές φορές το πεζοδρόμιο ήταν το σπίτι τους.

Augustus Edwing Mulready,  Οι μικρές πωλήτριες λουλουδιών. 1887.

Augustus Edwing Mulready,  Χωρίς φροντίδα. 1871. "Ο θρίαμβος του Χριστιανισμού"γράφει η επιγραφή στον τοίχο.

Augustus Edwing Mulready,  Θυμήσου τις χαρές που έχουν περάσει. 1873. Δύο βιοπαλαιστές βλέπουν μία αφίσα που διαφημίζει χριστουγεννιάτικα θεάματα. Χιονίζει και κάνει κρύο.

Augustus Edwing Mulready,  Η μικρή πωλήτρια λουλουδιών. 1873.

Augustus Edwing Mulready,  Περιπλανώμενοι μουσικοί. 1876.

Augustus Edwing Mulready,  Από το πρωί έως το βράδυ. 1889.

 Augustus Edwing Mulready,  Μία πωλήτρια λουλουδιών. 1885.

Augustus Edwing Mulready,  Σκηνή του δρόμου. 1900.

Augustus Edwing Mulready,  Κοπέλα που πουλά λουλούδια στο χιόνι.

Τα πεινασμένα παιδάκια μοιράζονται το λιγοστό φαγητό τους…

Augustus Edwing Mulready,  Μοιρασιά μίας φλούδας. 1871. Μουσεία του Sheffield.

Augustus Edwing Mulready,  Ταΐζοντας τα πουλιά. 1882.

Augustus Edwing Mulready,  Το πληγωμένο πουλάκι. 1900-1901.

Augustus Edwing Mulready,  Η γωνία στο Drury Lane. 1888.  Διάφοροι βιοπαλαιστές έχουν σταθεί στη γωνιά του δρόμου. Κορίτσια που πωλούν λουλούδια, ένα αγόρι με το κασελάκι του λούστρου, ένα αγόρι με εφημερίδες...

Augustus Edwing Mulready, Δρόμοι του Λονδίνου. Πλούσιοι και φτωχοί. Πεζοδρόμιο και χαντάκι. Οι παράλληλοι κόσμοι συναντώνται τυχαία στο δρόμο...

Augustus Edwing Mulready,  Ο καλός μας ξάδελφος. Κάνουν περίπατο, έχοντας στη μέση τον ξάδελφό τους που κρατά ένα σκυλάκι. Στην άκρη του δρόμου ένα κοριτσάκι, που πουλά λουλούδια, δεν προσελκύει την προσοχή της χαρούμενης παρέας. 

William Benjamin Frith, Οδοκαθαριστής με πλούσια κυρία. 1858. Μουσείο της πόλης του Λονδίνου.

Ο Frith ζωγραφίζει το ίδιο θέμα σε δύο παραλλαγές. Μία καλοντυμένη κυρία και ένα ξυπόλητο παιδί του δρόμου με σκούπα. Τα παιδιά-οδοκαθαριστές καθάριζαν τα σημεία του δρόμου ή του πεζοδρομίου που θα πατούσαν τα παπούτσια των  κομψών κυριών. Οι δρόμοι του Λονδίνου ήταν βρώμικοι κυρίως από τα άλογα των αμαξιών.

William Benjamin Frith, Οδοκαθαριστής με πλούσια κυρία. 1893. Mουσείο της Κυβέρνησης. Λονδίνο.

    Δύο συγκινητικοί πίνακες του Thomas Benjamin Kennington που αποτυπώνουν σκηνές φτώχειας στους δρόμους του Λονδίνου. Θλιμμένα πρόσωπα, κουρασμένα και εξουθενωμένα...

Thomas Benjamin Kennington, Το ματσάκι της φτώχειας. 1891. Μουσείο Foudling. Λονδίνο.

Thomas Benjamin Kennington, Τα ορφανά. 1885. Πινακοθήκη Βρεττανική Tate. Λονδίνο.

   Η επιλογή από φωτογραφίες με στιγμιότυπα από τους δρόμους του Λονδίνου της Βικτωριανής εποχής αποδεικνύουν το ρεαλισμό των ζωγραφικών απεικονίσεων. Πολλές από τις φωτογραφίες θυμίζουν τις εικόνες που είδαμε στους παραπάνω πίνακες. 

Παιδί που καθαρίζει τις καμινάδες. Μουτζουρωμένο πρόσωπο και πόδια χωρίς παπούτσια.

Ανατολικό Λονδίνο. 1912. Το Ανατολικό Λονδίνο ήταν η φτωχότερη περιοχή του αγγλικής πρωτεύουσας. Στους βρώμικους δρόμους του κυκλοφορούσαν ρακένδυτα ξυπόλητα πεινασμένα παιδιά...

Μπροστά σε βιτρίνα παιχνιδιών. 1914. Κοιτάζει αυτά που δεν πρόκειται να αποκτήσει...

Παιδιά μπροστά από Χριστουγεννιάτικη βιτρίνα παιχνιδιών.

Φτωχά παιδιά σε δρόμο (πεζοδρόμιο) του Λονδίνου.

Φτωχοί του Λονδίνου. 1890.

Φτωχό κοριτσάκι. 1900. Είναι ξυπόλητο.

Φτωχά αγόρια του δρόμου. Κάποια από αυτά είναι ξυπόλητα.

Φτωχά παιδιά σε πεζοδρόμια του Λονδίνου. 1914.

Φτωχά ρακένδυτα ξυπόλητα και βρώμικα παιδιά στο δρόμο.

Φτωχά παιδιά στο πεζοδρόμιο.

Κοπέλες που πωλούν λουλούδια στο Covent Garden του Λονδίνου. 1877.


Φτωχές συνοικίες του Λονδίνου. 1890. Εδώ διαδραματίζονταν τα έργα του Ντίκενς.

Σκηνή δρόμου από φτωχογειτονιά του Λονδίνου. 1901. Στις γειτονιές αυτές οι πλούσιοι δεν θα συναντηθούν με τους φτωχούς, γιατί ποτέ δεν θα περάσουν από εκεί...

oldenagepaintings.blogspot.gr/2010/09/childhood-and-child-labour-in-british.html
https://gr.pinterest.com/bettyarmenaki/poverty-and-hardship-in-victorian-london/
https://gr.pinterest.com/lindentreethomp/victorian-poverty/
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2897562/When-poverty-meant-poverty-Impoverished-Victorians-revealed-photographs-workhouse-residents-eating-dinner-coffin-beds-inside-shelter.html
http://victorianpeeper.blogspot.gr/2010/09/more-news-from-art-world.html
http://www.victorianweb.org/history/slums.html
http://www.bbc.co.uk/arts/yourpaintings/paintings/search/painted_by/augustus-edwin-mulready
https://gr.pinterest.com/krisdoman/augustus-edwin-mulready/
http://www.sothebys.com/en/auctions/ecatalogue/2012/british-irish-art/lot.5.html
http://www.tuttartpitturasculturapoesiamusica.com/2013/10/Augustus-Edwin-Mulready.html
http://www.christies.com/lotfinder/paintings/augustus-edwin-mulready-from-morn-til-night-5536944-details.aspx
https://gr.pinterest.com/krisdoman/augustus-edwin-mulready/
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Augustus_Edwin_Mulready_Uncared_for_1871.jpg
http://www.theweald.org/N10.asp?NId=3892
http://www.artnet.com/artists/william-powell-frith/past-auction-results
http://www.leicestergalleries.com/19th-20th-century-paintings/d/poverty-and-wealth/12937
http://www.bbc.co.uk/arts/yourpaintings/paintings/search/painted_by/thomas-benjamin-kennington_artists
http://www.tate.org.uk/art/artworks/kennington-orphans-n01560
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Thomas_Kennington_The_Toy_Shop.jpg
https://gr.pinterest.com/pin/218354281910107204/
https://gr.pinterest.com/latham0457/victorian-toy-shop/
http://www.artnet.com/artists/augustus-edwin-mulready/past-auction-results

Ο Γενάρης του 1904. Ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη

$
0
0
Ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη για τις νύχτες του Γενάρη

   Είναι ένα από τα "Κρυμμένα"ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Ποίημα μνήμης του απωλεσθέντος έρωτα. Το ποιητικό υποκείμενο τις "απελπισμένες νύχτες"του Γενάρη του 1904 ανακαλεί στη μνήμη του  την οπτασία της ερωτικής μορφής που σβήνεται και χάνεται...
  
Κ. Καβάφης, Ο Γενάρης του 1904

A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.

Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική. 


Edvard Munch, Αυτοπροσωπογραφία. Ο περιπλανώμενος της νύχτας. 1923-24. Μουσείο Munch. Όσλο.

Edvard Munch, Αυτοπροσωπογραφία. Ανάμεσα στο ωρολόι και το κρεββάτι. 1944. Μουσείο Munch. Όσλο.



http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=251&cat=4
munchmuseet.no/en/
http://www.wikiart.org/en/edvard-munch/self-portrait-the-night-wanderer-1924

Άστεγοι και πεινασμένοι. Πίνακες του Samuel Luke Fildes

$
0
0
Εικόνες φτώχειας από τον Samuel Luke Fildes. Άστεγοι και πεινασμένοι στο Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής.

  Θυμίζουν σκηνές από έργα του Καρόλου Ντίκενς.  Απελπισμένοι άνεργοι, άστεγοι και πεινασμένοι ανθρώποι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, παγώνουν στους σκοτεινούς δρόμους  του Λονδίνου της Βικτωριανής εποχής. Στην πρωτεύουσα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, στο κέντρο της βιομηχανικής επανάστασης, η φτώχεια και η δυστυχία του ανώνυμου πλήθους απεικονίζεται με ρεαλισμό από κάποιους Βρεττανούς ζωγράφους, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο Samuel Luke Fildes (1844-1927).
  Στην παρακάτω χαρακτικό ο Fildes παρουσιάζει μία ομάδα αναξιοπαθούντων ανθρώπων να στέκονται στην ουρά έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, για να πάρουν εισιτήριο εισόδου σε ειδική πτέρυγα πτωχοκομείου όπου θα μπορούσαν να περάσουν προσωρινά τη νύχτα τους. Ρακένδυτοι και κουρελήδες, ντυμένοι με λεπτά ρούχα τρέμουν από το κρύο και συνωστίζονται ο ένας δίπλα στον άλλο για να ζεσταθούν. Ο δρόμος γυαλίζει και μάλλον πρέπει να είναι χιονισμένος. Δύο μητέρες αγκαλιάζουν τα κακόμοιρα παιδιά τους, ένας άνδρας κρατά στην αγκαλιά του ένα κοριτσάκι με γυμνά πόδια, ενώ δίπλα του προφανώς στέκεται η γυναίκα του που αγκαλιάζει ένα μεγαλύτερο κορίτσι. Ένα εξουθενωμένο αγοράκι έχει καθήσει στο έδαφος…Στην άκρη αριστερά διακρίνονται δύο αστυνομικοί...
   
Samuel Luke Fildes, Άστεγοι και πεινασμένοι. 1869. Εικόνα-χαρακτικό για το περιοδικό "The Graphic". Λονδίνο.

   Το χαρακτικό "Άστεγοι και πεινασμένοι"δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του κοινωνικού περιοδικού "The Graphic"τον Δεκέμβριο του 1869. Ήταν η εικόνα που συνόδευε ένα άρθρο του περιοδικού με θέμα τον Νόμο για τους άστεγους που ίσχυε από το 1864. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, οι άστεγοι είχαν δικαίωμα να καταφύγουν σε ειδικές πτέρυγες των πτωχοκομείων για να περάσουν τη νύχτα. Πρώτα, όμως, έπρεπε να προμηθευτούν από το αστυνομικό τμήμα άδεια εισόδου. Η άδεια εισόδου ίσχυε μόνο για μία διανυκτέρευση και έπρεπε να ανανεώνεται κάθε βράδυ. Οι οικογένειες απέφευγαν να καταφύγουν για μόνιμη διαμονή στα πτωχοκομεία, γιατί έπρεπε να χωρισθούν. Οι άνδρες διέμεναν χωριστά από τις γυναίκες, όπως και τα παιδιά συγκεντρώνονταν σε ξεχωριστά πτωχοκομεία. Τη διαμονή  και διατροφή τους στα πτωχοκομεία, είτε αυτή ήταν μόνιμη είτε περιστασιακή, ξεχρέωναν προσφέροντας εργασία υπό εξαιρετικά δύσκολες και δυσάρεστες συνθήκες.

Samuel Luke Fildes, Άστεγοι και πεινασμένοι. 1869. Μία ζωγραφική επιχρωματισμένη παραλλαγή του ίδιου χαρακτικού.

   Το χαρακτικό του Fildes "Άστεγοι και πεινασμένοι"εντυπωσίασε τον γνωστό ζωγράφο και επίσης συνεργάτη του περιοδικού John Everrett Millais, ο οποίος σύστησε τον μέχρι τότε μάλλον άσημο εικονογράφο στον δημοφιλή συγγραφέα Κάρολο Ντίκενς. Ο Ντίκενς ενθουσιάστημε με την τεχνική δεινότητα του χαράκτη-εικονογράφου και αναγνώρισε την κοινή θεματική του έργου με τα βιβλία του. Για αυτό ανέθεσε στον Fildes να εικονογραφήσει το βιβλίο του "Το μυστήριο του Edwin Drood". O Fildes πρόλαβε να σχεδιάσει δώδεκα εικόνες για το βιβλίο, αλλά η έκδοση του βιβλίου δεν ολοκληρώθηκε, λόγω του ξαφνικού θανάτου του Ντίκενς.

   Ο Fildes, εκτός από την εικονογράφηση περιοδικών, εφημερίδων και βιβλίων, ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική. Το χαρακτικό "Άστεγοι και πεινασμένοι"υπήρξε η βάση για τον πίνακα ζωγραφικής με τον τίτλο "Οι αιτούντες να μείνουν σε πρόχειρη πτέρυγα πτωχοκομείου".
Samuel Luke Fildes, Οι αιτούντες να μείνουν σε πρόχειρη πτέρυγα πτωχοκομείου. 1874. Πανεπιστήμιο του Holloway. Λονδίνο.
   
Μία ακόμα παραλλαγή του ίδιου πίνακα. Στην άκρη αριστερά διακρίνουμε έναν αστυνομικό να ελέγχει την άδεια εισόδου ενός άστεγου που έχει αιτηθεί να περάσει μία βραδιά σε πτωχοκομείο.

Samuel Luke Fildes, Οι αιτούντες να μείνουν σε πρόχειρη πτέρυγα πτωχοκομείου. Μετά το 1908. Πινακοθήκη Tate Britain. Λονδίνο. 

...Και τρεις παλιές φωτογραφίες με σκηνές από αγγλικά πτωχοκομεία
(βλ. http://www.workhouses.org.uk/life/food.shtml και http://www.workhouses.org.uk/education/)

Γυναίκες σε τραπεζαρία πτωχοκομείου. 1897.

Άνδρες σε τραπεζαρία πτωχοκομείου. 1900.


Μικρά αγόρια στην τραπεζαρία πτωχοκομείου. 1909.

Η κενή καρέκλα. Πίνακες ζωγραφικής του Samuel Luke Fildes και Vincent Van Gogh

$
0
0
Με αφορμή την "άδεια καρέκλα"του Ντίκενς

   Συνεχίζω με έργα του Βρετανού εικονογράφου, χαράκτη και ζωγράφου Samuel Luke Fildes   (1843-1927).
   Η "κενή καρέκλα"είναι μία εικόνα που ο Fildes σχεδίασε, όταν πέθανε ο γνωστός συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς (1870). Ο Fildes απεικονίζει το άδειο δωμάτιο-γραφείο του συγγραφέα στο σπίτι του στο Gad' s Hill μία ημέρα αμέσως μετά το θάνατο του Ντίκενς (9 Ιουνίου 1870). Ο καλλιτέχνης δίνει έμφαση στην κενή καρέκλα μπροστά από το γραφείο που προφανώς συμβολίζει την απώλεια και απουσία του συγγραφέα. Η εικόνα δημοσιεύτηκε στο Χριστουγεννιάτικο τεύχος του έτους 1870 του περιοδικού "The Graphic".
  Στο πρώτο τεύχος (1869) του περιοδικού αυτού ο Fildes είχε δημοσιεύσει την εικόνα "Άστεγοι και πεινασμένοι", από την οποία εντυπωσιάστηκε ο Ντίκενς και για αυτό του ανέθεσε να εικονογραφήσει το τελευταίο βιβλίο του "Το μυστήριο του Edwin Drood", το οποίο έμεινε ημιτελές.
(βλ. και προηγούμενη ανάρτηση http://annagelopoulou.blogspot.gr/2016/01/samuel-luke-fildes.html)
   Ο Fildes ήταν έτοιμος να επισκεφθεί τον Ντίκενς για να του δείξει τις εικόνες που είχε σχεδιάσει για το βιβλίο, όταν πληροφορήθηκε τον αιφνίδιο θάνατο του συγγραφέα. Συγκλονισμένος από την είδηση, επισκέφθηκε την οικογένεια του συγγραφέα στο Gad's Hill, όπου φιλοξενήθηκε για κάποιο διάστημα και ζωγράφισε την "κενή καρέκλα".

Samuel Luke Fildes,  H κενή καρέκλα, Gad Hill, 7 Ιουνίου 1870. Εικόνα από το γραφείο του Ντίκενς στο σπίτι του συγγραφέα στο Gad Hill, μία μέρα μετά τον θάνατό του. 1870. Χαρακτικό στο περιοδικό "The Graphic". Λονδίνο.

   Το χαρακτικό του Fildes με την κενή καρέκλα του Ντίκενς αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό αλλά και από άλλους ζωγράφους. Έγιναν πολλές ανατυπώσεις και οι Άγγλοι κρεμούσαν τα αντίγραφα κυρίως στους τοίχους των γραφείων τους. Ο Fildes ζωγράφισε και μία υδατογραφία με το ίδιο θέμα και έχοντας ως βάση το χαρακτικό.

Samuel Luke Fildes,  H άδεια καρέκλα. Υδατογραφία. Ζωγραφισμένη η εικόνα του χαρακτικού. 1870. Ελεύθερη Βιβλιοθήκη της Φιλαδέλφειας. ΗΠΑ.

Samuel Luke Fildes, Κοιμάται βαθιά. Μία από τις εικόνες-χαρακτικά για το ημιτελές βιβλίο του Ντίκενς "Το μυστήριο του Edwin Drood". 1870. Μουσείο Βικτώρια και Αλμπερτ (V&A Museum). Λονδίνο.

"Η κενή καρέκλα"του Fildes άσκησε επιρροή στον γνωστό Ολλανδό ζωγράφο V. Van Gogh. Ο Van Gogh ήταν φανατικός αναγνώστης εικονογραφημένων περιοδικών και γνώριζε τα χαρακτικά του Fildes στο "The Graphic".  Εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Fildes, όπως φαίνεται από την αλληλογραφία του, στην οποία υπάρχουν αναφορές για τα έργα του Βρετανού εικονογράφου.

Vincent Van Gogh,  H καρέκλα με την πίπα του Βαν Γκογκ. 1888. Εθνική Πινακοθήκη. Λονδίνο.

   Θεωρείται ότι οι δύο κενές καρέκλες, που ζωγράφισε ο Βαν Γκογκ το 1888 στην Arl, έχουν αναφορά στο έργο του Fildes.

Vincent Van Gogh,  H καρέκλα του Γκωγκέν, 1888. Μουσείο Van Gogh. Άμστερνταμ.

…Και ο Robert Buss, Βρετανός εικονογράφος και ζωγράφος, ο οποίος είχε εικονογραφήσει βιβλία του Ντίκενς, επηρεάστηκε από την "κενή καρέκλα"του Fildes. Στο έργο "Το όνειρο του Ντίκενς"απεικονίζει τον συγγραφέα να κάθεται στην καρέκλα του γραφείου του και να ανακαλεί τις μορφές των ηρώων των έργων του. Ο Buss ζωγράφισε το έργο μετά το θάνατο του Ντίκενς, την περίοδο 1870-1875.

Robert Βuss, Το όνειρο του Ντίκενς. Μετά το 1870. Μουσείο Ντίκενς 
στη 48 Doughty str. Λονδίνο. Ένα δημοφιλές έργο για το αγγλικό κοινό, όπως και τα βιβλία του Ντίκενς. Οι αχνές οπτασίες των ηρώων των κειμένων του Ντίκενς αιωρούνται μπροστά από τον συγγραφέα που κάθεται αναπαυτικά στην καρέκλα του και ονειρεύεται... Το έργο του Buss έμεινε ημιτελές. Δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει, γιατί πέθανε το 1875.

Περπατώντας στα χιόνια. Πίνακες ζωγραφικής του John Atkinson Grimshaw και ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον

$
0
0
Στα χιόνια

    Δύο πίνακες του Βρετανού ζωγράφου John Atkinson Grimsaw με χειμερινά τοπία που μου αρέσουν πολύ για τη λιτότητα του θέματος και των γραμμών, αλλά και για την ονειρική ατμόσφαιρα.
    Χειμωνιάτικο σούρουπο. Χιόνι και μοναξιά! Μία μοναχική γυναικεία μορφή περπατά στο χιόνι υπό τον αχνό φωτισμό του λυκόφωτος. Εκτός από τη γυναικεία παρουσία, διακρίνουμε και πουλιά στον ουρανό και στο χιονισμένο έδαφος.

John Atkinson Grimshaw,  Χειμώνας. Στη λάμψη του λυκόφωτος. 1892-93. Ιδιωτική Συλλογή.

Η εικόνα του Grimshaw μου θύμισε τους παρακάτω μυστηριώδεις στίχους της Αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλυ Ντίκινσον.

To Νερό, μαθαίνεται απ'τη δίψα.
Η Στεριά-απ'το αρμένισμα στα Πέλαγα.
Η Έκσταση-απ'την οδύνη-
Η Ειρήνη, απ'των πολέμων της το χρονικό-
Η Αγάπη, απ'του τάφου το ανάγλυφο-
Τα Πουλιά, απ'το χιόνι.

Από το βιβλίο: Έμιλυ Ντίκινσον, 44 ποιήματα και 2 γράμματα, μτφ. Ερρίκος Σοφράς, εκδ. Το Ροδακιό, 
Αθήνα 2005.

Toν χειμώνα του 1892, τον τελευταίο χειμώνα της ζωής του (πέθανε την επόμενη χρονιά), ο John Atkinson Grimshaw ζωγράφισε μία σειρά χειμερινών τοπίων. Στα δύο τοπία που διάλεξα, διακρίνουμε μία μοναχική γυναικεία μορφή να περπατά στο χιόνι.

John Atkinson Grimshaw, Χιόνι και ομίχλη. Καπρίτσιο σε κίτρινο minor. 1892-93. Ιδιωτική Συλλογή. Ένας πίνακας που γοητεύει για τον μινιμαλισμό και την ποιητική ατμόσφαιρα. Σκέφτομαι πως η γυναικεία οπτασία των δύο εικόνων θα μπορούσε να είναι η Έμιλυ Ντίκινσον.

 Τα αχνά χρώματα (λευκό και κίτρινο) δημιουργούν την εντύπωση ενός ονειρικού, σχεδόν εξωπραγματικού, τοπίου. Μία γυναίκα, έχοντας γυρισμένη την πλάτη στο κοινό, περπατά μόνη της στο χιόνι. Αφήνει τα ίχνη της στο χιόνι...

https://www.bonhams.com/auctions/10810/lot/78/
http://www.bbc.co.uk/arts/yourpaintings/paintings/snow-and-mist-caprice-in-yellow-minor-37558
http://artprints.leeds.gov.uk/art/77286/snow-and-mist
http://www.wikiart.org/en/john-atkinson-grimshaw/in-the-winter
http://www.wikiart.org/en/john-atkinson-grimshaw/snow-and-mist


Περπατώντας στο χιόνι. Ερωτευμένα ζευγάρια του Suzuki Harunobu και δύο χαϊκού του Ματσούο Μπασό για το χιόνι

$
0
0
Ερωτευμένοι στο χιόνι. 
Πίνακες του Ιάπωνα Suzuki Harunobu και χαϊκού του Ματσούο Μπασό

   Ο Suzuki Harunobou (1724-1770) είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Ιάπωνες καλλιτέχνες της παραδοσιακής τέχνης ουκίγιο-ε, της ζωγραφικής σε ξύλο (ξυλογραφία). Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ποιητικότητα, ονειρική ατμόσφαιρα και μελαγχολία Σας παρουσιάζω  ξυλογραφίες του που απεικονίζουν ερωτευμένα ζευγάρια στο χιόνι. 

Suzuki Harunobu, Ένα ζευγάρι κάτω από ομπρέλα στο χιόνι (Κοράκι και Ερωδειός). 1762-1774. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη. 
Νομίζω πως είναι ένα αριστούργημα και από τα πιο αγαπημένα μου έργα της Ιαπωνικής τέχνης. Αποπνέει αίσθηση απόλυτης γαλήνης και γλυκύτατης μελαγχολίας. Μου θυμίζει χαϊκού του Ματσούο Μπασό, ενός από τους σημαντικότερους Ιάπωνες ποιητές. (Για τον Ματσούο Μπασό, βλ.

Ξανάρθε λοιπόν
το χιόνι που βγήκαμε 
να δούμε μαζί.
Χαϊκού του Ματσούο Μπασό (βλ. Ο κόσμος της πάχνης. Σαράντα τρία Χαϊκού του Ματσούο Μπασό και του Κομπαγιάσι Ίσσα, Απόδοση Διονύση Καψάλη, εκδ. Άγρα 2008).

Suzuki Harunobu, Ένα ερωτευμένο ζευγάρι στη χιονοθύελα. 1768. Μουσείο Τέχνης Hood στο Dartmouth College, Hanover. New Hamsire. 


Suzuki Harunobu, Ένα νεαρό ζευγάρι δίπλα σε μία πύλη με χιόνι. 1768-1769. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

Στέκομαι εδώ
και στέκομαι
και το χιόνι
συνεχίζει.

Suzuki Harunobu, Ένα ζευγάρι κάτω από ομπρέλα στο χιόνι (Κοράκι και Ερωδειός). 1767. Μία ακόμα παραλλαγή του ίδιου θέματος. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

Suzuki Harunobu, Ένα ζευγάρι κάτω από ομπρέλα στο χιόνι (Κοράκι και Ερωδειός). 1767. Μία ακόμα παραλλαγή του ίδιου θέματος. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.


Ματσούο Μπασό (1644-1694),  Τέσσερις εποχές, Μέρος Α, επίμετρο-μετάφραση Βασίλης Λαλιώτης, Ποιείν Ιανουάριος 2015 (βλ. http://www.poiein.gr/archives/31409/index.html)

Γυναίκες στο χιόνι. Πίνακες του Suzuki Harunobu και ένα ποίημα του Ματσούο Μπασό

$
0
0
Γυναίκες στο χιόνι του Suzuki Harunobu και του Ματσούο Μπασό

...Επειδή σήμερα ίσως χιονίσει, συνεχίζω με ξυλογραφίες του Ιάπωνα καλλιτέχνη Suzuki Harunobou (1724-1770) που απεικονίζουν σκεπτόμενες μελαγχολικές γυναίκες να περπατούν ή να στέκονται στο χιόνι. Αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης χαρακτηρίζουν τις εικόνες του Harunobu. O χρόνος φαίνεται ότι έχει σταματήσει, ότι είναι "αιώνιος"και συνεχώς ίδιος και επαναλαμβανόμενος...Και για αυτές τις εξωπραγματικές ονειρικές εικόνες, δύο χαϊκού του Ματσούο Μπασό (1644-1694) που μου έστειλε η φίλη αναγνώστρια Rosa Mund.

Suzuki Harunobu, Γυναίκα με μαύρο κιμονό και κίτρινη ομπρέλα περπατά στο χιόνι. 1768-69. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη. Κίτρινο και μαύρο ! η αντίθεση!

3.
Φέτος έριξε
νέο χιόνι ή ίδιο
με το περσινό;
Ματσούο Μπασό

Θα μπορούσαν να αναρωτιούνται οι γυναίκες του Harunobu, καθώς περπατούν στο χιόνι...

Suzuki Harunobu, Γυναίκα με κίτρινη ομπρέλα περπατά στο χιόνι. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη. Σ'ένα παραμυθένιο τοπίο στέκεται σκεφτική...

Suzuki Harunobu, Γυναίκα που περπατά στο χιόνι. 1767-1768. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη. Περπατά με χάρη κρατώντας την ομπρέλα.

Suzuki Harunobu,Γυναίκα που σκουπίζει στο χιόνι. 1766-67. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη. Σκουπίζει το χιόνι και σκέφτεται...

Suzuki Harunobu, Γυναίκα στο χιόνι το σούρουπο.1768. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.
Μία ακόμη μέρα με χιόνι έχει τελειώσει...έρχεται η νύχτα...


Suzuki Harunobu, Γυναίκα με την υπηρέτρια της περπατούν στο χιόνι δίπλα σε ποτάμι, τρία πουλιά. Βρετανικό Μουσείο. Λονδίνο. Η υπηρέτρια κρατά ένα κλουβί. Η γυναίκα είναι στραμένη προς την υπηρέτρια και ίσως ρωτά: Φέτος έριξε νέο χιόνι ή ίδιο με το περσινό; Ο τίτλος του έργου είναι ένα χαϊκού. Πολλά εικονογραφήματα απεικόνιζαν την εικόνα ενός ποιήματος, συνήθως ολιγόστιχου χαϊκού. Οι στίχοι ήταν χαραγμένοι πάνω στην εικόνα.

4.
To χιόνι πέφτει
ολόγυρα από σένα-
για να σε βλέπει;

Suzuki Harunobu, Καλλονή με ομπρέλα στο χιόνι. Γύρω στα 1770. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν.Υόρκη. To χιόνι την περιβάλλει, γιατί θέλει να βλέπει την ομορφιά της... 


Matsuo Basho (1644-1694), Χαϊκού για τη Βροχή, το Χιόνι, τον Άνεμο, τον Ήλιο και το Φεγγάρι -Μετάφραση: Μ. Φάις


http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/collection_object_details.aspx?objectId=786239&partId=1&searchText=Suzuki+Harunobu+snow&images=true&page=1
http://www.metmuseum.org/collection/the-collection-online/search/55358?rpp=30&pg=1&ft=Suzuki+Harunobu+snow&pos=7

Αγρότες και αγρότισσες. Εικόνες από την αγροτική ζωή του Γάλλου ζωγράφου Jean François Millet.

$
0
0
Εικόνες αγροτικής ζωής.  Πίνακες του 
Jean  François Millet (1814-1875)

Ο  Γάλλος ζωγράφος Ζαν Φρανσουά Μιγέ (Jean  François Millet) είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού του 19ου αιώνα και θεωρείται ο ιδρυτής της επονομαζόμενης Σχολής της Μπαρμπιζόν, μίας ομάδας καλλιτεχνών που ζωγράφιζαν στην ύπαιθρο θέματα από τη φύση (τοπία) και επηρέασαν τους νεότερους ιμπρεσιονιστές.
  Ο Millet, ο οποίος ήτααν γόνος αγροτικής οικογένειας της Barbizon, ζωγράφισε ένα μεγάλο αριθμό έργων με σκηνές από τη σκληρή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου, των "εργατών"της γης, των αγροτών. Ιδού, λοιπόν, μία επιλογή από τα έργα του που απεικονίζουν στιγμιότυπα από τη ζωή των αγροτών και κυρίως από τις αγροτικές εργασίες των ξωμάχων της γαλλικής υπαίθρου.

Jean  François Millet, Οι σταχομαζώχτρες. 1857. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.


Οι "σταχομαζώχτρες"είναι από τα εμβληματικά έργα του γαλλικού ρεαλισμού και από τα πιο δημοφιλή του Millet. Ο θερισμός του χωραφιού έχει τελειώσει. Τρεις φτωχές γυναίκες μαζεύουν τα υπολείμματα από το θερισμό. για να εξοικονομήσουν λιγοστό σιτάρι για τη διατροφή των οικογενειών τους. Η σκηνή θυμίζει το συγκινητικό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη "Η σταχομαζώχτρα".
(Βλ. και την ανάρτηση http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/06/jean-francois-millet.html ).

Jean  François Millet, Angelus. 1857-59. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.


Ένα ακόμα εμβληματικό έργο του Millet. "Angelus"είναι προσευχή της καθολικής εκκλησίας. Οι ώρες της προσευχής είναι το πρωί (Ανατολή του ήλιου), το μεσημέρι και αργά το απόγευμα (Δύση του ήλιου). Ο άνδρας και η γυναίκα της εικόνας έχουν σταματήσει τις αγροτικές εργασίες και προσεύχονται με κατάνυξη και ευλάβεια. Διακρίνουμε στο έδαφος αγροτικά εργαλεία και ένα καλάθι με πατάτες. Στο βάθος φαίνεται το καμπαναριό της εκκλησίας του χωριού. O ήχος της καμπάνας το σούρουπο για την προσευχή "angelus"σήμαινε το τέλος της ημέρας και των αγροτικών εργασιών.

Jean  François Millet, O λιχνέας. 1848. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.

Από τα πρώτα έργα του Millet με αγροτικό θέμα. Ο αγρότης λιχνίζει...Το λίχνισμα ήταν ο αποχωρισμός των σπόρων των δηματριακών από το άχυρο και γινόταν μετά το αλώνισμα. 

Jean  François Millet, Θεριστές που ξεκουράζονται. 1848. Ιδιωτική Συλλογή.


Jean  François Millet, O σπορέας. 1847-48. Εθνικό Μουσείο της Ουαλίας. Κάρντιφ.


Ο "σπορέας"είναι επίσης ένα από τα πρώτα έργα του Millet με αγροτικό θέμα και από τα πιο γνωστά του Γάλλου ζωγράφου.


Jean  François Millet, O σπορέας. 1850. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη. Μία ακόμα παραλλαγή του ίδιου πίνακα.

V. Van Gogh, Ο σπορέας (κατά τον Μιγέ). 1889. Ιδιωτική Συλλογή.


   Ο Βαν Γκογκ ζωγράφισε τον δικό του "σπορέα"με πρότυπο το έργο του Millet.

Jean  François Millet, Μεσημεριανή ξεκούραση. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

Ένα ακόμα εμβληματικό έργο του Millet. Απεικονίζει με τρυφερότητα ένα ζευγάρι αγροτών να ξεκουράζεται το μεσημέρι στη σκιά της θημωνιάς. Ο Βαν Γκογκ θαύμαζε την τέχνη του Millet και ζωγράφισε το ίδιο θέμα...


V. Van Gogh, μεσημεριανή ξεκούραση (κατά τον Μιγέ). 1890. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.

Jean  François Millet, Το γεύμα των θεριστών. 1853. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.

Jean  François Millet, Η ξεκούραση των θεριστών. 1850-1853. Ιδιωτική Συλλογή. Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης.

Jean  François Millet, Πηγαίνοντας στην εργασία. 1850-53. Cincinnati Μουσείο Τέχνης.


Jean  François Millet, Aγρότης που σκορπίζει κοπριά. 1854-55. Ιδιωτική Συλλογή.


Jean  François Millet, Γυναίκα με τσουγκράνα. 1856-57. Ιδιωτική Συλλογή.


Jean  François Millet, To άρρωστο παιδί. 1858. Ιδιωτική Συλλογή. Ένα οικογενειακό στιγμιότυπο.


Jean  François Millet, Γυναίκα που ψήνει ψωμί. 1854. Kroller Muller. Otterlo.


Ο  καθημερινός  μόχθος των αγροτών αποτυπώνεται συχνά στα έργα του Millet.

Jean  François Millet, Οι ξυλοκόποι. 1858. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.


Jean  François Millet, Αγρότης με την αξίνα. 1862. Μουσείο Getty. Λος Άντζελες


Jean  François Millet, Aγρότισσα που ονειρεύεται. 1864. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη. Kαι οι φτωχοί έχουν δικαίωμα στα όνειρα.


Jean  François Millet, Γυναίκα στο πηγάδι. 1866. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.


   Σε πολλά έργα του ο Millet απεικονίζει τη σκληρή εργασία των γυναικών στην ύπαιθρο.

Jean  François Millet, Aγρότισσα που γνέθει. 1866-68. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.


Jean  François Millet, Aγρότισσα που κάνει βούτυρο. 1886. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.


Jean  François Millet, Aγρότισσα που κουβαλά γάλα. 1874. Μουσείο του Orsay. Παρίσι.

Jean  François Millet, Μαζεύοντας μήλα. 1874. Ιδιωτική Συλλογή.

Jean  François Millet, Aγρότισσα που κουβαλά ξύλα για τη φωτιά. 1858-1860. Ιδιωτική Συλλογή.

Jean  François Millet,  Χειμώνας. Αγρότισσες που κουβαλούν ξύλα για τη φωτιά. 1868-75. Εθνική Πινακοθήκη της Ουαλίας. Κάρντιφ.

Jean  François Millet, Aγρότες σπέρνουν πατάτες.1861. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

Jean  François Millet, Οικογένεια αγροτών. 1870-71. Εθνική Πινακοθήκη της Ουαλίας. Κάρντιφ. Άραγε, τι ζωή περιμένει το παιδάκι; Θα επιβιώσει; H θνησιμότητα των παιδιών των αγροτών ήταν υψηλή.

Jean  François Millet, Aγρότες κουβαλούν ένα μοσχαράκι που γενήθηκε στους αγρούς.1864. Ινστιτούτο Τέχνης. Σικάγο.



http://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/resultat-collection.html?no_cache=1
http://www.mfa.org/collections/search?search_api_views_fulltext=Jean%20Francois%20Millet&page=1
http://www.artic.edu/aic/collections/artwork/artist/Millet%2C+Jean+Francois
http://www.cincinnatiartmuseum.org/art/collection/collections/?c=all&s=MILLET
http://www.getty.edu/art/collection/objects/760/jean-francois-millet-man-with-a-hoe-french-1860-1862/
http://artnc.org/works-of-art/peasant-spreading-manure
http://www.mfa.org/collections/object/harvesters-resting-ruth-and-boaz-31288
http://krollermuller.nl/jean-francois-millet-a-woman-baking-bread
http://www.museumwales.ac.uk/art/online/?action=show_works&item=526&type=artist

Εργαζόμενες γυναίκες. Πίνακες ζωγραφικής του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη

$
0
0
Πίνακες του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη (1881-1995)

 Αγαπώ ιδιαίτερα το έργο του Τριανταφυλλίδη Θεόφραστου, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μοντερνισμού και της Γενιάς του 30 στη νεοελληνική ζωγραφική, αν και ο ίδιος  ήταν ανένταχτος και επέλεξε να ακολουθήσει μοναχική πορεία,  μένοντας άσημος και άγνωστος στο ευρύ κοινό. Στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν μαθητής του Γιώργου Ιακωβίδη στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στη συνέχεια σπούδασε στο Μόναχο και το Παρίσι. Ωστόσο, κατάφερε να ξεφύγει από τον ακαδημαϊσμό των πρώτων δασκάλων του και να αξιοποιήσει στοιχεία του ιμπρεσιονισμού αλλά και του εξπρεσιονισμού, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό ύφος στα έργα του που χαρακτηρίζονται από εσωτερικότητα, στοχαστική και  μελαγχολική διάθεση, ατμόσφαιρα μυστηρίου και ονείρου. 
   Παρά το ότι ήταν μέλος της ομάδας "Τέχνη" (Κ. Μαλέας, Νικόλαος Λύτρας) και στενός φίλος του Περικλή Βυζάντιου, έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μακριά από κάθε δημοσιότητα, μοναχικά, ταπεινά και φτωχικά, πουλώντας για ελάχιστα χρήματα τους πίνακες του, που σήμερα πωλούνται ακριβά στις ξένες δημοπρασίες έργων τέχνων.
  Αγαπημένα θέματά του η απεικόνιση σκηνών καθημερινότητας με κεντρικά πρόσωπα κυρίως γυναίκες και παιδιά, που ξεπερνούν τα όρια της απλής ηθογραφίας, τοπία και προσωπογραφίες. Αποδίδει τα θέματά του χωρίς χαρακτηριστικά της "ελληνικότητας"της Γενιάς του 1930.
   Επιλέγω να σας παρουσιάσω κάποια έργα που παρουσιάζουν στιγμιότυπα γυναικών εν ώρα εργασίας. Απεικονίζει αφαιρετικά ανώνυμες γυναίκες με σκοτεινά χρώματα και χωρίς ατομικά χαρακτηριστικά προσώπου. Η έλλειψη προσωπικών χαρακτηριστικών-η απουσία ταυτότητας των προσώπων, προσδίδουν στις εικόνες του ονειρική ατμόσφαιρα, διαχρονική διάσταση και συμβολικό χαρακτήρα...

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Νταντάδες στον Βασιλικό Κήπο. 1935-1940. Εθνική Πινακοθήκη.

Ένα θέμα που συναντάται σε αρκετές παραλλαγές, είναι οι "νταντάδες" (οι γκουβερντάντες) στον Βασιλικό (Εθνικό) Κήπο. Προσφέρουν την ψευδαίσθηση της μητρικής αγκαλιάς και φροντίδας.Ένα σύνηθες αστικό επάγγελμα για γυναίκες. 

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Νταντάδες στον Βασιλικό Κήπο. 1940-1942. Εθνική Πινακοθήκη.

...Θα μπορούσαν να βρίσκονται στον κήπο ή το πάρκο μίας οποιασδήποτε ευρωπαϊκής πόλης.

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Νάνι στο πάρκο. 1935-1940. Ιδιωτική Συλλογή.

...Μεγαλώνουν τα παιδιά κάποιων άλλων... 

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Νταντάδες στον Βασιλικό Κήπο. Ιδιωτική Συλλογή.

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Νταντάδες στον Βασιλικό Κήπο. Ιδιωτική Συλλογή.

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Γυναίκες που εργάζονται στην ύπαιθρο. 1937. Εθνική Πινακοθήκη.

Γυναίκες που ασχολούνται με αγροτικές εργασίες. Εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες στην ύπαιθρο.

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, συγκομιδή. 1925-1930. Ιδιωτική Συλλογή.

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Εργάτριες σταφίδας. 1920-1925. Ιδιωτική Συλλογή.

Γυναίκες εργάτριες σταφίδας. Μπορεί να ανακαλεί μία εικόνα μνήμης από τα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του ήταν πλούσιος έμπορος σταφίδας στη Σμύρνη. Η καταστροφή του 1922 είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της οικογενειακής περιουσίας και της οικονομικής στήριξης του καλλιτέχνη, που έπρεπε από εδώ και πέρα να συντηρείται μόνο με τα χρήματα που θα έβγαζε από την τέχνη του.

http://www.nikias.gr/view_artist_additional.php?prod_id=1377&mode=paintings&mtag=1
https://xartografos.wordpress.com/2011/09/01/238-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%86%CF%81-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BA/
https://paletaart.wordpress.com/2012/08/24/%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-theofrastos-triantafyllidis-1881-1955/


Ήτανε νέοι. Ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη και δύο πίνακες του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη

$
0
0
    Θα συνεχίσω με πίνακες του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη (1881-1955). "Οι νέοι διασκεδάζουν στο Γαλάτσι"μου θύμισαν το ποίημα του Αναγνωστάκη, Ήτανε νέοι...

Μανόλη Αναγνωστάκη, Ήτανε νέοι

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Νέοι διασκεδάζουν στο Γαλάτσι. 1935. Εθνική Πινακοθήκη.

Ἤτανε νέοι

Οἱ δρόμοι ἦταν σκοτεινοὶ καὶ λασπωμένοι
τὸ πιάτο στὸ τραπέζι λιγοστό,
τὸ φιλὶ στὸ κατώφλι ἦταν κλεφτὸ

καὶ ἔρωτες μέσα στὶς καρδοῦλες κλειδωμένοι
Ἤτανε νέοι ἤτανε νέοι, ἦταν παιδιὰ
καὶ ἔτυχε νά ῾ναι καὶ καλὴ σοδειὰ
Τὰ βράδια ξενυχτοῦσαν στὰ ὑπόγεια,
καὶ σβάρνα ὁλημερὶς στὶς γειτονιὲς
ἄχ! τὰ σοκάκια ἐκεῖνα κι οἱ γωνιὲς
σφιχτὰ ποὺ φυλάξαν τὰ τίμια λόγια
Ἤτανε νέοι ἤτανε νέοι, ἦταν παιδιὰ
καὶ ἔτυχε νά ῾ναι καὶ καλὴ σοδειὰ
Δὲν ξέρανε πατέρα, μάνα σπίτι, μάνα σπίτι
ἕναν δὲν δίναν γιὰ τὸ σήμερα παρᾶ
δὲ ρίχνανε δραχμὲς στὸν κουμπαρᾶ
δὲν κράταγαν μεζούρα καὶ διαβήτη
Ἤτανε νέοι ἤτανε νέοι, ἦταν παιδιὰ
καὶ ἔτυχε νά ῾ναι καὶ καλὴ σοδειά


Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Φιγούρες στο δρόμο. Ιδιωτική Συλλογή.

http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=1&artwork_id=62274
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/manolhs_anagnwstakhs_poems.htm#ΗΤΑΝΕ_ΝΕΟΙ
http://www.nikias.gr/view_artist_additional.php?prod_id=1377&ptid=5769&mode=fullpainting&mtag=1&chartpage=&page=1

Εικόνες χειμωνιάτικης λιακάδας.

$
0
0
Μέρες του Χειμώνα με ήλιο. Πίνακες του Konstantin Korovin και του Leo Putz

...Όταν έπεσε ο ήλιος και άρχισε να απλώνεται το αμυδρό φως του χειμερινού σούρουπου, σκέφτηκα ότι αυτή ήταν μια ακόμα ηλιόλουστη χειμερινή ημέρα. Οι τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου ήταν χειμωνιάτικες λιακάδες και, όπως φαίνεται, και οι πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου θα είναι φωτεινές...Όμως, είναι ακόμα Χειμώνας!

Konstantin Korovin, Χειμερινό σούρουπο. 1916. Μουσείο Τέχνης Kaluga.

Θυμήθηκα πίνακες του Ρώσου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Konstantin Korovin (1861-1939).

 Konstantin Korovin, Στον ήλιο του χειμώνα. 1919.

...Και έναν πίνακα του Αυστριακού ζωγράφου Leo Putz (1869-1940).

Leo Putz, Ήλιος του χειμώνα. 1913. Ιδιωτική Συλλογή.


Από τον Ιανουάριο στον Φεβρουάριο. Art nouveau εικόνες ημερολογίου του Eugène Grasset

$
0
0
Από τον Ιανουάριο στον Φεβρουάριο

Έχουμε ήδη περάσει από τον Ιανουάριο στον Φεβρουάριο. Για αυτό, δύο εικόνες- λιθογραφίες από το ημερολόγιο του art nouveau καλλιτέχνη Eugène Grasset, που έχουν ως θέμα τους τον μήνα Ιανουάριο και τον μήνα Φεβρουάριο.

Eugène Grasset, Ιανουάριος 1896.

 Το ημερολόγιο για το έτος 1896 του εικονογράφου Eugène Grasset φέρει τον τίτλο η "Ωραία Κηπουρός"και απεικονίζει μία νεαρή γυναίκα στον κήπο να ασχολείται με την κηπουρική, κάνοντας εργασίες ανάλογα με την εποχή και τον μήνα. Τον Ιανουάριο ο κήπος είναι χιονισμένος και η "ωραία κηπουρός"φτυαρίζει το χιόνι.

Eugène Grasset, Φεβρουάριος 1896.

Τον Φεβρουάριο  η "ωραία κηπουρός κλαδεύει τα δέντρα. Δίπλα της βλέπουμε μια σκάλα. Τα κλαδιά των δέντρων είναι ακόμα γυμνά, αλλά κάποια λουλούδια έχουν ανθίσει. Η Άνοιξη είναι καθ'οδόν...



Μία απεργία στο Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής

$
0
0
Τα κορίτσια των σπίρτων απεργούν. Μια απεργία της Βικτωριανής εποχής.

   Eπειδή χθες ήταν ημέρα γενικής απεργίας, θυμήθηκα μία από τις πρώτες απεργίες του 19ου αιώνα, που έγινε στο Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής. Ονομάζεται η απεργία "των κοριτσιών των σπίρτων"και θεωρείται εμβληματική στιγμή για την ιστορία του βρετανικού εργατικού κινήματος.
   Ξέσπασε το Καλοκαίρι του 1888 (τέλη Ιουνίου-Ιούλιος) στην τότε γνωστή βιομηχανία παρασκευής σπίρτων των Bryant & May, που ήταν μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες της Μ. Βρετανίας.


Φωτογραφία με νεαρές απεργούς εργάτριες της Βιομηχανίας των Bryant & May. Στην άκρη δεξιά διακρίνουμε ένα αγοράκι που πουλάει σπίρτα με το κασελάκι του. Φωτογραφία από τις συλλογές της Βιβλιοθήκης UCT του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου του Λονδίνου.


Διαφήμιση της Βιομηχανίας σπίρτων Bryant & May. Tα σπίρτα της Bryant & May προστατεύουν από τη φωτιά. Είναι σπίρτα ασφαλείας και δεν είναι δηλητηριώδη διατείνεται η διαφήμιση. 



Αεροφωτογραφία. Η βιομηχανία παρασκευής σπίρτων των Bryant & May από ψηλά γύρω στα 1910. Βρισκόταν στην περιοχή Bow του Ανατολικού Λονδίνου. Ήταν η μεγαλύτερη βιομηχανία της Μ. Βρετανίας και στην εποχή της ακμής της απασχολούσε γύρω στους 3000 εργάτες, οι οποίοι εργάζονταν και ζούσαν σε άθλιες συνθήκες.

    Στις συνοικίες του Ανατολικού Λονδίνου ζούσαν σε οικοδομικά τετράγωνα με άθλιες κατοικίες τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα του Λονδίνου. Γυναίκες και παιδιά εργαζόνταν για ελάχιστα χρήματα στις βιομηχανίες και τα εργαστήρια που υπήρχαν στην περιοχή. Πολλά παιδάκια έκαναν δουλειές του δρόμου και υποσιτίζονταν. Φυσικά, δεν πήγαιναν σχολείο.

Φωτογραφία του 1889 που δείχνει φτηνές εργατικές κατοικίες σε δρόμο του Ανατολικού Λονδίνου. Οι κάτοικοι είναι φτωχικά ντυμένοι και διακρίνουμε ξυπόλητα παιδάκια. 


Το εργοστάσιο σπίρτων των Bryant & May στα 1861-1862. Διακρίνονται γυναίκες εργάτριες.

   Στα μέσα του 19ου αιώνα δύο Κουάκεροι, ο Francis May και ο William Bryant, συνεταιρίσθηκαν και δημιούργησαν μία εμπορική επιχείρηση εισαγωγής και διακίνησης σπίρτων ασφαλείας από τη Σουηδία. Στα 1861 η επιχείρηση επεκτάθηκε και αγόρασε στο Bow του Ανατολικού Λονδίνου μία τεράστια ερειπωμένη έκταση όπου παλιότερα λειτουργούσαν εργαστήρια κατασκευής κεριών, κρινολίνων και σχοινιών. Ανακαίνισαν τις εγκαταστάσεις της τοποθεσίας και τις μετέτρεψαν σε εργοστάσιο παρασκευής σπίρτων. Αρχικός σκοπός τους ήταν η παραγωγή σπίρτων υψηλής ασφαλείας. Το κόστος, όμως, αυτών των σπίρτων ήταν πολύ υψηλό και για αυτό το λόγο, το κοινό συνέχιζε να αγοράζει τα φτηνότερα παραδοσιακά σπίρτα, παρά το ότι ήταν επικίνδυνα. Έτσι, το εργοστάσιο των Bryant & May εγκατέλειψε την παραγωγή ακριβών σπίρτων ασφαλείας και άρχισε να παρασκευάζει πιο φθηνά σπίρτα, χρησιμοποιώντας τον επικίνδυνο για την υγεία των εργατών λευκό φώσφορο.
Εργάτριες στο εργοστάσιο σπίρτων των Bryant & May. 1871. Συλλογή Warder.

Λιθογραφία εφημερίδας (1905) που απεικονίζει εργάτριες να βάζουν σε κουτάκια σπίρτα από φώσφορο. Η πλειονότητα των εργαζομένων στη βιομηχανία σπίρτων ήταν γυναίκες, κυρίως νεαρές κοπέλες αλλά και κορίτσια δέκα-δεκατριών χρονών.

Φτωχά παιδιά, κορίτσια και αγόρια, πουλούσαν στους δρόμους του Λονδίνου κουτάκια σπίρτα.
Henry Mayhaw, To κορίτσι που πουλάει σπίρτα. 1861-1864. Μουσείο του Λονδίνου.

Αγόρι που πουλάει σπίρτα στο Ανατολικό Λονδίνο. Τέλη 19ου-αρχές 20ού αι. Είναι ξυπόλητο.

  Κάποιες φτωχές γυναίκες δούλευαν στο σπίτι τους, γεμίζοντας κουτάκια με σπίρτα που προμηθεύονταν από τη βιομηχανία των Bryant & May. Κέρδιζαν ελάχιστα χρήματα, αναγκαία για να συμπληρώσουν το μικρό οικογενειακό εισόδημα.

 Φωτογραφία που δείχνει μία γυναίκα και ένα κοριτσάκι στο τραπέζι της αυλής τους να βάζουν σπίρτα σε κουτάκια. Γύρω στα 1900.

Εργάτριες στο εργοστάσιο σπίρτων των Bryant & May στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ δύσκολες, η μεταχείριση των εργατριών απάνθρωπη και η αμοιβή τους εξαιρετικά χαμηλή. Επιπλέον, ο λευκός φώσφορος ήταν πολύ επικίνδυνος για την υγεία των εργαζομένων που συχνά νοσούσαν από ένα είδος καρκίνου των οστών.

   Οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των εργατριών της βιομηχανίας σπίρτων δημοσιοποιήθηκαν και έγιναν γνωστές στο ευρύ κοινό από τη ριζοσπαστική δημοσιογράφο Annie Besant, η οποία δημοσίευσε στη σοσιαλίζουσα εφημερίδα "The Link"πύρινα άρθρα κατά της επιχείρησης των Bryant & May και υπέρ της προστασίας των εργατριών. 


Η μαχητική ριζοσπαστική δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Annie Basant (1847-1933). Εγκατέλειψε τη συντηρητική οικογενειακή ζωή (είχε δύο παιδιά) με τον κληρικό σύζυγό της, για να αφοσιωθεί στον αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και των εργατών. Έγραφε άρθρα σε εφημερίδες και ξεσήκωνε το κοινό με τους πύρινους λόγους. Κινήθηκε στους σοσιαλιστικούς κύκλους του Λονδίνου, ήταν φίλη του γνωστού Ιρλανδού συγγραφέα Μπέρναρντ Σω, της Ελεονώρας Μαρξ (κόρης του Καρόλου Μαρξ) και άλλων γνωστών αριστερών πολιτικών και διανοούμενων της Αγγλίας. Τάχθηκε υπέρ του ινδικού εθνικού κινήματος (ταξίδεψε στην Ινδία όπου είχε πολιτική δράση) και του αγώνα των Ιρλανδών για εθνική αυτοδιάθεση. 


Η Annie Basant τη δεκαετία του 1880. Αναμείχθηκε ενεργά στην απεργία των εργατριών της βιομηχανίας σπίρτων των Bryant & May, οργάνωσε τον αγώνα τους, υποστήριξε τα δικαιώματά τους και καθοδήγησε την επιτροπή τους.

    Τον Ιούνιο του 1888 η Basant σε μία εκδήλωση-συνάντηση αριστερών και σοσιαλιστών άκουσε την ομιλία της αριστερής ακτιβίστριας Clementina Black για τη γυναικεία εργασία και πληροφορήθηκε για τις συνθήκες εργασίας και τη χαμηλή αμοιβή των εργατριών της βιομηχανίας των Bryant & May. Συγκλονισμένη από αυτά που άκουσε, πήγε έξω από το εργοστάσιο και κατάφερε να πάρει συνέντευξη από κάποιες εργάτριες, που επιβεβαίωσαν τις πληροφορίες της Black. 
   H Basant έμαθε ότι οι γυναίκες εργάζονταν δεκατέσσερις ώρες την ημέρα για πέντε σελίνια την εβδομάδα, ποσό που συχνά δεν τους δινόταν ολόκληρο, λόγω των χρηματικών ποινών που επιβαλλόταν από τη διοίκηση. Επιβάλλονταν πρόστιμα, εάν μιλούσαν εν ώρα εργασίας, εάν τους έπεφταν σπίρτα, εάν πήγαιναν στην τουαλέτα χωρίς άδεια, εάν καθυστερούσαν να φθάσουν στην εργασία τους.
   Στις 23 Ιουνίου 1888 η Basant δημοσίευσε ένα άρθρο στην αριστερίζουσα εφημερίδα "The Link", της οποίας ήταν εκδότρια και συντάκτρια. Το άρθρο είχε τον τίτλο "Λευκή Δουλεία στο Λονδίνο"και αναφερόταν στις συνθήκες εργασίας των εργατριών της βιομηχανίας των Bryant & May. Επιπλέον, μιλούσε για τις επιπτώσεις που είχε στην υγεία των εργατριών η παρασκευή των σπίρτων με λευκό φώσφορο. Κιτρίνιζε το δέρμα τους, έπεφταν τα μαλλιά τους, προσβάλλονταν από μία ασθένεια νέκρωσης των οστών και τελικά πέθαναν. Αν και κάποιες χώρες είχαν απαγορεύσει τη χρήση του φωσφόρου για την παρασκευή των σπίρτων (π.χ. Σουηδία, ΗΠΑ), στη Μ. Βρετανία απαγορεύτηκε το 1910.  
H δεύτερη σελίδα της εφημερίδας "The Link"όπου δημοσιεύτηκε το άρθρο της Basant. 

Οι δημοσιεύσεις της Basant στην εφημερίδα συνεχίστηκαν και τον Ιούλιο.


   Η δημοσίευση του άρθρου προκάλεσε την αντίδραση της διοίκησης του εργοστασίου.  Οι εργάτριες πιέστηκαν να υπογράψουν δήλωση ότι οι πληροφορίες της Basant δεν ήταν αληθείς. Όταν τρεις εργάτριες αρνήθηκαν, απολύθηκαν από το εργοστάσιο. Αυτό υπήρξε η αφορμή για την κινητοποίηση των συναδέλφων τους. Στις αρχές Ιουλίου του 1888 μία ομάδα από 200 εργάτριες, κυρίως νεαρές κοπέλες, άφησαν την εργασία τους στο εργοστάσιο σπίρτων και πήγαν στο γραφείο της εφημερίδας για να ζητήσουν την υποστήριξη της Basant. Η απεργία είχε αρχίσει.

Λιθογραφία εφημερίδας που απεικονίζει διαδήλωση διαμαρτυρίας των εργατριών στους δρόμους του Λονδίνου. Πολλές από τις εργάτριες που συμμετείχαν στην απεργία ήταν ιρλανδικής καταγωγής.

   Σύντομα ο αριθμός των απεργών αυξήθηκε στις 1400 εργάτριες, παρά την τρομοκρατία που ασκήθηκε από τη διοίκηση του εργοστασίου. Οι απειλές για μεταφορά του εργοστασίου σ'άλλη πόλη ή στη Νορβηγία και οι ψευδείς δηλώσεις των ιδρυτών του στον τύπο δεν έκαμψαν το αγωνιστικό φρόνημα των απεργών εργατριών που οργανώθηκαν με την καθοδήγηση της Basant.
   Τελικά, η διοίκηση του εργοστασίου, υπό την πίεση της κοινής γνώμης, αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να δεχθεί τα αιτήματα των εργατριών για βελτίωση των συνθηκών εργασίας και παροχή στοιχειώδους υγειονομικής περίθαλψης.


Λιθογραφία από εφημερίδα της εποχής. Οι εργάτριες διαμαρτύρονται στην είσοδο του εργοστασίου.



Φωτογραφία που απεικονίζει την Επιτροπή των απεργών εργατριών με την Annie Basant στο κέντρο να εκφωνεί λόγο.

Τρεις απεργοί  εργάτριες, μέλη της Επιτροπής. Λεπτομέρεια της ίδιας φωτογραφίας. Αμόρφωτες και ανειδίκευτες εργάτριες, χωρίς προηγούμενη εμπειρία στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, βρέθηκαν να πρωτοστατούν σε μία απεργία που για τρεις εβδομάδες συγκλόνισε το Λονδίνο.

   Η Annie Basant οργάνωσε την Επιτροπή των απεργών εργατριών και κατηύθυνε τον αγώνα τους. Κατάφερε μάλιστα να οδηγήσει τα μέλη της Επιτροπής στο Κοινοβούλιο και να γίνουν δεκτά από βουλευτές στους οποίους εξέθεσαν τα αιτήματά τους για καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Δύο εργάτριες της βιομηχανίας σπίρτων των Bryant & May. Η βιομηχανία επιβίωσε στον ίδιο χώρο ως τη δεκαετία του 1970. 

To εργοστάσιο σήμερα. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις ανακαινίσθηκαν και μετατράπηκαν σε μοντέρνα διαμερίσματα για όσους διαθέτουν χρήματα για διαμονή σε ιστορικό χώρο και διάθεση να  να ζουν καθημερινά στην ατμόσφαιρα του παρελθόντος με τις ανέσεις της σύγχρονης εποχής.

http://www.bl.uk/learning/timeline/item106451.html
http://www.unionhistory.info/matchworkers/ContactSheet.php?Where=MulHasMultiMedia+%3D+%27y%27+AND+exists%28Dc1Subject_tab+where+Dc1Subject+contains+%27Match+Workers%27%29+AND+exists%28TucPackage_tab+where+TucPackage+contains+%27Match+Workers%27%29&QueryPage=%2Fmatchworkers%2Fmatchworkers.php&LimitPerPage=20
http://www.eastlondonhistory.co.uk/bryant-may-strike-bow-east-london
http://spartacus-educational.com/TUmatchgirls.htm
http://www.mernick.org.uk/thhol/thelink.html
http://www.bbc.com/news/uk-england-london-22716263
http://the-east-end.co.uk/the-match-girls/
http://www.museumoflondonprints.com/search/artist/6906/henry-mayhew
http://www.thebowquarter.co.uk/pages/historic-c.htm
http://www.bbc.co.uk/legacies/work/england/london/article_1.shtml
http://anglais.u-paris10.fr/spip.php?article84
http://www.womeninworldhistory.com/lesson7.html
https://gr.pinterest.com/pin/22518066861061451/
http://www.britainfromabove.org.uk/image/epw005224
http://www.thebowquarter.co.uk/pages/bowquarter.
http://www.museumoflondonprints.com/image/141256/john-galt-assembling-matchboxes-at-home-c-1900
https://gr.pinterest.com/nicolaslavin/19th-century-victorian-london/

Ένα ζευγάρι στον χειμωνιάτικο κήπο. Ένας πίνακας του Édouard Manet

$
0
0
Στον κήπο

   Ντυμένοι κομψά και οι δύο έχουν βγει στο χειμωνιάτικο κήπο που είναι ένα θερμοκήπιο με φυτά και λουλούδια. Άραγε τι να σκέφτονται; Τους αποσχολεί κάτι; Ο ζωγράφος εστιάζει στη γυναίκα. Το πιο φωτεινό ντύσιμό της έρχεται σε αντίθεση με το μαύρο σακάκι του άνδρα.
  Εκείνη καθισμένη στο παγκάκι, κοιτάζει κάπου πέρα μακριά, μοιάζει να ονειροπολεί, Κρατά με το ένα χέρι την ομπρέλα της, ενώ έχει ακουμπήσει το άλλο στη ράχη του πάγκου. Εκείνος σοβαρός, στέκεται όρθιος και γέρνει, ακουμπά από πίσω στη ράχη του πάγκου. Φαίνονται να είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά οι δυό τους. Ξένοι και οικείοι ταυτόχρονα.  Τα χέρια τους τόσο κοντά, αλλά δεν αγγίζονται. Διακρίνουμε τη βέρα τους, σημάδι της σχέσης τους. Υπήρξαν άραγε ερωτευμένοι; Αγαπιούνται;
  Ένας ιδιαίτερος πίνακας του Γάλλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Édouard Manet, που αποτυπώνει τη μοναξιά και τη σιωπή ενός ζευγαριού.

Édouard Manet, Στον χειμωνιάτικο κήπο ή στο θερμοκήπιο. 1878-79. Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη. Βερολίνο. Το μελαγχολικό ζευγάρι είναι οι Guillemets, φίλοι του ζωγράφου.
   

Πίνακες του Francesco Hayez με θέμα "Το φιλί"και στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη

$
0
0
Ο έρωτας στη ζωγραφική και την ποίηση. Το φιλί του Francesco Hayez και στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη

    Ένα παθητικό φιλί ενός νεαρού ζευγαριού απεικονίζει ο Ιταλός ζωγράφος Francesco Hayez (1791-1882), ένας από τους κυριότερου εκπροσώπους του ρομαντισμού στη Βόρεια Ιταλία και ιδιαίτερα στην περιοχή του Μιλάνο.

Francesco Hayez, Το φιλί. 1879. Πινακοθήκη της Μπρέρα. Μιλάνο.Ένα φιλί δραματικό με ένταση απεικονίζει ο Hayez. Ίσως, είναι φιλί αποχωρισμού ή φιλί συνάντησης.

…και φυσικά θυμήθηκα στίχους ενός κατεξοχήν ερωτικού ποιητή, του Οδυσσέα Ελύτη.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ

                                    Ι
Χαμόγελο! Η πριγκίπισσά του θέλησε
Να γεννηθεί κάτω απ'τη δυναστεία των ρόδων!

                                    II
Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του

Γύρω απ'την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων
Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες

Ενώ η αθωότητα
Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα
Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά
Η Ζωή.


                                   III
                                Επίγραμμα

Πριν απ'τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ'τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα.

Από τους "Προσανατολισμούς"του Οδυσσέα Ελύτη


Francesco Hayez, To τελευταίο φιλί του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. 1823. Μουσείο της Villa Carlotta. Κόμο. Μία σκηνή εμπνευσμένη από το αριστούργημα του Σαίξπηρ.

Ο έρωτας στη ζωγραφική και την ποίηση.Τα κλεμμένα φιλιά του Φραγκονάρ και το φιλί του Paul Verlaine

$
0
0

Το φιλί στη ζωγραφική και την ποίηση


   Τρεις πίνακες του Γάλλου ζωγράφου Jean Honoré Fragonard (1732–1806), εκπροσώπου της τέχνης του ροκοκό, που απεικονίζουν χαριτωμένα ερωτικά στιγμιότυπα με "κλεμμένα φιλιά". Ένας νεαρός άνδρας αιφνιδιάζει μία κοπέλα και προσπαθεί να της "κλέψει"ένα φιλί. Συνοδεύω τους πίνακες με το ποίημα "Το φιλί"του Γάλου ποιητή Paul Verlaine (1844-1896).

  Στον παρακάτω πίνακα η σκηνή απεικονίζει τον άνδρα, που στέκεται στη μισάνοιχτη πόρτα μάλλον της βεράντας να αρπάζει την κοπέλα και να φιλά το μάγουλό της. Η κοπέλα κρατά με το ένα χέρι μία εσάρπα. Από την άλλη, επίσης, μισάνοιχτη πόρτα (στα δεξιά), διακρίνουμε το εσωτερικό ενός δωματίου όπου γυναίκες παίζουν χαρτιά. Η κοπέλα πρέπει να έχει φύγει από την παρέα των γυναικών με την πρόφαση να πάρει το σάλι της από το διπλανό δωμάτιο, στο οποίο συναντά τον νεαρό άνδρα.

Jean Honor Fragonard, To κλεμμένο φιλί. Δεκαετία 1780. Μουσείο Ερμιτάζ. Αγ. Πετρούπολη.

Paul Verlaine, Το φιλί

Φιλί, ρόδο εκατόφυλλο μες των χαδιών τον κήπο
τραγούδι επάνω στων δοντιών την πάλλευκη γραμμή,
τραγούδι που ο Έρωτας θροεί και ψιθυρίζει
με της καρδιάς τους κραδασμούς, μ'ενός Αρχάγγελου
φιλί

Τρυφερό, ηχηρό φιλί, θείος ο στεναγμός σου
ω ηδονή ασύγκριτη, ω μέθη θεϊκή
χαίρε! Ο άνθρωπος μεθά από το θείο κύπελλό σου
και η μέθη αυτή δεν σβήνει. Ποτέ δεν θα χαθεί.

Είναι παρόμοιο με το κρασί του ποταμού, του Ρήνου.
Εσύ λικνίζεις και παρηγορείς. Είσαι μια θεία μουσική.
Η θλίψη, η οδύνη στα τρυφερά τα χείλη σβήνει.
Ο Goete θά πρεπε με τα άσματά σου να σε υμνεί.

Εγώ, ένας ποιητής απλός, δεν σου χαρίζω παρά μόνο
των στίχων μου των άτεχνων την ανθοδέσμη αυτή,
και ως αμοιβή προσμένω τούτο: Στα χείλη της Καλής μου
ας κατέβεις, ω φιλί! Να ευφρανθεί η ζωή μου η πικρή.

   "Κλεμμένο φιλί"απεικονίζουν και οι δύο παρακάτω πίνακες. Ένας νεαρός άνδρας αρπάζει και φιλά μία κοπέλα. Στη σκηνή παρευρίσκεται ακόμα μία κοπέλα που πρέπει να είναι φίλη της πρώτης. Της κρατά το χέρι.

Jean Honoré FragonardTo κλεμμένο φιλί. Δεκαετία 1760. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη. 

Jean Honoré FragonardTo κλεμμένο φιλί. Δεκαετία 1760. Μουσείο Ερμιτάζ. Αγ. Πετρούπολη.


Για το ποίημα, βλ. Τα καλύτερα ερωτικά των Γάλλων κλασικών ποιητών, επιλογή-ελεύθερη απόδοση: ΒΑΣ. Ι. ΛΑΖΑΝΑΣ, εκδ. Ενάλιος, Αθήνα 2013 (2η έκδοση), σ. 137

Kάρτες της Βικτωριανής εποχής για την ημέρα του έρωτα (κάρτες του Βαλεντίνου)

$
0
0
Βικτωριανές κάρτες για την ημέρα του Βαλεντίνου (14 Φεβρουαρίου),
την ημέρα των ερωτευμένων

    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην εποχή της "παγκοσμιοποίησης"ο εορτασμός της ημέρας των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο συνδέεται με την εμπορευματοποίηση του ζωοποιού αισθήματος, του έρωτα και της αγάπης δύο ερωτικών συντρόφων. Η "ερωτοαγάπη"αποτελεί ουσιαστική ανάγκη του ανθρώπινου είδους και στην απατηλή "κάλυψή"της στηρίζεται μία ποικιλία επιχειρήσεων (ανθοπωλεία, καταστήματα δώρων, λιγότερο ή περισσότερο πολυτελή εστιατιόρια, κ.ά.) για να αυξήσει τα κέρδη. Ωστόσο, ο εορτασμός της ημέρας αυτής δεν αποτελεί φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών της μεταμοντερνας εποχής.
   Η αποστολή ερωτικών σημειωμάτων-καρτών στις 14 Φεβρουαρίου, την ημέρα της εορτής του Βαλεντίνου, αγίου της Καθολικής Εκκλησίας, έχει βαθιές ρίζες στην παράδοση του αγγλοσαξωνικού κόσμου και λέγεται ότι ξεκίνησε γύρω στον 15ο αιώνα (για τον εορτασμό του Αγ. Βαλεντίνου, βλ. http://www.sansimera.gr/worldays/134). Τότε  περίπου χρονολογούνται τα πρώτα διασωθέντα "Valentines", όπως αποκαλούνται τα πρώτα ερωτικά "δώρα"που έστελναν την ημέρα του Βαλεντίνου. Αυτά τα πρώτα "Valentines"είχαν τη μορφή χειρόγραφων ερωτικών σημειωμάτων ή ποιημάτων με απλές ζωγραφιές. Από το 1800 και ύστερα, χάρη στη διαθεσιμότητα του φτηνού χαρτιού και την εξέλιξη της τυπογραφίας και των νέων τεχνικών εκτύπωσης, άρχισαν να παίρνουν τη μορφή χαρακτικών και εκτυπωμένων καρτών, με αποτέλεσμα η παραγωγή τους σταδιακά να βιομηχανοποιηθεί και να λάβει μαζικό χαρακτήρα. Τον 19ο αιώνα, την Βικτωριανή εποχή, όπως ονομάζεται η περίοδος της βασιλείας της Βικτώριας στη Μ. Βρετανία, η παραγωγή των καρτών για την ημέρα των ερωτευμένων έλαβε μεγάλες διαστάσεις.


Μία από τις παλιότερες κάρτες του Βαλεντίνου του 19ου αιώνα. 1809. Μουσείο του Nόρφολκ.

   Στην αρχή τα Valentines ήταν απλά χαρτιά με ερωτικούς στίχους ή σημειώματα, που πλαισιώθηκαν με απλές ζωγραφιές λουλουδιών.  Στη συνέχεια, οι διακοσμήσεις εμπλουτίσθηκαν με ζωγραφιές παραδοσιακών ερωτικών συμβόλων, όπως η παιδική μορφή του Θεού έρωτα,  ποικιλία λουλουδιών με κυρίαρχο το κόκκινο τριάνταφυλλο και τα άνθη του "Μη με λησμόνει", καρδιές, "ερωτευμένα"πουλάκια και μορφές ερωτευμένων ζευγαριών ή μόνο ενός ερωτευμένου άνδρα ή μίας ερωτευμένης γυναίκας. Σε πολλές περιπτώσεις ο αποστολέας των Valentines ήταν ανώνυμος, δεν αποκάλυπτε την ταυτότητά του για ευνόητους λόγους.

Μία περίτεχνη Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. Μουσείο του Nόρφολκ. Διακρίνεται η φράση "πιστός και αληθινός".

Τον 19ο αιώνα βελτιώθηκαν και τα υλικά των καρτών. Από απλό χαρτί πέρασαν στη χρήση χαρτιού πολυτελείας, χαρτί-δαντέλα, κρύσταλλα, φτερά, χάντρες, λιθογραφίες-χαρακτικά, κ.ά. Η φθηνή τιμή του χαρτιού και η ίδρυση της ταχυδρομικής υπηρεσίας στη Μ. Βρεττανία, αύξησε ραγδαία την αποστολή των καρτών.
  Η βιομηχανία των καρτών γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη από τα 1800 και ύστερα. Το 1836 στάλθηκαν 60.000 κάρτες για τη γιορτή των ερωτευμένων. Από τα 1886, επειδή αποστέλλονταν μεγάλος αριθμός καρτών, το βασιλικό ταχυδρομείο με ανακοίνωσή του ζητούσε από το κοινό να ταχυδρομεί τις κάρτες του όσο πιο νωρίς γινόταν, για να μπορούν να αποσταλούν εγκαίρως και να μη φορτωθούν πολύ οι ταχυδρομικές υπηρεσίες. Τα φτηνά ταχυδρομικά τέλη διευκόλυναν την αύξηση μαζικής παραγωγής καρτών, που βέβαια ήταν φτηνότερες από τις περίτεχνες χειροποίητες. Όλο και περισσότεροι στη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ ταχυδρομούσαν ή έδιναν κάρτες "Valentines". Έδιναν κάρτες όχι μόνο στα πρόσωπα με τα οποία ήταν ερωτευμένοι/ες, αλλά σε φίλους και πρόσωπα της οικογένειας.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. Μουσείο του Norfolk. Στο κέντρο μία κοπέλα γράφει την κάρτα για τη γιορτή του έρωτα. Δεξιά και αριστερά ερωτευμένα ζευγάρια.

Οι περίτεχνες χειροποίητες κάρτες ήταν φυσικά ακριβότερες από τις πιο απλές κάρτες μαζικής παραγωγής σε φτηνό χαρτί. Το είδος της κάρτας αποτελούσε πολλές φορές και ένδειξη της κοινωνικής θέσης και οικονομικής δύναμης του αποστολέα.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. Δαντελωτή καρδιά με λουλούδια. Στο κέντρο η λιθογραφία ενός ερωτευμένου ζευγαριού. Διακρίνεται η φράση "Με αγάπη και αφοσίωση" 1850-1859. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη.

Βικτωριανή δαντελωτή κάρτα του Βαλεντίνου. Λουλούδια και ο Έρωτας.1850. Βιβλιοθήκη του Μητροπολιτικού Πανεπιστήμιου του Μάντσεστερ.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. "Oι περιπέτειες της αγάπη και του γάμου". 1870. Βιβλιοθήκη του Μητροπολιτικού Πανεπιστήμιου του Μάντσεστερ. Στην κάρτα απεικονίζονται οι φάσεις της σχέσης ενός ζευγαριού, από τη γνωριμία, το φλερτ, την ερωτική εξομολόγηση, τους περιπάτους, το γάμο (στο κέντρο είναι μία εκκλησία), και τέλος την αποξένωση του ζευγαριού μετά το γάμο. Η κάρτα αποτελεί τεκμήριο για τις σχέσεις του ζευγαριού ανώτερης κοινωνικής τάξης κατά τη Βικτωριανή εποχή.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. "Ένα μήνυμα αγάπης". 1850-1859. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. Στο κέντρο ο θεός Έρωτας. 1840-1879. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. Στο κέντρο μία δεσποσύνη. 1840-1879. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. 14 Φεβρουαρίου 1836. Μουσείο Victoria and Albert. Λονδίνο. Το γάντι σήμαινε πρόταση γάμου. Εάν η κοπέλα φορούσε το γάντι την Κυριακή του Πάσχα, έδειχνε ότι δεχόταν την πρόταση.

Μία πολύ ιδιαίτερη Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. Στο κέντρο της δαντέλας βρίσκεται το "βαρόμετρο της αγάπης". Ο δείκτης του θερμόμετρου πηγαίνει από την εκτίμηση, στη φιλία, στην αγάπη, στη γοητεία, στην ένωση, στην ευδαιμονία..  Μουσείο Victoria and Albert. Λονδίνο.


Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. 1860. Μουσείο Victoria and Albert. Λονδίνο. 

Δαντελωτή Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. 1880. Μουσείο Victoria and Albert. Λονδίνο. 

Δαντελωτή Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου. "Μη με ξεχνάς". 1880. Βιβλιοθήκη του Μητροπολιτικού Πανεπιστήμιου του Μάντσεστερ.

Δαντελωτή Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με λουλούδια. "Χαριτωμένο μου αστέρι". 1880. Βιβλιοθήκη του Μητροπολιτικού Πανεπιστήμιου του Μάντσεστερ.

   Στο Μουσείο της πόλης του Λονδίνου φυλάσσεται μία μεγάλη συλλογή Βικτωριανών καρτών για τη γιορτή των ερωτευμένων. Ιδού μία μικρή επιλογή.

Δαντελωτή Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με λουλούδια. 1851-1875. Μουσείο του Λονδίνου.

Δαντελωτή Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με μία κοπέλα που κρατά ομπρέλα. 1841-1859. Μουσείο του Λονδίνου.

 Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με μία κοπέλα ντυμένη με περίτεχνο φόρεμα. 1860-1868. Μουσείο του Λονδίνου.

Δαντελωτή Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με ανθοδέσμη 1851-1875. Μουσείο του Λονδίνου. Μία υπέροχη λιτή κάρτα.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με ερωτευμένο ζευγάρι. "Πρώτη αγάπη". 1851-1870. Μουσείο του Λονδίνου.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με ερωτευμένο ζευγάρι. 1849-1855. Μουσείο του Λονδίνου.

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με ερωτευμένο ζευγάρι. Βιβλιοθήκη Lilly. Ιντιάνα. ΗΠΑ.

    Συχνά οι κάρτες είχαν και κωμικό-σατιρικό θέμα. Ήταν βέβαια κάρτες πιο φθηνές και λιγότερο περίτεχνες.

Βικτωριανή κωμική κάρτα του Βαλεντίνου. Βιβλιοθήκη Lilly. Ιντιάνα. ΗΠΑ

Βικτωριανή κάρτα του Βαλεντίνου με ερωτευμένο νεαρό. Βιβλιοθήκη Lilly. Ιντιάνα. ΗΠΑ

Βικτωριανή σατιρική κάρτα του Βαλεντίνου με κοπέλα που σηκώνει το φόρεμα και δείχνει τον αστράγαλο. Βιβλιοθήκη Lilly. Ιντιάνα. ΗΠΑ

   Τον 20 αιώνα αναβίωσε το ενδιαφέρον για την αποστολή καρτών για τη γιορτή των Ερωτευμένων, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Μεγάλου Πολέμου (Α΄Παγκοσμίου Πολέμου), λόγω του αναγκαστικού αποχωρισμού των ερωτευμένων και του φόβου της απώλειας.  Με το πέρασμα των χρόνων και την παγκοσμιοποίηση η γιορτή των Ερωτευμένων "εμπορευματοποιήθηκε"και διαδόθηκε έξω από τον αγγλοσαξωνικό χώρο.

"Να με σκέφτεσαι". Κάρτα του Βαλεντίνου της εποχής του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Μουσείο του Norfolk.



Viewing all 472 articles
Browse latest View live